Patriarg Hermogenes van Moskou

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Patriarg Hermogenes
Kerk Russies-Ortodokse Kerk
Setel Moskou
Termyn 1606
Russies Гермоген
Kerkampte
Voorganger Ignatius (nie erken)
Job (erken)
Opvolger Filaret
Persoonlike besonderhede
Geboortenaam   Germogen
(Гермоген)
Gebore voor 1530
Geboorteplek Moskowië
Oorlede 17 Februarie 1612
Sterfteplek Moskou, Tsaredom van Rusland
Nasionaliteit Russies
Feesdag 17 Februarie en 12 Mei
Heiligmaking 1913
Portaal  Portaalicoon   Rusland
Hermogenes op die Millennium-monument in Weliki Nowgorod.

Hermogenes (Russies: Гермоген, Germogen; voor 153017 Februarie 1612) was van 1606 af die Russies-Ortodokse patriarg van Moskou en die hele Rusland. Hy het die volksopstand geïnspireer wat ’n einde aan die Tyd van Beroeringe gebring het. Hy is in 1913 tot heilige van die Russies-Ortodokse Kerk verklaar.

Lewe[wysig | wysig bron]

Op die Heilige Sinode van 1589, waar die Moskouse patriargaat gestig is, is Hermogenes aangestel as biskop van die nuut verowerde stad Kazan. In die volgende twee eeue het hy aansien verwerf vir die getal Moslemse Tartare wat hy tot die Oos-Ortodokse geloof bekeer het.

In 1606 het Vals Dmitri I Hermogenes gelas om aan die nuwe senaat in Moskou deel te neem. Daar het Hermogenes gehoor dat die tsaar met ’n Katolieke vrou wou trou en dit teengestaan. Hy is uit die hoofstad verban, maar ’n paar maande later het hy triomfantelik teruggekeer nadat Vals Dmitri en die vorige patriarg, Ignatius, hul mag verloor het.

Die nuwe tsaar, Wasili IV, het Hermogenes gehelp om die nuwe patriarg te word. Nadat Wasili van die troon gesit is en die Pole die Moskouse Kremlin oorgeneem het, was Hermogenes teen hul plan om Wladyslaw IV van Pole op die Russiese troon te plaas tensy hy hom tot die Ortodokse Kerk bekeer. Hy het geweier om enige petisies te teken en so gekeer dat Wladyslaw gekroon word.[1][2]

In onguns[wysig | wysig bron]

In Desember 1610 het Hermogenes verskeie Russiese dorpe gevra om hulle teen die Pole te verset. Hy is daarna gevange geneem en in die Tsjoedof-klooster aangehou. Toe hy hoor van die nuwe leër van vrywillgers onder Koezma Minin en prins Dmitri Pozjarski, het hy albei geseën. Hy is daarna geslaan en van honger laat omkom.[3][4]

Sy oorskot is per toeval in 1913 gevind toe herstelwerk aan die Tsjoedof-klooster gedoen is. Hy is toe heilig verklaar. Sy feesdae is 17 Februarie (sy sterfdag) en 12 Mei (die dag van sy heiligverklaring).[5][6]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Maureen Perrie. Pretenders and Popular Monarchism in Early Modern Russia. Cambridge University Press, 1995. ISBN 0-521-47274-1
  2. Robert Auty, Dimitri Obolensky. Companion to Russian Studies. Cambridge University Press, 1981. ISBN 0-521-28038-9
  3. Eerw. R. Thornton. Lives of Eminent Russian Prelates. Kessinger Publishing, 2004. ISBN 1-4179-4649-0
  4. A.N. Mouravieff. A History of the Church of Russia, 1842, herdruk 2004. ISBN 1-4179-1250-2
  5. Orthodox Church in America
  6. Ὁ Ἅγιος Ἑρμογένης ὁ Ἱερομάρτυρας Πατριάρχης Μόσχας. 12 Μαΐου. ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ.