Carl Hermann

Carl Heinrich Hermann (17 Junie 1898 in Lehe (Bremerhaven) - 12 September 1961 in Marburg) was 'n Duitse fisikus en professor in kristallografie.

Lewe

Carl Hermann kom uit 'n familie van predikante wat nog uit die Hervormingstydperk dateer. Tydens sy studies is hy beïnvloed deur die fisikus Max Born, onder wie hy in 1923 sy doktorsgraad in Göttingen ontvang het, asook deur sy studiekontak met Werner Heisenberg.

Later, van 1925 tot 1935, word hy assistent van P. P. Ewald in Stuttgart , waar hy kennis maak met Laue se ontdekking van X-straalinterferensie in kristalle. In 1931 doen hy sy habilitasie in Stuttgart en daar ontwikkel hy ook saam met C. Mauguin die Hermann-Mauguin-simbole om die 32 kristalklasse en 230 ruimtegroepe te beskryf, wat nou wêreldwyd in kristallografie en verwante wetenskappe gebruik word. Met Ewald rig hy “Strukturbericht” op, 'n tydskrif wat hom ontwikkel tot 'n naslaanwerk vir alle strukture wat nagevors is. Die strukturbericht-klassifikasie is Ewald en Hermann se werk.

In 1929 was hy die eerste om die tweesydige oppervlakornamente te lys (ook op ongeveer dieselfde tyd behandel deur Leonhard Weber en Heinrich Heesch).

Toe die NSDAP gestig is, moes hy die universiteit verlaat omdat hy geweier het om in dié gees aan politieke aktiwiteite deel te neem en hy nie 'n ooreenstemmende verbintenis aangegaan het nie. Hermann het na die IG-farbenindustrie in Ludwigshafen am Rhein gegaan, waar hy saam met Brill, Grimm en Peters 'n reeks artikels gepubliseer het oor die opbou van kristallyne materiale , wat verskillende moontlike tipes Chemiese binding bevat. Hier is hy en sy vrou Eva Hermann later gearresteer en tot 'n lang tronkstraf gevonnis omdat hulle talle Joodse medeburgers beskerm het teen die deportasie van Duitse Jode. Hermann en sy vrou het hulle gehelp om te ontsnap. Slegs sy roem as wetenskaplike en die aksies van sy vriende het hulle vir 'n doodvonnis behoed.

Aan die einde van die oorlog is hy bevry en gerehabiliteer. Vir 'n kort tydjie werk hy as dosent aan die TH Darmstadt en in 1947 word hy aangestel as die nuwe leerstoel in kristallografie aan die Universiteit van Marburg. Daar het hy verdere reeks ondersoeke gelei en ook simmetrie-moontlikhede in ruimtes van alle dimensies beskryf.

Die Duitse Vereniging vir Kristallografie ken die Carl Hermann-medalje toe as sy hoogste toekenning.

Op 19 Januarie 1976 is Hermann postuum vereer as Righteous Among the Nations, saam met sy vrou wat nog in lewe was

Bronne

• Hermann, Carl; Hermann, Eva. In: Daniel Fraenkel, Jackob Borut (Hrsg.): Lexikon der Gerechten unter den Völkern. Deutsche und Österreicher. Wallstein Verlag, Göttingen 2005, S. 148–149 ISBN 3-89244-900-7.
• Angela Borgstedt: Eva (1900-1997) und Carl Hermann (1898-1961) – zwei Mannheimer Quäker halfen Juden. In: Angela Borgstedt u. a. (Hrsg.): Mut bewiesen. Widerstandsbiographien aus dem Südwesten (= Schriften zur politischen Landeskunde Baden-Württembergs, hg. von der Landeszentrale für politische Bildung Baden-Württemberg, Bd. 46), Stuttgart 2017, ISBN 9783945414378, S. 229–238.

Eksterne skakels

• Biografischer Eintrag als Gerechter unter den Völkern, Yad Vashem, besoek op 12 Maart 2019

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Duitse Wikipedia vertaal.