Anne Sullivan

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Anne Sullivan Macy

Anne Sullivan Macy (gebore as Johanna Mansfield Sullivan; 14 April 1866 – 20 Oktober 1936) was 'n Amerikaanse onderwyseres wat veral bekend is daarvoor dat sy die instrukteur en lewenslange metgesel van Helen Keller was.[1] Op vyfjarige ouderdom het Sullivan trachoma opgedoen, 'n oogsiekte, wat haar gedeeltelik blind gelaat het en sonder lees- of skryfvaardighede.[2] Sy het haar opleiding ontvang as 'n student van die Perkins Skool vir Blindes. Kort na die gradeplegtigheid op ouderdom 20, het sy 'n onderwyser vir Keller geword.[2]

Kinderjare[wysig | wysig bron]

Op 14 April 1866; 158 jaar gelede (1866-04-14), Sullivan is gebore in Feeding Hills, Agawam, Massachusetts, Verenigde State, Noord-Amerika . Die naam op haar doopsertifikaat was Johanna Mansfield Sullivan maar sy is van geboorte af Anne of Annie genoem.[3] Sy was die oudste kind van Thomas en Alice (Cloesy) Sullivan, wat tydens die Groot Hongersnood van Ierland na die Verenigde State geëmigreer het.[2]

Toe sy vyf jaar oud was, het Sullivan die bakteriële oogsiekte trachoma opgedoen, wat baie pynlike infeksies veroorsaak het en haar mettertyd amper blind gemaak het.[2] Toe sy agt was, het haar ma aan tuberkulose gesterf, en haar pa het die kinders twee jaar later verlaat uit vrees dat hy hulle nie op sy eie kon grootmaak nie.[2] Sy en haar jonger broer, James (Jimmie), is na die vervalle en oorvol aalmoese in Tewksbury, Massachusetts, vandag deel van die Tewksbury-hospitaal gestuur, en hul jonger suster, Mary, is aan 'n tante oorgelaat. Jimmie het 'n swak heuptoestand gehad en is toe vier maande ná hul verblyf aan tuberkulose dood. Anne het ná sy dood op Tewksbury gebly en twee oogoperasies ondergaan, maar haar visie het onveranderd gebly.[4]

In 1875, as gevolg van berigte van wreedheid teenoor gevangenes by Tewksbury, insluitend seksueel verdraaide praktyke en kannibalisme, het die Massachusetts Board of State Charities 'n ondersoek na die instelling geloods.[5] Die ondersoek is gelei deur Franklin Benjamin Sanborn, destyds voorsitter van die direksie, en Samuel Gridley Howe, stigter van die Perkins School for the Blind in Boston.[6]

In Februarie 1877 is Anne na die Soeurs de la Charité- hospitaal in Lowell, Massachusetts, gestuur waar sy nog 'n onsuksesvolle operasie gehad het. Terwyl sy daar was, het sy die nonne in die wyke gehelp en boodskappe in die gemeenskap gedoen tot Julie daardie jaar, toe sy na die stadshospitaal gestuur is, waar sy nog een onsuksesvolle operasie gehad het. Sy is toe onder dwang teruggeplaas na Tewksbury.[5] In plaas daarvan om terug te keer na die fasiliteit vir oorwegend siek en kranksinnige pasiënte, is sy by enkelmoeders en ongetroude swanger vroue gehuisves.[7]

In 1880, tydens 'n daaropvolgende inspeksie van Tewksbury deur Franklin Benjamin Sanborn, nou staatsinspekteur van liefdadigheid, het Anne hom gesmeek om haar toe te laat om tot die Perkins Skool vir Blindes toegelaat te word. Binne 'n kwessie van maande is haar pleidooi toegestaan.[5]

Onderwys[wysig | wysig bron]

Op 7 Oktober 1880; 143 jaar gelede (1880-10-07), Anne het haar studies aan die Perkins-skool begin.[2] Alhoewel haar eerste jare by Perkins vernederend was weens haar rowwe maniere, het sy daarin geslaag om met 'n paar onderwysers kontak te maak en vordering gemaak met haar leer.[2]

Terwyl sy by Perkins was, het Anne bevriend geraak met Laura Bridgman, 'n gegradueerde van Perkins en die eerste blinde en dowe persoon wat daar opgevoed is; Anne het die handalfabet by Laura geleer. Gedurende haar tyd daar het sy 'n reeks oogoperasies gehad wat haar sig aansienlik verbeter het.[3]

In Junie 1886, toe sy op 20-jarige ouderdom as die kurator van haar klas gegradueer het, het Anne gesê:

 "Fellow-graduates: Duty bids us go forth into active life. Let us go cheerfully, hopefully, and earnestly, and set ourselves to find our especial part. When we have found it, willingly and faithfully perform it; for every obstacle we overcome, every success we achieve tends to bring man closer to God and make life more as He would have it."[8]

Beroep[wysig | wysig bron]

Die somer na Sullivan se gradeplegtigheid, is die direkteur van Perkins, Michael Anagnos, gekontak deur Arthur Keller, wat op soek was na 'n onderwyser vir sy sewejarige blinde en dowe dogter, Helen .[2] Anagnos het Sullivan onmiddellik vir hierdie pos aanbeveel en sy het haar werk op 3 Maart 1887 by die Kellers se huis in Tuscumbia, Alabama, begin.[2] Sodra sy aangekom het, het sy met Helen se ouers gestry oor die Burgeroorlog en oor die feit dat hulle slawe besit het.[9] Sy het egter ook vinnig met Helen kontak gemaak. Dit was die begin van 'n verhouding van 49 jaar: Sullivan het ontwikkel van onderwyser tot goewerneur en uiteindelik tot metgesel en vriend.

Sullivan se kurrikulum het 'n streng skedule behels, met voortdurende bekendstelling van nuwe woordeskat; sy het egter vinnig haar onderrigmetode verander nadat sy gesien het dat dit nie by Keller pas nie.[2] In plaas daarvan het sy haar woordeskat op grond van haar eie belangstellings begin leer, deur elke woord in Keller se handpalm uit te spel;[10] Binne ses maande het hierdie metode geblyk te werk, aangesien Keller 575 woorde, sommige vermenigvuldigingstabelle en die Braille- stelsel geleer het.[2]

Sullivan het Helen se ouers ten sterkste aangemoedig om haar na die Perkins-skool te stuur, waar sy 'n gepaste opleiding kon hê. Nadat hulle ooreengekom het, het Sullivan Keller in 1888 na Boston geneem en daar by haar gebly. Sullivan het voortgegaan om haar blink protégée te leer, wat gou bekend geword het vir haar merkwaardige vordering.[11] Met die hulp van die skool se direkteur, Anagnos, het Keller 'n openbare simbool vir die skool geword, wat gehelp het om sy befondsing en skenkings te verhoog en dit die bekendste en mees gesogte skool vir blindes in die land te maak. 'n Beskuldiging van plagiaat teen Keller het Sullivan egter baie ontstel: sy het weggegaan en nooit teruggekeer nie, maar het wel invloedryk op die skool gebly.[2] Sullivan het ook 'n hegte metgesel vir Keller gebly en het voortgegaan om te help met haar opleiding, wat uiteindelik 'n graad van Radcliffe College ingesluit het.

In 1916 het Helen Keller en Anne Sullivan op 'n lesingtoer onder die vaandel van die YWCA gegaan, wat hulle op 22 Januarie 1916 na die verhoog by die Mabel Tainter-gedenkgebou in Menomonie, Wisconsin gebring het. Tydens die uurlange aanbieding het Sullivan, geïdentifiseer as mev. Macy in die koerantrekening, haar werk met Keller beskryf, gevolg deur Keller se praatjie oor "Geluk."[12]

Persoonlike lewe[wysig | wysig bron]

Helen Keller saam met Anne Sullivan in Julie 1888

Op 3 Mei 1905 trou Sullivan met die Harvard Universiteit- instrukteur en literêre kritikus John Albert Macy (1877–1932), wat Keller met haar publikasies gehelp het.[13] Toe sy getroud is, het Sullivan reeds saam met Keller as haar persoonlike onderwyser gewoon, so Macy het in die huishouding van albei vroue ingetrek. Binne 'n paar jaar het die huwelik egter begin verbrokkel. Teen 1914 het hulle geskei, alhoewel hy in die Amerikaanse sensus van 1920 as 'n "loseerder" by hulle gelys word.[14] Soos die jare ná hul skeiding gevorder het, lyk dit of Macy uit haar lewe verdwyn het, en die twee het nooit amptelik geskei nie. Macy is in 1932 aan 'n hartaanval oorlede.[15] Sullivan het nooit weer getrou nie.

Toekennings[wysig | wysig bron]

In 1932 is Keller en Sullivan elk bekroon met ere-genootskappe van die Educational Institute of Scotland . Hulle is ook bekroon met eregrade van Temple Universiteit .[16] In 1955 is 'n eregraad van die Harvard Universiteit aan Keller bekroon,[13] en in 1956 is die direkteurshuisie by die Perkins Skool as die Keller-Macy Cottage aangewys.[2]

In 2003 is Sullivan opgeneem in die National Women's Hall of Fame.[17]

Dood[wysig | wysig bron]

Helen Keller en Anne Sullivan in 1898.

Sullivan was byna haar hele lewe lank ernstig gesiggestremd, maar teen 1901, nadat sy op 35-jarige ouderdom 'n beroerte gehad het, het sy heeltemal blind geword. Op 15 Oktober 1936 het sy 'n koronêre trombose gehad, in 'n koma geval en vyf dae later gesterf[18] op die ouderdom van 70 in die Forest Hills- woonbuurt van Queens, New York, met Keller wat haar hand vasgehou het.[19] Keller het Sullivan beskryf as baie opgewonde gedurende haar laaste maand van die lewe, maar gedurende die laaste week is gesê dat sy na haar normale vrygewige self terugkeer.[20] Sullivan is veras en haar as begrawe in 'n gedenkteken by die Nasionale Katedraal in Washington, DC[21] Sy was die eerste vrou wat op hierdie manier erken is vir haar prestasies. Toe Keller in 1968 dood is, is sy ook veras en haar as is saam met dié van Sullivan begrawe.[22]

Media verteenwoordiging[wysig | wysig bron]

Sullivan is die hoofkarakter in The Miracle Worker deur William Gibson, wat oorspronklik in 1957 vir televisie vervaardig is, waarin sy deur Teresa Wright vertolk is.[23] The Miracle Worker het toe na Broadway verhuis en is later as 'n 1962-rolprent vervaardig. Beide die toneelstuk en die film het Anne Bancroft as Sullivan vertoon.[24] Patty Duke, wat Keller op Broadway en in die 1962-film gespeel het, het later Sullivan in 'n 1979-televisie-herverfilming gespeel.[25] Blythe Danner het haar uitgebeeld in The Miracle Continues en Roma Downey het haar in die TV-fliek Monday After the Miracle (1998) uitgebeeld.[26] Alison Elliott het haar in 'n 2000-televisiefliek uitgebeeld.[27] Alison Pill het haar op Broadway gespeel in die kortstondige 2010-herlewing, met Abigail Breslin as Keller.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Herrmann, Dorothy. Helen Keller: A Life, Alfred A. Knopf, New York, 1998, p. 35; ISBN 0-679-44354-1
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 McGinnity, Seymour-Ford, & Andries, 2014
  3. ↑ 3,0 3,1 American Foundation for the Blind (2009). "Anne Sullivan Macy Biography". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 April 2018.
  4. ↑ Anne Sullivan: https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Anne_Sullivan
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 American Printing House for the Blind (2019). "A Brief Exit from Tewksbury - Anne's Formative Years (1866-1886) - Helen Keller Kids Museum". braillebug.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Julie 2020.
  6. ↑ Tewksbury Almshouse Investigation: https://socialwelfare.library.vcu.edu/issues/tewksbury-almshouse-investigation/
  7. ↑ Annie Sullivan Escapes The Poorhouse: https://newenglandhistoricalsociety.com/annie-sullivan-escapes-poorhouse-but-not-stigma-being-poor-and-irish/
  8. ↑ McGinnity, Seymour-Ford, & Andries, 2014
  9. ↑ Nielsen, Kim E. (2004). The radical lives of Helen Keller. New York: New York University Press. ISBN 9780814758144.
  10. ↑ "Teaching Helen - Anne as Teacher (1886-1904)". www.afb.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Februarie 2019. Besoek op 27 Februarie 2019.
  11. ↑ Wallace, Arminta. "Anne Sullivan, the Irish-American who taught Helen Keller to speak". The Irish Times.
  12. ↑ "Helen Keller Is a Favorite Here," The Dunn County News, January 27, 1916, p.1 accessed on April 13, 2023, https://menomoniepubliclibrary.newspapers.com/image/542669318/?terms=%22Helen%20Keller%22&match=1[dooie skakel]
  13. ↑ 13,0 13,1 Lash, 1980
  14. ↑ In the 1920 census, Keller was 38 years old and listed as head of her household in Queens, New York. Sullivan, age 52, is listed as living with her as a private teacher. John, age 44, is also listed as living with them, as a "lodger", with the occupation of writer/author.
  15. ↑ "Dr. John Albert Macy Dies". Newspapers.com. The Baltimore Sun. 27 Augustus 1932. p. 2. Besoek op 20 Oktober 2021.
  16. ↑ Herrmann, pp. 252–53
  17. ↑ "Anne Sullivan (Anne Sullivan Macy)". National Women's Hall of Fame.
  18. ↑ Nielsen, p. 266
  19. ↑ Herrmann, p. 255.
  20. ↑ Nielsen, p. 266.
  21. ↑ Wilson, Scott. Resting Places: The Burial Sites of More Than 14,000 Famous Persons, 3rd ed.: 2 (Kindle Locations 24972–24974). McFarland & Company, Inc., Publishers. Kindle edition.
  22. ↑ "Becoming Helen Keller". PBS.org. 20 Oktober 2021. Besoek op 20 Oktober 2021.
  23. ↑ Teresa Wright (I) in die Internet-rolprentdatabasis
  24. ↑ Anne Bancroft (I) in die Internet-rolprentdatabasis
  25. ↑ Patty Duke in die Internet-rolprentdatabasis
  26. ↑ "Roma Downey also stars in CBS movie 'Miracle'". Deseret News. 15 November 1998.
  27. ↑ Alison Elliott (I) in die Internet-rolprentdatabasis

Bronnelys[wysig | wysig bron]

  • Tewksbury Almshouse pasiëntrekords
  • McGinnity, BL, J. Seymour-Ford, en KJ Andries. "Anne Sullivan". Perkins Skool vir Blindes. 14 Februarie 2014. Toegang op 14 Februarie 2014. Anne Sullivan .
  • Lash, J (1980). Helen and teacher: the story of Helen Keller and Anne Sullivan. New York: Delacorte Press.
  • Nielsen, KE. (2009). Beyond the miracle worker: the remarkable life of Anne Sullivan Macy and her extraordinary friendship with Helen Keller. Boston: Beacon Press.9780807050507
  • Delano, Marfe Ferguson (2008). Helen's Eyes: A Photobiography of Annie Sullivan, Helen Keller's Teacher. National Geographic Books. ISBN 978-1-4263-0209-1.
  • Miller, Sarah (2007). Miss Spitfire: Reaching Helen Keller. Atheneum. ISBN 978-1-4169-2542-2.
  • Keller, Helen (1955). Teacher, Anne Sullivan Macy: A Tribute by the Foster Child of Her Mind. Doubleday. ISBN 9780313247385.
  • Braddy, Nella (1933). Anne Sullivan Macy: The Story Behind Helen Keller. Doubleday, Doran & Company.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Anne_Sullivan&oldid=2621892"