Iwan Iljin
Iwan Aleksandrowitsj Iljin (Russies: Иванъ Александровичъ Ильинъ, 9 April [O.S. 28 Maart] 1883 – 21 Desember 1954) was 'n Russiese regsgeleerde, godsdienstige en politieke filosoof, slawofiel, redenaar en konserwatiewe monargis. Hy het die Februarie-rewolusie as 'n "tydelike wanorde" en die Oktober-rewolusie as 'n "nasionale katastrofe" beskou en het aktief by die stryd teen die Bolsjewistiese regime aangesluit.[1] Hy het 'n wit emigrant-joernalis, 'n slawofiel en 'n ideoloog van die Russiese Al-Militêre Unie geword wat geglo het dat geweld die enigste manier was waardeur die Sowjet-regime omvergewerp kon word.[2]
As 'n anti-kommunis[3] het Iljin Hitler aanvanklik verdedig, maar sy kritiek op totalitarisme is glad nie deur die Nazi-regime waardeer nie. Boonop het hy in 1934 geweier om hul bevele te aanvaar om Nazi-propaganda in die Russiese Akademiese Instituut te versprei en is daarna uit sy pos verwyder en van alle verdere indiensneming verbied.[4] Binne 'n jaar is hy ontslaan omdat hy Russies was, gearresteer en daarna verbied om openbare verskynings by die Russiese Wetenskaplike Instituut te maak omdat hy geweier het om antisemitiese beleid te bevorder.[5] Terwyl Iljin sy hoofbron van inkomste verloor het, het Sergei Rachmaninoff hom finansieel gehelp om in 1938 in Switserland te bly. Aangesien Iljin nie toegelaat is om te werk of polities aktief te wees nie,[6] het hy meestal estetiese, etiese en sielkundige vrae bestudeer.[7]
Ivan Iljin, dikwels siek, het meer as 40 boeke en honderde artikels en pamflette in Russies en Duits geskryf. Byna al sy werke is deurdrenk van godsdiens en hou verband met Rusland. Iljin het nie tot die groep volgelinge van Vladimir Solovyof behoort nie, wat wêreldwye teokrasie verkondig het en met wie die Russiese godsdienstige en filosofiese Renaissance van die vroeë 20ste eeu gewoonlik geassosieer word.[1] Hy het gevra vir 'n patriargale vorm van heerskappy vir Rusland, gebaseer op Ortodoksie en geloof in die tsaar (die outokraat, nie die tiran nie).[8][9][10] Beroepe op heldhaftigheid en morele aristokratisme verskyn regdeur Iljin se geskrifte.[11] Hy het die verskaffer van die leerstelling van Westerse Russofobie geword.[12]
Iljin het sy lewe lank 'n regte Hegelian gebly en die temas van die staat, wet en mag in die wêreldgeskiedenis ondersoek.[13] Iljin het federalisme, neutraliteit,[14] verwerp en was 'n vyand van Westerse analitiese filosofie. Die ultranasionalistiese Iljin was krities oor Westerse-styl demokrasie, en het eerder die belangrikheid van 'n sterk regering in ooreenstemming met Rusland se outokratiese erfenis beklemtoon.[15][16] Hy het die ineenstorting van die Sowjetstaat voorspel. Iljin se sienings oor die sosiale struktuur van Rusland en wêreldgeskiedenis het 'n groot invloed gehad op post-Sowjet-intellektuele en politici, insluitend Aleksandr Solzhenitsyn, en die Russiese president Wladimir Poetin.[17][18]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 "Иван Александрович Ильин. Биография".
- ↑ From the Russian Army to Underground Organizations: The Trajectory of the Whites in the European and French matrix
- ↑ "Ivan Ilyin: A Fashionable Fascist".
- ↑ "Il'in, Ivan Aleksandrovich (1883–1954) ." Encyclopedia of Philosophy. Encyclopedia.com. 22 Desember 2022 <https://www.encyclopedia.com>.
- ↑ Valliere, P. (2021). "Ivan Ilyin: Philosopher of Law, Force, and Faith". In Valliere, P.; Poole, R. (eds.). Law and the Christian Tradition in Modern Russia. New York and Oxon: Routledge. bl. 306–337. doi:10.4324/9781003017097-15. ISBN 9781003017097.
- ↑ "Vladimir Putin sits atop a crumbling pyramid of power". The Guardian. 27 Februarie 2022.
- ↑ ETHICAL AND PSYCHOLOGICAL PROBLEMS IN THE WORKS OF I.A. ILYIN by Olga Savvina and Ivan Lapshin
- ↑ "Putin's plan to restore the Romanovs (Part 3) | Lowy Institute".
- ↑ Ilyin I. A., On the monarchy and the Republic. The danger of Monarchy, p. 568
- ↑ Walter Laquer (2015)
- ↑ Valliere, P. (2021). "Ivan Ilyin: Philosopher of Law, Force, and Faith". In Valliere, P.; Poole, R. (eds.). Law and the Christian Tradition in Modern Russia. New York and Oxon: Routledge. bl. 306–337. doi:10.4324/9781003017097-15. ISBN 9781003017097.
- ↑ Philip T. Grier (1994) The Complex Legacy of Ivan Il'in, bl. 151. In: Russian Thought After Communism: The Recovery of a Philosophical Heritage edited by James Patrick Scanlan
- ↑ "Иван Ильин: Война учит нас жить, любя нечто высшее · Родина на Неве". 3 Augustus 2022.
- ↑ ""Ich möchte dem Schweizervolk dienen"".
- ↑ Snyder, Timothy (20 September 2016). "Opinion | How a Russian Fascist Is Meddling in America's Election". The New York Times (in Engels (VSA)). ISSN 0362-4331. Besoek op 21 Oktober 2022.
- ↑ "Read Ivan Ilyin to Understand Modern Russia". 24 Augustus 2017.
- ↑ "Александр Солженицын. Как нам обустроить Россию". www.lib.ru. Besoek op 11 Mei 2022.
- ↑ Robinson, Paul (2012-03-28). "Putin's Philosophy". The American Conservative. Besoek op 2022-02-27.
