Eerste Konsilie van Nicea

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Eerste 7 ekumeniese konsilies

1. Nicea I (325)
2. Konstantinopel I (381)
3. Efese (431)
4. Chalcedon (451)
5. Konstantinopel II (553)
6. Konstantinopel III (680681)
7. Nicea II (787)
Aanvaarding deur kerke

1-2: Assiriese Kerk;
1-3: Oriëntaal-Ortodoks;
1-4: Anglikaans, Luthers, Calvinisties, Protestants;
1-7: Rooms-Katoliek, Oosters-Ortodoks

Die Konsilie van Nicea. Fresko uit die Sümela-klooster in Turkye. (Bron: www.Livius.org)

Die Eerste Konsilie van Nicea was ’n vergadering van die Christelike kerk in die Romeinse Ryk wat in 325 n.C. gehou is in Nicea in Bithinië (nou İznik in Turkye). Dit is byeengeroep deur die Romeinse keiser Konstantyn I. Die eerste ekumeniese konsilie was ’n poging om konsensus in die kerk te bereik deur middel van ’n vergadering wat die hele Christendom verteenwoordig.

Die grootste prestasie van die konsilie was ’n besluit oor die Christologiese kwessie rakende die natuur van die Seun en sy verhouding met die Vader, die opstelling van die eerste deel van die Geloofsbelydenis van Nicea, die datumberekening van die Paasfees en die afkondiging van die vroeë kanonieke reg.

Verwysings[wysig | wysig bron]

Bronne[wysig | wysig bron]

Schaff, Philip; Wace, Henry, eds., Nicene and Post-Nicene Fathers, Tweede reeks, Christian Classics Ethereal Library, http://www.ccel.org/fathers.html