Gaan na inhoud

Ma Barker

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Kate Barker
Gebore  (1873-10-08)8 Oktober 1873
Oorlede  16 Januarie 1935 (op 61)
Rede vir dood  Doodgeskiet
Land  VSA
Bynaam  Ma Barker
Kate Barker
Rita Ma Barker
Ander name  Arizona Donnie Clark
(geboortenaam)
Misdaadbesonderhede
Beweging  Barker-Karpis-bende

Kate Barker (gebore Arizona Donnie Clark; 8 Oktober 1873 - 16 Januarie 1935), beter bekend as Ma Barker, was die ma van verskeie Amerikaanse misdadigers van die Barker-Karpis-bende tydens die "openbare vyand"-tydperk toe die dade van misdadige bendes in die Middeweste van Amerika die volk en pers se verbeelding aangegryp het. Sy het tydens haar seuns se misdaadloopbane saam met hulle gereis.

Barker het die reputasie van 'n roekelose misdaadmatriarg gekry wat haar seuns se misdade beheer en georganiseer het. J. Edgar Hoover het haar beskryf as "die wreedste, gevaarlikste en vindingrykste misdaadbrein van die laaste dekade". Sy is in rolprente, liedjies en letterkunde uitgebeeld as 'n monsteragtige ma. Dié wat haar geken het, het egter daarop aangedring dat sy geen rol in misdaad gespeel het nie en dat Hoover sulke beskuldigings geskep het as verskoning daarvoor dat die FBI haar in 1935 doodgeskiet het. In huidige verslae word saamgestem dat Kate Barker se rol in haar seuns se misdade valslik deur die media geskep is om die verkope van koerante en ander media op te stoot.

Gesinslewe

[wysig | wysig bron]

Barker is as Arizona Donnie Clark in Ash Grove, Missouri, gebore. Haar gesin het haar "Arrie" genoem. In 1892 is sy met George Barker getroud en die egpaar het vier seuns gehad: Herman (1893-1927), Lloyd (1897-1949), Arthur (1899-1939) en Fred (1901-1935). George Barker het teen lae salarisse op verskeie plekke gewerk. Volgens 'n FBI-dokument het die Barkers geen aandag aan hulle seuns se opvoeding gegee nie en was hulle almal "min of meer ongeletterd".[1]

'n Polisiefoto van Herman Barker.

Barker se seuns het van 1910 af al misdade gepleeg, toe Herman in hegtenis geneem is vir 'n rooftog op die snelweg nadat hy met die motor waarin hy gevlug het oor 'n kind gery het. Oor die volgende paar jaar was Herman en sy broers herhaaldelik betrokke by misdade van toenemende ernstigheid, insluitende rooftogte en moord. Hulle is deur die Central Park-bende aan groot misdaad bekend gestel. Herman is op 29 Augustus 1927 in Kansas dood ná 'n rooftog en konfrontasie met die polisie waarin een polisieman dood is. Hy het die man van naby in die mond geskiet. Hy het selfmoord gepleeg om vervolging vry te spring nadat hy daarna ernstig in 'n motorongeluk beseer is. In 1928 was Lloyd, Doc en Fred Barker al drie in verskillende tronke.

George het volgens rekords laas in 1928 saam met sy vrou gewoon. Verskeie redes word genoem dat hy Ma verlaat het: Sy het hom uitgeskop, die lewe saam met haar het onuithoudbaar geword of hy het hom onttrek ná die dood van Herman en in hegtenisneming van sy ander seuns.[2] Die FBI het beweer hy het Ma verlaat omdat sy "los geraak het in haar morele lewe" en "verskeie afsprake met ander mans gehad het".[1] 'n Vriend van die gesin onthou egter dat die egpaar gestry het oor hulle kinders se "sedelose lewe". Arrie het hulle "verkeerde dade toegelaat", terwyl George geweier het om dit te aanvaar. Die einde het aangebreek toe George weier om Lloyd te steun nadat hy in hegtenis geneem is; hy het daarop aangedring dat hy vir sy oortreding gestraf word. Arrie het alles in haar vermoë gedoen om haar seuns uit die tronk te kry, ongeag wat hulle gedoen het.[3]

Alvin Karpis
Fred Barker
Arthur "Doc" Barker

Van 1928 tot 1930 het Ma in armoede in 'n "vuil gehug" gebly sonder 'n man of 'n werk, terwyl al haar seuns in die tronk was. Dit kan die rede wees dat sy "los" geraak het met plaaslike mans, soos die FBI beweer het.[3] Teen 1930 het sy saam met 'n werklose man, Arthur W. Dunlop, gewoon. Sake het verbeter nadat haar seun Fred in 1931 uit die tronk vrygelaat is. Hy en sy voormalige medegevangene Alvin Karpis het die Barker-Karpis-bende gestig. Ná 'n reeks rooftogte het Fred en Karpis sheriff C. Roy Kelly op 19 Desember 1931 in West Plains, Missouri, vermoor. Hulle moes daarna uit die gebied vlug. Ma en Dunlop het saam met hulle gereis. Hulle het verskillende vals name gebruik tydens hulle daaropvolgende misdaadloopbaan. 'n "Gesoek"-plakkaat is in dié tyd uitgereik wat 'n beloning van $100 aanbied vir die inhegtenisneming van die "ou dame Arrie Barker" as 'n medepligtige.[4] Hierna het bendelede gewoonlik na haar verwys as "Kate".

Saint Paul en Wisconsin

[wysig | wysig bron]

Arthur is in 1932 uit die tronk vrygelaat en het by Fred en Karpis aangesluit. Saam met hulle was daar verskillende ander bendelede. Hulle is na Saint Paul, Minnesota, destyds 'n toevlugsoord vir misdadigers.[4] Die bende se mees berugte misdade is in Saint Paul gepleeg. Hulle is beskerm deur Saint Paul se polisiehoof, Thomas "Big Tom" Brown, en onder sy mentorskap het hulle van rooftogte na ontvoerings oorgegaan.[5]

Ma se vriend, Arthur Dunlop, het na bewering 'n los mond gehad wanneer hy dronk was en die bende het hom nie vertrou nie; Karpis het hom beskryf as 'n "pyn in die gat".[6] By een skuilplek het die seun van die eienares hulle herken op foto's in True Detective en hy het die polisie verwittig. Brown het hulle egter ingelig en hulle het ontsnap. Die bende het blykbaar gedink dit was Dunlop se los mond wat hulle verraai het en hulle het hom vermoor terwyl hulle gereis het. Sy naakte lyk is naby Webster, Wisconsin, ontdek met 'n skietwond aan die kop.[6]

Teen 1933 was die grootste deel van die bende terug in Saint Paul, waar hulle twee ryk sakemanne ontvoer het. Hulle het lospryse van altesaam $300 000 vir hulle gekry. Die bende het besluit om Saint Paul te verlaat en het na Chicago geskuif, waar hulle onder meer verskillende blyplekke vir Ma gehuur het.[7]

Ma en Fred Barker is in die slaapkamer links bo van van dié huis in Florida doodgeskiet.

FBI-agente het die skuilplek van Barker en haar seun Fred in Florida ontdek nadat Arthur op 8 Januarie 1935 in Chicago in hegtenis geneem is. Hulle het die huis onder die van "Blackburn" gehuur en gesê hulle is 'n ma en seun wat op die platteland vakansie wil hou.

Agente het die huis op die oggend van 16 Januarie 1935 omsingel. Die FBI het nie geweet Karpis en die ander bendelede is drie dae tevore daar weg en dat net ma en Fred in die huis was nie. Hulle is beveel om oor te gee, maar Fred het op hulle begin skiet. Hy en sy ma is gedood ná 'n skietery van vier uur. Baie plaaslike mense, selfs piekniekgangers, het na bewering na die skietery kom kyk.[8]

Albei lyke is in dieselfde slaapkamer aan die voorkant van die huis gevind. Fred s'n was vol skietwonde, maar Ma het blykbaar net een skietwond gehad.[8]

Ma Barker se rol in misdaad

[wysig | wysig bron]

Die gewilde beeld van Ma as die bende se leier is dikwels te sien in rolprente soos Ma Barker's Killer Brood (1960), Bloody Mama (1970) en Public Enemies (1996). Historici beskou dit egter algemeen as fiktief, en sommige twyfel dat sy aan die skietery deelgeneem het waarin sy dood is.[9] Karpis het beweer die storie is aangevuur deur J. Edgar Hoover[10] en die FBI, wat hy help stig het, om die feit te regverdig dat die FBI 'n ou vrou doodgeskiet het.[11] Ná haar dood het Hoover beweer Ma was "die wreedste, gevaarlikste en vindingrykste misdaadbrein van die laaste dekade".[6] Hy het ook beweer sy het die leefstyl van haar seuns geniet en dat sy 'n reeks minnaars gehad het.[6]

Ma Barker se kinders was moordenaars en hulle bende het tussen 1931 en 1935 'n reeks rooftogte, ontvoerings en ander misdade gepleeg, maar daar is geen onvoldoende bewys dat Ma hulle leier was nie.[6] Sy het beslis van die bende se bedrywighede geweet en het hulle selfs gehelp voordat en nadat hulle die misdade gepleeg het en dit maak haar 'n medepligtige, maar daar is geen bewys dat sy die misdade help beplan het nie. Haar rol was om te sorg vir die bendelede, wat haar dikwels gestuur het om te gaan fliek terwyl hulle hulle misdade gepleeg het.[6] Volgens Claire Bond Potter "het haar ouderdom en skynbare respektabelheid die bende toegelaat om as 'n 'familie' weg te kruip. As 'mev. Hunter' en 'mev. Anderson' het sy huise gehuur, rekenings betaal, inkopies gaan doen en dinge in en om die huis gedoen."[4] Alvin Karpis was waarskynlik die ware bendeleier en hy het later gesê Ma was net 'n "outydse huisvrou van die Ozarks … bygelowig, liggelowig, eenvoudig, prikkelbaar en, wel, oor die algemeen wetsgehoorsaam".[6] Hy het gesê:

Die belaglikste storie in die annale van misdaad is dat Ma Barker die meesterbrein agter die Karpis-Barker-bende was … Sy was nie 'n leier van misdadigers of self 'n misdadiger nie. Daar is nie 'n enkele polisiefoto of stel vingerafdrukke van haar geneem terwyl sy nog gelewe het nie… sy het geweet ons is misdadigers, maar haar deelname aan ons loopbane was tot een funksie beperk: Wanneer ons saamgereis het, het ons dit gedoen as 'n ma en haar seuns. Wat kon onskuldiger lyk?[12]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. 1,0 1,1 Hoover, J. Edgar, "The Kidnapping of Edward Bremer", November 19, 1936
  2. Ford, Miriam Allen, The Real Ma Barker: Mastermind of a Whole Family of Killers, 1970 Ace, New York
  3. 3,0 3,1 Mahoney, Tim, Secret Partners, p. 15.
  4. 4,0 4,1 4,2 Claire Bond Potter, War on Crime: Bandits, G-Men, and the Politics of Mass Culture, Rutgers University Press, New Brunswick, 1998, p. 175
  5. Mahoney, Timothy, Secret Partners: Big Tom Brown and the Barker Gang, Minnesota Historical Society Press, 2013, passim.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Paul Maccabee, John Dillinger Slept Here: A Crooks' Tour of Crime and Corruption in St. Paul, 1920–1936, Minnesota Historical Society, 1995, p. 105.
  7. Mahoney, Tim (2013) Secret Partners Minnesota Historical Society Press, St. Paul.
  8. 8,0 8,1 Stuart B McIver, Touched by the Sun, Pineapple Press, 2008, pp. 71ff.
  9. Burrough, Bryan (2004). Public Enemies: America's Greatest Crime Wave and the Birth of the FBI, 1933–1934. Penguin Press, New York, pp. 508–509.
  10. Jones, Ken (1957) The FBI in Action Signet, New York;
  11. Gentry, Curt (1991) J. Edgar Hoover: The Man and the Secrets W. W. Norton, New York, ISBN 0-393-02404-0
  12. Karpis, Alvin saam met Trent, Bill (1971) The Alvin Karpis Story Coward, McCann & Geoghegan, New York.

Skakels

[wysig | wysig bron]