Lys van psigiatriese geneesmiddel-ingrepe

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die volgende is 'n lys van moontlike psigiatriese geneesmiddel-ingrepe. Die generiese name van betrokke geneesmiddels word gebruik, in plaas van handelsname, om dit wêreldwyd toepaslik te maak.

Angsteëwerende middels[wysig | wysig bron]

Bensodiasepiene[wysig | wysig bron]

Bensodiasepiene word in drie groepe geklassifiseer: kort-, medium- en langwerkend. Die kragtigheid van die middel hang af van die middel en die middel se metabolietprodukte vir bensodiasepienreseptore. Benewens angsverligting, help die meeste ook met slaap, en het hulle ook spierverslappende en antikonvulsiewe werking.

Kortwerkend[wysig | wysig bron]

Mediumwerkend[wysig | wysig bron]

Langwerkend[wysig | wysig bron]

Ander middels[wysig | wysig bron]

Antidepressante[wysig | wysig bron]

Ander[wysig | wysig bron]

Antidepressante[wysig | wysig bron]

Antidepressante verhoog psigomotor-aktitiwiteit voordat die verlaagde gemoed opgehef word. Sommige antidepressante is toksies in oordosis. Verskillende klasse antidepressante kan versigtig gekombineer word, en versterking deur middel van die toevoeging van middels anders as antidepressante kan toegepas word in die geval van weerstandige depressiewe versteuring. Kinders en tieners is 'n risikogroep vir verhoogde selfmoordgedagtes, en aggressiwiteit, wanneer hulle antidepressante gebruik.

Selektiewe serotonienheropnameblokkeerders[wysig | wysig bron]

Selektiewe serotonienheropnameblokkeerders (SSHOBs) mag nie so effektief wees vir weerstandige depressie as die trisikliese antidepressante nie. Dit skyn of vroue beter reageer op SSHOBs as mans, en beter wanneer hulle nog premenopousaal is.

Noradrenalien-dopamienheropnameblokkeerder[wysig | wysig bron]

Die noradrenalien-dopamienheropnameblokkeerder skyn 'n laer ommeswaai na maniese toestande as ander antidepressante te hê. Dit kom ook voor of dit vroeër energie en dryfkrag verhoog.

Selektiewe serotonien-noradrenalienheropnameblokkeerder[wysig | wysig bron]

Dit kom voor asof post-menopousale vroue beter vaar op die selektiewe serotonien-noradrenalienheropnameblokkeerder as op SSHOBs. Dit mag ook wees dat hierdie middel 'n vroeëre werkingsaanvang het, en hoër herstelgetalle het as van die ander antidepressante.

Serotonien-2 antagoniste/heropnameblokkeerders[wysig | wysig bron]

Die suksesvolste navorsing tans oor hoe voordelig die kombinasie van psigoterapie en 'n antidepressant is, is werk wat oor psigoterapie en nefasodoon gedoen is. Ongelukkig is nefasodoon van die mark onttrek in Suid-Afrika weens potensiële newe-effekte.

Noradrenalien/Spesifieke serotonerge antidepressante[wysig | wysig bron]

Nie-selektiewe sikliese antidepressante[wysig | wysig bron]

Monoamienoksidaseremmers[wysig | wysig bron]

Omkeerbare remmer van monoamienoksidase A[wysig | wysig bron]

Antipsigotika[wysig | wysig bron]

Benewens hul antipsigotiese effek, het hierdie middels ook die voordeel dat 'n mens nie van hulle afhanklik kan word nie, en dat hulle nie die bewussyn diep onderdruk selfs met hoë dosisse nie. Dit skyn simptome soos hallusinasies, wane, versteurde affek, outisme, en gedagtevormversteurings teë te werk.

"Konvensionele" antipsigotika[wysig | wysig bron]

"Tweede generasie" atipiese antipsigotika[wysig | wysig bron]

"Derde generasie" atipiese antipsigotika[wysig | wysig bron]

Elektrokonvulsiewe terapie[wysig | wysig bron]

Elektrokonvulsiewe terapie is die aanwending van 'n elektriese impuls op die vel, met die doel om tonies-kloniese stuiptrekkings teweeg te bring, en word in sommige geestesversteurings gebruik. Dit word meestal in ernstige gevalle gebruik, of wanneer die inname van ander middels tot nadeel van die pasiënt se gesondheid sou strek. Ten spyte van baie negatiewe publisiteit in die populêre pers- en film-media, bly ELektrokonvulsiewe terapie van die mees effektiewe behandelingsmetodes vir Major Depressiewe Versteuring.

Gemoedstabiliseerders[wysig | wysig bron]

Litiumkarbonaat[wysig | wysig bron]

"Klassieke" manie reageer die beste op hierdie middel, en dit is minder suksesvol in "gemengde" state. Bloedvlakke van lithium moet egter noukeurig kontroleer word, aangesien te lae vlakke oneffektief sal wees en te hoë vlakke tot potensieel gevaarlike toksisiteit kan lei.

Antikonvulsante[wysig | wysig bron]

Newe-effekte kom gereeld voor met die meeste van hierdie middels. Newe-effekte sluit gewigstoename, slaperigheid en stadiger denke in.

L-triptofaan[wysig | wysig bron]

L-triptofaan is 'n voorloper in die metaboliese pad van 5-OH Triptofaan (serotonien) en dus intiem gemoeid met die ontstaan van depressie.

Helderligterapie[wysig | wysig bron]

Helderligterapie is die gereelde daaglikse blootstelling aan ultraviolet-gefiltreerde sigbare lig, met die doel om sekere gemoedsversteurings en ander versteurings te behandel. "Atipiese" simptome van gemoedsversteurings reageer gewoonlik die beste op hierdie vorm van terapie.

Herhalende transkraniële magnetiese stimulasie[wysig | wysig bron]

Herhalende transkraniële magnetiese stimulasie se effek hang van verskeie faktore, soos die pasiënt se patologie, die frekwensie van die stimulus en die plasing van die magnetiese lus.

Kruie en ander "natuurlike" produkte[wysig | wysig bron]

Middels om ekstra-piramidale newe-effekte teë te werk[wysig | wysig bron]

Verskillende van hierdie middels het verskillende effektiwiteit in verskillende pasiënte. Of 'n persoon eers behandel moet word wanneer ekstra-piramidale newe-effekte verskyn, of as 'n voorkomende behandeling, is 'n groot debat. Verder is die anti-cholinerge middels waarskynlik net nuttig om akatisie te behandel wanneer daar ook Parkinson-siekte-simptome teenwoordig is.

Middels vir aandagstekort-hiperaktiwiteitsversteuring[wysig | wysig bron]

Psigostimulante[wysig | wysig bron]

Alle psigostimulante is ewe effektief. Alhoewel daar 'n rol blyk te wees in volwassenes met aandagstekort-hiperaktiwiteitsversteuring moet in die oog gehou word dat hierdie middels afhanklikheid kan veroorsaak in dié groep.

Ander middels[wysig | wysig bron]

Middels vir die behandeling van seniliteit (demensie)[wysig | wysig bron]

Hierdie middels keer nie die siekte om nie, maar gee 'n verbetering in verstandsfunksie en gedrag. Die verbetering is beskeie, en raak eindelik weer verlore soos wat die siekte vererger.

Cholienesteraseblokkeerders[wysig | wysig bron]

Ander middels[wysig | wysig bron]

Middels vir die behandeling van substansgebruikversteurings[wysig | wysig bron]

Nuwe behandelingsmiddels onder ondersoek[wysig | wysig bron]

Adrenerge middels[wysig | wysig bron]

Kalsiumkanaalblokkeerders[wysig | wysig bron]

Dopaminerge middels[wysig | wysig bron]

Gamma-aminobottersuurmiddels[wysig | wysig bron]

Serotonienblokkeerders[wysig | wysig bron]

Opioïedreseptormiddels[wysig | wysig bron]

Immuunsisteemmoduleerders[wysig | wysig bron]

Steroïedbiosintese-blokkeerders[wysig | wysig bron]

Hormone[wysig | wysig bron]

Ander middels[wysig | wysig bron]

Seksdryfkragmiddels[wysig | wysig bron]

Geneesmiddels behoort in hierdie gevalle altyd saam met psigoterapie gegee word, en ander psigiatriese versteurings moet ook herken en behandel word.

Seksdryfkragonderdrukkers[wysig | wysig bron]

Seksdryfkragopwekkers[wysig | wysig bron]

Slaap/Sedeermiddels[wysig | wysig bron]

Kyk by Angsteëwerende middels

Verwysing(s)[wysig | wysig bron]

  • Clinical Handbook of Psychotropic Drugs. Fourteenth Revised Edition. Editors K. Bezchlibnyk-Butler, J.Jeffries. Hogrefe & Huber Publishers, 2004.