Messias

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Messias (Hebreeus: מָשִׁיחַ Modern: Mašíaḥ Tiberies: Māšîªḥ; in moderne Joodse geskrifte in Engels soms Moshiach gespel) beteken letterlik "gesalfde".

In Joodse messiaanse tradisie en eskatologie verwys die naam na ’n toekomstige koning van Israel uit die Huis van Dawid wat oor die verenigde stamme van Israel [1] sal regeer en ’n messiaanse era[2] van globale vrede inlui. In Standaardhebreeus word dikwels na die Messias verwys as מלך המשיח, Méleḫ ha-Mašíaḥ, wat letterlik "die Gesalfde Koning" beteken.

Christene glo die profesieë in die Hebreeuse Bybel verwys na ’n geestelike verlosser, waarvan sommige in die boek Jesaja gevind kan word: Jesaja 7:14 - "Daarom sal die Here self aan julle ’n teken gee: Kyk, die maagd sal swanger word en ’n seun baar en hom Immánuel noem." en Jesaja 53:5 - "Maar Hy is ter wille van ons oortredinge deurboor, ter wille van ons ongeregtighede is Hy verbrysel; die straf wat vir ons die vrede aanbring, was op Hom, en deur sy wonde het daar vir ons genesing gekom."

Christene glo Jesus is die messias (Christus). Die Septuagint (Griekse vertaling van die Ou Testament) vertaal die Hebreeuse "gesalfde" (Mashiach) al 39 keer waar dit voorkom as Christos (Χριστός).[3] Die Griekse transliterasie van messias (Μεσσίας) kom twee keer in die Nuwe Testament voor, in Johannes 1:41 en Johannes 4:25.

In Islam word Isa (Jesus) ook die messias (Mahdi) genoem, maar soos in Judaïsme word hy nie as die Seun van God beskou nie.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Megillah 17b-18a, Taanit 8b
  2. Sotah 9a
  3. Etymology Online