Barker-Karpis-bende
Die Barker-Karpis-bende was een van die misdaadbendes wat die langste bestaan het tydens die Depressietydperk, van 1931 tot 1935. Die bende is gestig deur Fred Barker en Alvin Karpis, en later het Fred se broer Arthur "Doc" Barker ook aangesluit. Saam met die drie kernfigure was daar in 'n stadium tot 25 lede.
Hoewel die Barker-Karpis-bende nie so bekend was as ander bendes van dié tyd nie, was hulle dalk genadeloser deurdat hulle nie net bankrooftogte uitgevoer het nie, maar ook onder meer ontvoerings.[1] Hulle is die bekendste vir die mite dat die Barkerbroers se ma, Kate, gewoonlik "Ma Barker", genoem, die leier was.
Stigting[wysig | wysig bron]
Die Barker-Karpis-bende is in Maart 1931 deur Fred Barker en Alvin Karpis gestig. Hulle het in Kansas in die tronk ontmoet en ná Karpis se vrylating in Maart 1931 die bende begin saamstel. Die bende het middel 1931 banke begin beroof, maar het sheriff Calvin Roy Kelly van die Howelldistrik in West Plains, Missouri, op 19 Desember daardie jaar vermoor. Hulle het na Joplin gevlug en toe na Saint Paul, Minnesota, waar die Joods-Amerikaanse misdaadleier Harry Sawyer vir hulle 'n huis by Robertsstraat 1031 gekry het wat deur Helen Hannegraff besit is. Hulle het die van "Anderson" gebruik, maar 'n paar weke later het Helen se seun, Nick, Alvin en Fred se foto's herken in 'n eksemplaar van True Detective Magazine. Hy het die polisie gekontak. Saint Paul se korrupte polisiehoof, Thomas Brown, het die Barkers ingelig en hulle is uit die dorp weg.
Doc Barker het in 1932 by die bende aangesluit nadat hy op parool uit 'n tronk in Oklahoma vrygelaat is waar hy 'n lewenslange vonnis uitgedien het vir die moord van 'n nagwag, Thomas J. Sherrill, in 1921. Hulle drie het die bende gelei, hoewel baie ander aangesluit en weer die bende verlaat het. Die bende het aanhou banke beroof tot in middel 1933, toe hulle besluit het dit is te riskant. Hulle het toe besluit op ontvoerings.[2] Hulle oorgang na ernstiger misdade is deur speurder Brown gementor.[3]
Hamm- en Bremer-ontvoering[wysig | wysig bron]
Op 15 Junie 1933 het die Barker-Karpis-bende William Hamm van die Hamm-brouery ontvoer en hy is op 19 Junie 1933 vrygelaat. Die losprys was $100 000. Hulle het Edward Bremer in Januarie 1934 helder oordag in Saint Paul ontvoer en hom in Februarie vrygelaat. Die losprys was dié keer $200 000. Dié ontvoering het egter vir te veel negatiewe publisiteit gesorg in die lig van ander ontvoerings kort tevore en die feit dat Bremer junior se pa 'n persoonlike vriend van president Theodore Roosevelt was. Op 27 November 1934 is Lester "Baby Face Nelson" Gillis, teen daardie tyd die FBI se openbare vyand nommer 1, noodlottig in 'n skietery met die FBI gewond en hy is later die aand oorlede. Die volgende dag is Alvin Karpis tot openbare vyand nommer 1 verklaar en dit het die FBI op die Barker-Karpis-bende laat toeslaan.[4][5]
Bende se val[wysig | wysig bron]
Die bende het probleme gehad. Ná die verklaring van Karpis as openbare vyand nommer 1 is Doc Barker op 8 Januarie 1935 saam met Byron Bolton in hegtenis geneem. Russell "Slim Gray" Gibson is doodgeskiet omdat hy hom teen inhegtenisneming teëgesit het.
By Barker is 'n kaart en briewe gevind wat die FBI na 'n huis in Florida gelei het waar Fred Barker en sy ma, Ma Barker, onder 'n vals naam weggekruip het. Ná 'n skietery van vier uur op 16 Januarie 1935 is Fred en Ma Barker doodgeskiet. Daar is omstredenheid daaroor of Ma Barker aan die skietery deelgeneem het en of sy enigsins 'n misdadiger was.
Alvin Karpis is omtrent dieselfde tyd amper in Atlantic City, New Jersey, doodgeskiet.
Karpis was vir die volgende 16 maande voortvlugtig. In April en Okrober 1935 het hy 'n gepantserde motor en trein beroof voordat hy eindelik op 1 Mei 1936 in New Orleans in hegtenis geneem is saam met sy nuwe handlanger, Fred Hunter. Hoewel die FBI-direkteur J. Edgar Hoover persoonlik krediet vir Karpis se inhegtenisneming geneem het, is daar twyfel oor sy weergawe en die FBI se amptelike weergawe. Karpis gee sy eie weergawe van die arrestasies in sy boek, The Alvin Karpis Story.
Karpis se inhegtenisneming het baie roem vir die FBI gebring en hulle gewildheid en J. Edgar Hoover se reputasie die hoogte laat inskiet.[1][5]
Nadraai[wysig | wysig bron]
Doc Barker is in die somer van 1935 na Alcatraz gestuur. Alvin Karpis is ná sy inhegtenisneming oor daarheen; so ook baie ander bendelede. Doc Barker is in 1939 doodgeskiet terwyl probeer ontsnap het.
Terwyl hy in die McNeil Island-gevangenis was, het Karpis vir die jong Charles Manson, toe as “Little Charlie” bekend, kitaarlesse gegee. Karpis het simpatie gehad met Manson se onstuimige grootwordjare wat tot tydperke in verskeie korrektiewe instellings en tronke gelei het. Karpis het later geskryf: "Dit is tyd dat iemand iets vir hom doen."
Karpis het in 1969 parool gekry en is na Kanada gedeporteer. Hy het in 1973 na Spanje verhuis. Hy het twee boeke saam met professionele skrywers die lig laat sien. Die een is in 1971 uitgereik met die titel The Alvin Karpis Story en die ander een in 1979 met die titel On the Rock. Hy is op 30 Augustus 1979 aan natuurlike oorsake dood.[6]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 Burrough, Bryan (2009) Public Enemies, Penguin
- ↑ Winter, Robert (2000) Mean Men : The Sons of Ma Barker, Rutledge Books
- ↑ Mahoney, Tom, Secret Partners: Big Tom Brown and the Barker Gang, Minnesota Historical Society, 2013, p.4.
- ↑ Maccabee, Paul (1995) John Dillinger Slept Here, Minnesota Historical Society Press
- ↑ 5,0 5,1 Mahoney, Tim (2013) Secret Partners, Minnesota Historical Society Press
- ↑ Karpis, Alvin and Livesey, Robert (1980) On the Rock: Twenty-Five Years in Alcatraz, Beaufort Books
Skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Barker-Karpis-bende.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
