Gaan na inhoud

Apollodorus van Carystus

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Apollodorus van Carystus (Grieks: Ἀπολλόδωρος ὁ Καρύστιος) in Eubea was een van die belangrikste skrywers van die Attiese (die dialek van Grieks wat deur die antieke Atheners gebruik is, en die hoof literêre vorm van klassieke Grieks.) nuwe-komedie. Hy het tussen 300 en 260 v.C. in Athene geleef en gewerk. Hy moet onderskei word van die ouer Apollodorus van Gela (342—290), wat 'n tydgenoot was van Menander, wat ook 'n skrywer van die nuwe-komedie was. Apollodorus het 47 komedies geskryf. Publius Terentius Afer[1] se Hecyra en Phormio is verwerkings van Apollodorus se Hekyra en Epidikazomenos.[2]

Oorblywende titels en fragmente[wysig | wysig bron]

  • Amphiareus ("Amphiaraus")
  • Anteuergeton ("Man Wat 'n Guns Beloon")
  • Apokarterountes ("Mense Wat Hulself van Honger Laat Vergaan")
  • Apoleipousa ("Die Vrou Wat Padgee")
  • Grammateidiopoios ("Maker van Skryftablette")
  • Diabolos ("Die Aantyger")
  • Hekyra ("Die Skoonma")
  • Ennea ("Nege")
  • Epidikazomenos ("Die Eiser")
  • Hiereia ("Die Priesteres")
  • Proikizomene ("Die Vrou met 'n Bruidskat") of Himatiopolis ("Die Klereverkoopster")
  • Sphattomene ("Die Vrou Wat Afgemaak Word")

Benewens hierdie twaalf toneelstukke is daar nege ander titels (en gepaardgaande fragmente) wat slegs deur die antieke owerhede aan "Apollodorus" toegeskryf word, sonder om te spesifiseer of dit deur Apollodorus van Carystus of Apollodorus van Gela geskryf is. Hulle is as volg:

  • Adelphoi ("Broers")
  • Aphanizomenos ("Die Man wat Verdwyn")
  • Galatai ("Die Galasiërs")
  • Diamartanon ("Die Man Wat Heeltemal Misluk")
  • Kitharodos ("Die Kitharode")
  • Lakaina ("Die Lakoniese Vrou")
  • Paidion ("Die Klein Kind")
  • Paralogizomenoi ("Die Bekoorlike Mans")
  • Synepheboi ("Mense Wat Saam Adolessente Was")

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Publius Terentius Afer (omstreeks 195/190 v.C., Kartago – 159 v.C.) was 'n Latynse skrywer wat as slaaf na Rome gebring is. Hy is later vrygelaat en het 'n loopbaan as blyspeldigter gemaak. Michel de Montaigne noem hom in sy Essais (XXXIV) "'n lyfeiene uit Afrika".
  2. Fragmente in Koch, Comicorum Atticorum Fragmenta, ii. (1884); sien ook Meineke, Historia Critica Comicorum Graecorum (1839).