Francisco Macías Nguema

Francisco Macías Nguema
1ste President van Ekwatoriaal-Guinee
Ampstermyn 3 Oktober 1968 – 10 Augustus 1979
Opgevolg deur	Teodoro Obiang Nguema Mbasogo
Persoonlike besonderhede
Gebore	1 Januarie 1924 Mongomo, Spaans-Guinea
Sterf	29 September 1979 Malabo, Ekwatoriaal-Guinee
Politieke party	PUNT
Eggenoot/-note	Clara Angue Osa, Mónica Bindang Ayong
Religie	Geen

Francisco Macías Nguema, gebore as Mez-m Ngueme (Nsegayong, Rio Muni, nou Mongomo, 1 Januarie 1924 - Malabo, 29 September 1979) was die eerste post-koloniale president van Ekwatoriaal-Guinee, vanaf 1968 tot 1979. Hy het nie 'n erkende politieke ideologie gevolg nie, maar het radikale nasionalisme verkondig en het onder andere Adolf Hitler in die openbaar geprys. Toe hy sy diktatoriale bewind begin het, implementeer hy 'n enkelpartystelsel met die Partido Único Nacional de los Trabajadores (PUNT) as enigste wettige politieke party.

Lewensloop

Hy is in 1924 gebore in 'n arm kleinboergesin. Hy is opgelei in 'n Katolieke skool. Gebore as Mez-m Ngueme Macías Nguema was hy die seun van 'n toordokter. Hy het tot die Fang nasionaliteit behoort. Op negejarige ouderdom het Macías gesien hoe sy vader noodlottig deur 'n plaaslike bestuurder geslaan word toe hy sy hoofman-titel probeer gebruik het om beter lone vir sy mense te beding. Macías is 'n week later wees toe sy ma selfmoord gepleeg het, wat hom en tien broers en susters aan hul lot oorgelaat het.

Hy werk as vertaler vir die Spaanse koloniale administrateur van Mongomo. In 1961 het Spanje die status van provinsie aan die Spaanse gebiede van die Golf van Guinee verleen, word hy deur die Spaanse koloniale owerheid as burgemeester aangestel, ondanks die feit dat hy die staatsdienseksamen drie keer gedruip het. Na die goedkeuring van die statuut van outonomiteit vir Ekwatoriaal-Guinee in 1964, word hy aangewys as ondervoorsitter van die outonome regering van Ekwatoriaal-Guinee, 'n pos wat hy sou beklee tot sy aanstelling as president in 1968.

Hy neem deel aan die grondwetlike konferensie van Madrid van 1967-1968, voorbereidend tot die aanvaarding van die Grondwet van 1968. Nadat twee sessies van genoemde grondwetlike konferensie in Madrid gehou is, het dit duidelik geword dat onafhanklikheid aan Ekwatoriaal-Guinee verleen sou word, sonder om die Statuut van Outonomie uit te brei.

Vir die proses van onafhanklikheid van Ekwatoriaal-Guinee is hy gekies deur 'n groep Guinese kaders wat in die "Gesamentlike Sekretariaat" saamgestel is om aan die hoof te staan ​​van 'n nasionalistiese projek. Hy is deur hierdie groep voorgestel as kandidaat vir die presidentskap van die toekomstige republiek, sonder verbintenis tot enige party. Hierdie verkiesingskoalisie (Idea Popular de Guinea Ecuatorial) het aan die algemene verkiesings van Ekwatoriaal-Guinee van 1968 deelgeneem en het in Oktober die presidentskap van die nuwe Republiek Ekwatoriaal-Guinee bekom, na 'n tweede ronde waarin hy meegeding het teen die ander belangrike kandidaat, Bonifacio Ondó Edu, wat president van die vorige outonome regering was.

Nadat hy die presidentskap van die nuwe staat aanvaar het, is hy aan destabilisering onderwerp deur admiraal Luis Carrero Blanco, vise-president van die Spaanse regering. Van die destabiliserende metodes wat gebruik is, is oa die fondse van die enigste twee banke in Ekwatoriaal-Guinee onttrek: die Banco Exterior de España en die Banco de Crédito. Die regering kon gevolglik nie die amptenare betaal nie. Die nuwe staat het nie sy eie geldeenheid of 'n nasionale bank nie, en die Spaanse peseta was nog steeds in omloop. Verder sou die nuwe staat die begrotings wat deur die Spaanse staat goedgekeur is, kon gebruik vir twee jare, volgens die ondertekende oorgangsooreenkomste. Maar Spanje het geweier om aan daardie ooreenkomste te voldoen. Hierdie situasies het gelei tot 'n diplomatieke krisis tussen Spanje en Ekwatoriaal-Guinee.

Na 'n vermeende staatsgreeppoging op 5 Maart 1969, onder leiding van Atanasio Ndongo, het Macías alle magte oorgeneem en 'n "ysterdiktatuur" ingestel. In 'n referendum wat op 29 Julie 1973 gehou is, is die Grondwet van 1968 vervang met 'n nuwe dokument wat Macías Nguema absolute mag gegee het en sy party formeel die enigste gemaak het wat wettiglik in die land toegelaat is. Volgens amptelike syfers het 99 persent van die kiesers die nuwe dokument goedgekeur.

Omverwerping en moord

Op 3 Augustus 1979 reël sy neef Teodoro Obiang Nguema met behulp van voormalige tronkbewaarders 'n staatsgreep wat Macías omvergewerp het. Na militêre skermutselings wat 'n week geduur het, het die diktator sy toevlug tot die oerwoud geneem, waar hy kort daarna in hegtenis geneem is.

Sy neef, Teodoro Obiang, wat tot vandag die nuwe diktator sou word, het hom onderwerp aan 'n baie summiere verhoor met behulp van die Spaanse kode vir militêre geregtigheid, waarin hy aangekla is van volksmoord, deportasies en massiewe wanbesteding op 24 September. Hy is vyf dae later ter dood veroordeel en onmiddellik in die berugte Playa Negra-gevangenis doodgeskiet.