Gaan na inhoud

Harpy

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Harpye in die woud van Dante se Inferno, deur Gustave Doré, 1861.

Die harpye was in die Griekse mitologie halfmenslike wesens met die lyf van 'n voël wat die stormwinde verpersoonlik het. Hulle kom veral voor in Homeros se gedigte.[1]

Beskrywing

[wysig | wysig bron]

Harpye word gewoonlik uitgebeeld as 'n voël met die kop van 'n vrou. Hulle gesigte is bleek van honger en hulle het lang kloue. Romeinse en Bisantynse skrywers het klem gelê op hoe lelik hulle was.[2] Op potte is hulle uitgebeeld as vroue met vlerke. Ovidius het hulle beskryf as mens-aasvoëls.[3]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Homer, Odusseus 20.66 & 77
  2. Vergilius, Eneïde 3.216; Tzetzes ad Lycophron, Alexandra 653; Ovidius, Metamorfoses 7.4
  3. Ovidius, Metamorfoses 7.4

Skakels

[wysig | wysig bron]