Dmitri Pozjarski

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Prins Dmitri Pozjarski (links) en Koezma Minin in ’n 19de-eeuse skildery deur Michail Skotti.

Dmitri Michailowitsj Pozjarski (Russies: Дмитрий Михайлович Пожарский; 17 Oktober 1577 – 30 April 1642) was ’n prins van die Rjoerik-dinastie wat Rusland tydens die Tyd van Beroeringe gelei het in ’n stryd om onafhanklikheid van die Pools-Litause Gemenebes. Dit het gelei tot die Poolse onttrekking ná Rusland se oorwinning met die Slag van Moskou in 1612.[1]. Hy het die nuwe titel "Redder van die Moederland" van tsaar Michail Romanof gekry en 'n volksheld geword wat in die Gedenkteken vir Minin en Pozjarski op Rooiplein in Moskou vereer is.[2]

Herkoms[wysig | wysig bron]

Pozjarski was ’n afstammeling van ’n dinastie van soewereine prinse van die dorp Starodoeb-aan-die-Kljazma naby Soezdal. Die familie was nooit baie bekend nie en kennis is eers van Pozjarski se loopbaan geneem nadat hy deelgeneem het aan die nasionale vergadering wat Boris Godoenof in 1598 tot die Russiese kroon verkies het. Pozjarski se noue verbintenis met die troon gedurende Godoenof se bewind het hom 'n invloedryke persoon in Rusland gemaak.[3]

Teen 1610 was daar ’n algemene teenstand teen die heerskappy van die Pools-Litause Gemenebes en Pozjarski het by die rebelle aangesluit. In die herfs van 1611 is hy genader om die vrywilligerleër wat in Nizjni Nowgorod ontstaan het, te lei. Die prins het ingestem, op voorwaarde dat Koezma Minin, ’n verteenwoordiger van die stad se handelaars, hom bystaan.

Die geveg om Moskou[wysig | wysig bron]

Poolse soldate gee oor aan prins Pozjarski (deur Boris Tsjorikof).

Pozjarski en sy leër het eers na Jaroslawl opgeruk en ’n halwe jaar daar gewag. Pozjarski, ’n godsdienstige man, het hier tot die Kazanse Ikoon van Gods Moeder, een van die heiligste Russiese ikone, gebid voor hy teen Moskou opgeruk het. Op pad het hy verskeie godsdienstige rituele uitgevoer voor hy eindelik op 18 Augustus 1612 naby Moskou kamp opgeslaan het. Daarna het sy leër die Kremlin omsingel en alle voorraad aan die Poolse garnisoen daar afgesny. ’n Hongersnood het in die Kremlin ontstaan en die Poolse soldate het hulle in Oktober aan Pozjarski oorgegee.

Al die klasse in Rusland is verenig in hul steun van die Romanof-tsaars en daarmee is die grondslag gelê vir die magtige Russiese Ryk. Die prins het ná sy oorwinning die Katedraal van die Kazanse ikoon van Gods Moeder (Собо́р Каза́нской ико́ны Бо́жией Ма́тери, Sobor Kazanskoi ikoni Bozjnei Materi), of Kazan-katedraal (Каза́нский собо́р, Kazanski sobor), op die Rooiplein laat bou.

Nalatenskap[wysig | wysig bron]

Pozjarski se familie het in 1672 uitgesterf met die dood van sy kleindogter, wat getroud was met prins Joeri Dolgoroeki, die beroemdste Russiese bevelvoerder van sy tyd. Hy is egter nog lank geëer deur die Romanofs, wat hul kroon in ’n groot mate aan hom te danke gehad het.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Moscow of the future from dreamers a century ago". rbth.com. Ksenia Isaeva.
  2. "Kuzma Minin and Prince Dmitry Pozharsky". statues.vanderkrogt.net.
  3. "Prominent Russians". russiapedia.rt.com.

Skakels[wysig | wysig bron]