Gaan na inhoud

Pandora (maan)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Pandora   

Pandora se westelike halfrond.
Ontdekking
Ontdek deur Stewart A. Collins, Voyager 1
Datum Oktober 1980
Wentelbaaneienskappe [1]
Epog 31 Desember 2003 (JD 2 453 005,5)
Halwe lengteas 141 720±10 km
Wentelperiode 0,628504213 d
Baanhelling 0,050±0,004 °
Satelliet van Saturnus
Fisiese eienskappe
Afmetings 104 × 81 × 64 km [2]
Gem. radius 40,7±1,5 km [2]
Volume ≈ 280 000 km3
Massa 1,371±0,019×1017 kg[2]
Gem. digtheid 0,49±0,06 g/cm3[2]
Oppervlak-
aantrekkingskrag
0,0026–0,0060 m/s2[2]
Ontsnapping-
snelheid
≈ 0,019 km/s
Rotasieperiode Sinkronies
Ashelling Nul
0,6
Temperatuur ≈ 78 K

Pandora (Grieks: Πανδώρα) is ’n binneste maan van Saturnus. Dit is in 1980 ontdek op foto's wat deur Voyager 1 geneem is en het die voorlopige naam S/1980 S 26 gekry.[3] Laat in 1985 is dit amptelik genoem na Pandora in die Griekse mitologie.[4] Dit is ook bekend as Saturn XVII.[5]

Daar is geglo Pandora is ’n herdersmaan in Saturnus se F-ring. Onlangse studies het egter getoon dit speel geen rol nie en dat net Prometheus, die binneste herdersmaan, die smal ring bymekaarhou.[6][7] Dit het meer kraters as die nabygeleë Prometheus en het minstens twee grotes van sowat 30 km in deursnee. Die meeste kraters op Pandora is vlak omdat dit met ruimterommel gevul is. Riwwe en gleuwe kan ook op die oppervlak gesien word.[8]

Dit lyk of Pandora se wentelbaan chaoties is vanweë sy reeks van vier 118:121 baanresonansies met Prometheus.[9] Die duidelikste veranderings in hul wentelbane kom elke sowat 6,2 jaar voor,[1] wanneer Pandora se periapside oplyn met Prometheus se apoapside; dan is hulle sowat 1 400 km van mekaar af. Pandora het ook ’n 3:2-resonansie met Mimas.[1]

Uit sy baie lae digtheid en relatief hoë albedo kan afgelei word Pandora is ’n baie, poreuse, ysagtige voorwerp. Daar is egter groot onsekerheid hieroor en dit moet nog bevestig word.

Galery

[wysig | wysig bron]
Voyager 2-foto van Pandora (Augustus 1981).
Voyager 2-foto van Pandora (Augustus 1981).
Voyager 2-foto van Pandora (Augustus 1981).  
Pandora in 2005 soos gesien deur Cassini, met die ringe van Saturnus op die agtergrond.
Pandora in 2005 soos gesien deur Cassini, met die ringe van Saturnus op die agtergrond.
Pandora in 2005 soos gesien deur Cassini, met die ringe van Saturnus op die agtergrond.  
Dié foto is geneem tydens Cassini se verbyvlug in September 2005.
Dié foto is geneem tydens Cassini se verbyvlug in September 2005.
Dié foto is geneem tydens Cassini se verbyvlug in September 2005.  
’n Nabyskoot van Pandora deur Cassini op 3 Junie 2010.
’n Nabyskoot van Pandora deur Cassini op 3 Junie 2010.
’n Nabyskoot van Pandora deur Cassini op 3 Junie 2010.  

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. 1,0 1,1 1,2 Spitale Jacobson et al. 2006.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Thomas 2010.
  3. IAUC 3532.
  4. IAUC 4157.
  5. USGS: Planet and Satellite Names and Discoverers.
  6. Lakdawalla, E. (5 Julie 2014). "On the masses and motions of mini-moons: Pandora's not a "shepherd," but Prometheus still is" (in Engels). Planetary Society. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Januarie 2020. Besoek op 17 April 2015.
  7. Cuzzi, J. N.; Whizin, A. D.; Hogan, R. C.; Dobrovolskis, A. R.; Dones, L.; Showalter, M. R.; Colwell, J. E.; Scargle, J. D. (April 2014). "Saturn's F Ring core: Calm in the midst of chaos". Icarus. 232: 157–175. Bibcode:2014Icar..232..157C. doi:10.1016/j.icarus.2013.12.027. ISSN 0019-1035.
  8. Solar System, NASA: Pandora.
  9. Renner et al. 2005.

Bronne

[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]