Elsa Hamersma

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Elsa Hamersma (gebore as Elsa Meiring Basson, 23 Julie 1944 in Bloemfontein) is 'n Afrikaanse skrywer van ontspanningslektuur. Hoewel sy begin as kortverhaalskrywer, publiseer sy later verskeie ontspanningslektuur romans (hoofsaaklik liefdesverhale). Sy verwerf bekendheid met die jeugroman Die teken van Crux. Hamersma skryf ook onder die skuilnaam Amore Barnard.

Lewe en werk[wysig | wysig bron]

Elsa Meiring Basson is gebore as die oudste kind van Mathys en Dolly Basson. Haar pa is ’n professionele soldaat wat kort na haar geboorte na Italië en Egipte is om deel te neem aan die Tweede Wêreldoorlog. Sy word groot in Pretoria en matrikuleer in 1961 aan die Afrikaanse Hoër Meisieskool.[1] Sy behaal in 1964 ’n B.A.-graad aan die Universiteit van Pretoria met Afrikaans en Engels as hoofvakke. In dieselfde jaar trou sy met André Hamersma en in 1965 begin sy onderwys gee aan die Hoërskool Tuine in Pretoria. Sy studeer deeltyds verder en behaal in 1966 ’n B.A. Honneurs-graad in Afrikaans-Nederlands aan die Universiteit van Pretoria. In 1968 verhuis die egpaar na Johannesburg, waar hulle tot die einde van 1999 woon. Drie kinders word uit die huwelik gebore, naamlik Rozanne (1969), André (1971) en Anél (1976). Wanneer die kinders groter word begin sy weer op deeltydse basis onderwys gee aan skole soos Hoërskool Randburg, Deutsche Schule in Johannesburg en Sharei Torah. Vanaf 1985 begin sy weer studeer. In 1987 behaal sy die Hoër Onderwysdiploma (nagraads) met lof aan die Universiteit van Suid-Afrika, in 1990 die M.Ed.-graad in taalonderrig met lof aan die Randse Afrikaanse Universiteit en in 1996 die D.Litt. et Phil.-graad in Toegepaste Linguistiek aan die Randse Afrikaanse Universiteit met ’n proefskrif oor “Taalbeplanning vir die onderrig van Afrikaans as 'n vreemde taal in Suid-Afrika”. Sedert 1990 is sy verbonde aan die Eenheid vir die Onderrig van Afrikaans aan die Randse Afrikaanse Universiteit, waar sy betrokke is by tweedetaalonderrig aan volwassenes. Sy bly in Johannesburg en skryf voltyds, maar na aftrede bly sy en haar man om die beurt in ’n strandhuis op Jakkalsfontein of ’n dorpshuis in Stellenbosch.[2] Op Jakkalsfontein skryf sy kort rubrieke vir die plaaslike koerant.[3] Terwyl sy ook saam met haar vennote, Louise Smit en Petrovna Metelerkamp, vir Camelia Boeke werk, met die doel om goeie bekostigbare ontspanningslektuur te publiseer.

Skryfwerk[wysig | wysig bron]

Amore Barnard[wysig | wysig bron]

Sy skryf verskeie kortverhale vir tydskrifte, hoofsaaklik onder die skuilnaam Amore Barnard, voordat sy haar hand waag aan ’n roman. Die liefdesverhaal Sterrenag (onder haar skuilnaam) word deur Perskor gepubliseer.

Elsa Hamersma[wysig | wysig bron]

In 1996–97 wen sy ’n tweede prys in die Kagiso-FNB kompetisie met haar manuskrip ’n Hart vir Hillbrow wat nie gepubliseer word nie.

Sy word egter bekend vir haar jeugroman Die teken van Crux. Dit is ’n wetenskapfiksie verhaal wat afspeel aan die einde van die twintigste eeu.[4] Die sendelingdogter Mia Basson wen ’n internasionale opstelwedstryd, wat haar en ander deelnemers na Washington neem om daar onder meer aan ’n televisiedebat deel te neem. Sy word deur die Centauriërs ontvoer, ruimtewesens wat besig is om die primitiewe aardelinge te bestudeer. Die rede vir haar ontvoering is omdat sy die sogenaamde teken van Crux dra, naamlik vier moesies in ’n kruisvorm. In 1998 verower sy die Goudtoekenning van die Sanlam-prys vir Jeuglektuur vir Die teken van Crux.[5][6][7]

Hierna skryf sy verskeie liefdesverhale. Altyd die verkeerde man het die eiendomsagent Ebbie Basson as hoofkarakter. Ebbie se jarelange verhouding ly skipbreuk, waarna sy na Kransbaai aan die Weskus gaan om ’n gholflandgoed wat daar ontwikkel word, te bemark en te verkoop. Dis nie lank nie of sy voel aangetrokke tot die ontwikkelaar, Liam Murray.

In Blinde liefde aanvaar Karla ’n werk as sjef en bemarker van ’n gasteplaas naby Malmesbury. Wanneer sy daar aankom, vind sy uit dat die nuwe eienaar, Hugo Joubert, se broer kort tevore daar vermoor is. Hugo is die hoofverdagte, maar Karla raak op hom verlief. Dis nie al skok wat sy kry nie, want sy ontdek ook dat daar groot finansiële probleme is en sy moet baie hard werk om te probeer om die gasteplaas ’n sukses te maak. Hugo het ’n verhouding met Natalie van die buurplaas en hy het jare lank in Londen gewoon, waar daar waarskynlik ook ’n vrou is wat op hom wag. Karla voel dat haar gevoel vir hom waarskynlik misplaas is en dat dit ’n geval is van blinde liefde.

Ander romanses van haar sluit in ’n Bruid vir La Fontaine, Huwelik op kontrak, Liefde en die popster, Poprosie van die duine, Ompad na liefde, Haar laaste kans, Afspraak op Klippiesbaai, ’n Onskuldige meisie, Emma se eerste keuse, As liefde ontwaak en Spioen van liefde.

Haar kortverhaal Die katfluisteraar word opgeneem in die versamelbundel Sarie 40 flitsverhale.

Publikasies[wysig | wysig bron]

Amore Barnard[wysig | wysig bron]

Jaar Publikasie
1995 Sterrenag

Elsa Hamersma[wysig | wysig bron]

Jaar Naam van Publikasie[8]
1998 Die teken van Crux
2004 'n Bruid Vir La Fontaine
2005 Huwelik op Kontrak

Liefde en die Popster

Proporsie van die Duine

2006 Ompad na Liefde
2007 Haar Laaste Kans
2008 Afspraak op Klippiesbaai

'n Onskuldige Meisie

2009 Altyd die Verkeerde Man
2013 Blinde Liefde
2014 Emma se Eerste Keuse
2015 As Liefde Ontwaak

Spioen vir Liefde

Bronne[wysig | wysig bron]

Boeke[wysig | wysig bron]

  • Wybenga, Gretel en Snyman, Maritha (reds.) “Van Patrys-hulle tot Hanna Hoekom” Lapa-Uitgewers. Eerste uitgawe Tweede druk 2005

Ongepubliseerde dokumente[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. https://romanzalesers.wordpress.com/boeke/elsa-hamersma/
  2. "argiefkopie". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 September 2015. Besoek op 20 Julie 2016.
  3. "argiefkopie". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Augustus 2016. Besoek op 20 Julie 2016.
  4. "argiefkopie". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 September 2014. Besoek op 20 Julie 2016.
  5. Karsten, Chris “Rapport” 3 Januarie 1999
  6. Müller, Petra “Cape Librarian” January/February 1999
  7. Van der Walt, Thomas “Plus” 15 Januarie 1999
  8. http://www.worldcat.org/identities/lccn-no2005-45919/