Gaan na inhoud

Kommunistiese Party van die Russiese Federasie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Kommunistiese Party van die Russiese Federasie
KPRF
Logo van die betrokke party.
Logo van die KPRF

Leier Gennadi Zioeganof
Slagspreuk «Пролетарии всех стран, соединяйтесь!»
"Werkers van die wêreld, verenig!"
Gestig 14 Februarie 1993
Voorafgegaan deur Kommunistiese Party van die Sowjetunie (beweer)
Nuusbrief Prawda
Hoofkwartier Moskou
Jeugvleuel Leninistiese Komsomol van die Russiese Federasie
Ideologie Kommunisme[1][2]
Marxisme–Leninisme[2]
Internasionale affiliasie International Meeting of Communist and Workers' Parties
International Communist Seminar
Amptelike kleure      Rooi
Webblad kprf.ru

Die Kommunistiese Party van die Russiese Federasie of KPRF (Russies: Коммунистическая партия Российской Федерации, (КПРФ); Kommoenistitsjeskaja partija Rossiiskoi Federatsii) is die tweede grootste politieke party van RuslandVerenigde Rusland. Die jeugliga is bekend as die Leninistiese Komsomol van die Russiese Federasie.

Vlag van die Kommunistiese Party van die Russiese Federasie

Die party is op 14 Februarie 1993 gestig en beskou homself as die opvolger van die Kommunistiese Party van die Sowjetunie.[3] Die leier is Gennadi Zioeganof, ’n medestigter, wat deur sommige beskou word as ’n voorstander van nasionalisme.[4]

Zioeganof het die parlementêre verkiesing van 2003 ’n "walglike spektakel" genoem en die Kremlin daarvan beskuldig dat dit ’n "skynparty", Rodina, gestig het om dié party se stemme te steel.

Die amptelikie ideologie van die party is kommunisme, Marxisme-Leninisme en patriotisme. Die party lê klem op sy unieke Russiese karakter en het herhaaldelik ’n oproep gedoen vir patriotisme en nasionalisme benewens die amptelike Marxisme-Leninisme van sy Sowjet-voorganger.[5] Anders as laasgenoemde party ná 1956, vier die KPRF die bewind van Josef Stalin.[6] Op die herdenking van Stalin se geboorte op 21 Desember 2010 het Zioeganof in ’n ope brief aan president Dmitri Medwedef ’n beroep gedoen vir die "re-Stalinisasie" van Rusland.[7]

Gewildheid

[wysig | wysig bron]

In die eerste parlementêre verkiesing van 1993 het die party net 12,4% van die stemme gekry, maar daarna gegroei tot 22% in 1995 en 24% in 1999. In 2003 het dit met byna die helfte gekrimp tot 13%, waarmee dit 51 van die 450 setels in die Doema gewen het. In 2007 het dit nog minder, net 11,6%, van die stemme gekry. Dit is egter steeds die grootste opposisieparty, en sy kandidate het nog in al die presidentsverkiesings sedert die val van die Sowjetunie die tweede meeste stemme gekry. In die 2008-verkiesing het Zioeganof 17,8% (13 243 550 stemme) gekry. Hy het selfs die Verenigde Rusland-kandidaat, Medwedef, in sommige dorpe geklop.

Galery

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. (en) Bozóki, A en Ishiyama, J (2002) The Communist Successor Parties of Central and Eastern Europe, bl. 241
  2. 2,0 2,1 Nordsieck, Wolfram. "Parties and Elections in Europe". www.parties-and-elections.eu (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 April 2020. Besoek op 29 Mei 2017.
  3. (en) American University (Washington, D.C.), and Moskovskiĭ gosudarstvennyĭ universitet im. M.V. Lomonosova. Demokratizatsiya: The Journal of Post-Soviet Democratization, Volume 4. Washington, D.C.: Quality Press of the Southern Tier Inc, 1996. bl. 174
  4. (en) Russian politics and society – Google Books. Books.google.com. Besoek op 19 Februarie 2011.
  5. (en) NUPI – Centre for Russian Studies Geargiveer 30 September 2007 op Wayback Machine
  6. "Thousands pay respects to Stalin" (in Engels). BBC News. 6 Maart 2003. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Junie 2018. Besoek op 6 Junie 2008.
  7. "Communists lay carnations for Stalin" (in Engels). Agence France-Presse. 22 Desember 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Januarie 2016. Besoek op 21 Desember 2010.

Verdere leesstof

[wysig | wysig bron]
  • KPRF ideology and its implications for democratization in Russia, deur Syed Mohsin Hashim. In: Communist and Post-Communist Studies Volume 32, Uitgawe 1, Maart 1999, bl. 77–89

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]