Lansfordiet
| Lansfordiet | |
|---|---|
| Formule | MgCO3·5H2O |
| Nickel-Strunz (10) | 5.CA.10 |
| Kleur | Kleurloos tot wit |
| Streep | wit[1] |
| Glans | glasagtig[1] |
| Hardheid | 2,5 (Mohs)[1] |
| Digtheid | 1,6 -1,7 [g/cm3[1] |
| Optiese eienskappe | |
| Transparansie | Deurskynend tot deursigtig |
| Dubbelbreking | tweeassig (+)[1] |
| RI-waardes | nα = 1.465 nβ = 1.468 nγ = 1.507[1] |
| Kristalsisteem | Monoklinies |
| Ruimtegroep | P21/c |
| Nommer | 14 |
| Eenheidsel | a = 734,58; b = 762,32; c = 1247,37pm; β = 101,722°[1] |
| * Lys van minerale | |
Portaal  Geologie
| |
Lansfordiet is 'n gehidreerde magnesiumkarbonaatmineraal met samestelling: MgCO3·5H2O. Landsfordiet is in 1888 in 'n steenkoolmyn in Lansford, Pennsylvanië, ontdek. Dit kristalliseer in die monokliniese kristalstelsel en kom tipies voor as kleurlose tot wit prismatiese kristalle en stalaktietiese massas. Dit is 'n sagte minerale, Mohs-hardheid van 2,5, met 'n lae relatiewe digtheid van 1,7. Dit is deursigtig tot deurskynend met brekingsindekse van 1,46 tot 1,52.