Maxim Vengerov

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Maxim Vengerov
Максим Александрович Венгеров
Agtergrondinligting
GeboortenaamMaxim Alexandrovich Vengerov
Gebore20 Augustus 1974 (1974-08-20) (49 jaar oud)
Novosibirsk, Russiese Sowjet-Federale Sosialistiese Republiek, Sowjetunie[1][2]
Genres
  • Klassieke musiek
  • Kamermusiek
Beroep(e)
  • Violis
  • Musikant
  • Dirigent
  • Professor
InstrumenteViool, Altviool
Etikette
AssosiasiesZakhar Bron
Webwerfwww.nfbm.com/maxim-vengerov/

Maxim Alexandrovich Vengerov (Russiese fonetiese uitspraak: mɐkˈsʲim ɐlʲɪkˈsandrəvʲɪtɕ vʲɪnˈɡʲerəf; Russies: Максим Александрович Венгеров; * 20 Augustus 1974) is 'n Sowjetgebore Israelse violis, altviolis en dirigent. Classic FM (VK) het hom "een van die beste violiste in die wêreld" genoem. [3]

Biografie[wysig | wysig bron]

Vengerov is gebore in Chelyabinsk as die enigste kind van die Joodse egpaar Aleksandr en Larisa Borisovna. Sy vader was 'n hobospeler en sy moeder bestuurder van die plaaslike weeshuis se koor.[4][2] Hy het vanaf 3-jarige ouderdom in sy moeder se koor gesing,[5] en op 5-jarige ouderdom die viool begin studeer onder Galina Turchaninova.[6][7] Toe Turchaninova hom ontmoet het sy gevra: "Het jy krag in hierdie hande?"[6] waarop die vyfjarige haar so hard as wat hy kon in die maag geslaan het.[6] Hy het jare later gesê: "Gelukkig was sy die dag in 'n goeie bui, en het sy my as leerling aanvaar."[6]

Die lesse het aanvanklik nie goed verloop nie.[7][8] Turchaninova was 'n baie streng onderwyseres.[7][8][9][7][8] Turchaninova het sy moeder ingelig dat sy hom gaan skors omdat hy nie die viool wou speel tydens lesse nie.[7][8] Sy moeder het toe aan't huil gegaan, waarop Vengerov, toe hy dit sien, sy viool opgetel het en 17 voorgeskrewe stukke sonder onderbreking uit sy geheue gespeel het.[9][7][8] Alhoewel hy gewier het om tydens lesse te speel, het hy steeds geoefen.[7][8] Turchaninova het hierop ingestem om voort te gaan met sy lesse.[7][8]

Op 10-jarige ouderdom het Vengerov die 1984 Internasionale Karol Lipiński en Henryk Wieniawski Jong Vioolspeler-kompetisie in Lublin, Pole gewen. Daardie jaar het hy ook vir die Russiese plate-etiket Melodiya 'n LP opgeneem.[4] Op 11-jarige ouderdom, as deel van die Tsjaokofski-kompetisie se openingskonsert, het hy weer 'n LP opgeneem.[4] Hy is toe na Londen, waar hy sy eerste CD vir Biddulph Records opgeneem het. [4]

Vir die volgende vyf jaar het Vengerov studeer onder Zakhar Bron, wat in 1987 die Sowjetunie verlaat het om aan die Royal Academy of Music in Londen onderrig te gee. Toe Bron na die Musikhochschule Lübeck in Duitsland gegaan het om daar klas te gee, het Vengerov hom gevolg.[2] In 1990 het Vengerov die Internasionale Carl Flesch-kompetisie[4] gewen, wat aanleiding gegee het tot 'n opnamekontrak met Teldec, en die begin van sy internasionale loopbaan.

Vengerov het in 1990 saam met sy ouers en grootmoeder na Israel verhuis toe hy 16 was.[10] Daar het hy gestudeer aan die Jerusalem Akademie vir Musiek en Dans.[10] Hy het gesê dat Israel "in my gene is" en dat sy "hart en siel aan Israel behoort."[10] In 2006 het Vengerov 'n musiekskool in die noorde van Israel, Musicians of Tomorrow, gestig wat deur 'n voormalige eerste violis van die Israelse Filharmoniese orkes bestuur word.[4] [11][12] Hy het 'n huis in Migdal, Israel, naby die Kinneretmeer.[13][14]

In 2010 is Vengerov as die eerste hoofdirigent van die Menuhin-fees se Gstaad-orkes aangestel. Hy het sy dirigeerstudies onder Yuri Simonov voortgesit en in 2014 met 'n diploma van uitnemendheid aan die Ippolitov-Ivanov Staatsmusikale Pedagogiese Instituut gegradueer. Vengerov het toe ingeskryf vir 'n verdere tweejaar program van operadirigering. Sy werk met kontemporêre komponiste sluit die première in van Qigang Chen se vioolconcerto La Joie de la souffrance.[15]

Gedurende 2019 tot 20 was Vengerov inwonende kunstenaar by die Armeense Staat-simfonieorkes.[16] Hy is Ambassadeur en besoekende professor by die Menuhin Musiekakademie in Switserland en die Polonsky-besoekende professor van vioolstudies by die Royal College of Music in Londen.[17] Buiten klasgee het Vengerov ook gedien op verskeie beoordelingspanele van musiekkompetisies soos die Donatella Flick dirigeer-kompetisie en die Yehudi Menuhin Internasionale kompetisie vir jong violiste. Hy was ook voorsitter van die Henryk Wieniawski Vioolkompetisie in 2011 en 2016. In 2013 het hy die finale rondtes van die Montreal Internasionale Vioolkompetisie gedirigeer.

Instrument[wysig | wysig bron]

Vengerov speel op die 1727 "ex-Kreutzer" Stradivarius viool wat gemaak is nét na die "Goue Periode" van die Stradivarius vioolmakers. Die viool is voorheen besit deur Rodolphe Kreutzer, aan wie Beethoven se 9de vioolsonate (die "Kreutzer" sonate) opgedra is.[18]

Persoonlike lewe[wysig | wysig bron]

In 2011 is Vengerov getroud met Olga Gringolts, suster van die violis Ilya Gringolts. Die paartjie het twee dogters en een seun.[19] Die gesin woon in Monaco.[20]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Verghis, Sharon (28 November 2015). "Violinist Maxim Vengerov joins the QSO with Stradivarius". The Australian. Besoek op 17 Junie 2018.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Adrian Hamilton (22 Januarie 2005). "Maxim Vengerov: The showman". The Independent. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Mei 2022. Besoek op 17 Junie 2018.
  3. ↑ Classic FM. "Maxim Vengerov: Facts".
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 "From prodigy to superstar; Virtuoso violinist Maxim Vengerov puts his success down to his upbringing as a Jewish boy in the heart of Russia.. With celebrations of his 40 years as a performer on ice, he talked to Jessica Duchen about his career," The Jewish Chronicle.
  5. ↑ Todd Brewster (2011). 21st Century Violinists, Vol. 1.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 "Maxim Vengerov at 40: Ten facts about the great violinist". Classic FM.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 "Maximum music". The Irish Times.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 "JLNotes 2013 March-April [PDF]". zdocs.mx.
  9. ↑ 9,0 9,1 "Maxim Vengerov Biography, Songs, & Albums". AllMusic.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Steinberg, Jessica. "Violis Vengerov sê sy hart en siel hoort in Israel". Times of Israel.
  11. ↑ "Grapevine 6 Oktober 2019: NIF at 40". The Jerusalem Post.
  12. ↑ "About Us". Musicians of Tomorrow.
  13. ↑ Gelder, Compiled by Lawrence Van (7 April 2008). ""Violiist Takes a Break"". The New York Times.
  14. ↑ "Doing double duty". The Jerusalem Post.
  15. ↑ Chen Nan (23 Oktober 2017). "For the sake of art". China Daily. Besoek op 17 Junie 2018.
  16. ↑ "Armenian State Symphony Orchestra". Barbican Centre. 14 Januarie 2020. Besoek op 5 April 2020.
  17. ↑ "Violinist Maxim Vengerov appointed visiting professor at London's Royal College of Music". The Strad (in Engels). Besoek op 2 Mei 2020.
  18. ↑ Andrew Clark (30 November 2012). "Lunch with the FT: Maxim Vengerov". Financial Times. Besoek op 17 Junie 2018.
  19. ↑ Adam Sweeting (16 November 2013). "Maxim Vengerov: new and turbo-charged". Telegraph. Besoek op 17 Junie 2018.
  20. ↑ Jessica Duchen (3 November 2015). "Editor's Lunch: Vengerov Takes It To The Max". Amati Magazine. Besoek op 17 Junie 2018.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Maxim_Vengerov&oldid=2617261"