Peléaanse uitbarsting
'n Peléaanse uitbarsting is 'n soort vulkaanuitbarsting met vloeitrae magma, gewoonlik van rioliet of andesiet. Hulle deel eienskappe met Pliniese uitbarstings.
Beskrywing[wysig | wysig bron]
Die belangrikste eienskap van 'n Peléaanse uitbarsting is die teenwoordigheid van 'n gloeiende asstorting, wat 'n piroklastiese stroom genoem word. Nog 'n kenmerk is die vorming van 'n lawakoepel. Kort strome as of die skepping van puimsteenkeëls kan ook voorkom.
Die aanvanklike fases van die uitbarsting word gekenmerk deur piroklastiese strome. Die tefradeposito's is kleiner as by die ooreenkomstige Pliniese of Vulcano-uitbarstings. Die vloeitrae magma vorm dan 'n steil lawakoepel of lawanaald in die vulkaan se opening. Die koepel kan later ineenstort, en dit lei tot strome as en warm blokke. Die uitbarstingsiklus word gewoonlik binne 'n paar jaar voltooi, maar kan dekades duur, soos in die geval met Santiaguito.[1]
Die uitbarsting van die berg Pelée in 1902 (VEI-4) is die eerste geval van 'n Peléaanse uitbarsting, wat na dié berg genoem is.
Sien ook[wysig | wysig bron]
- Pliniese uitbarsting, 'n soortgelyke verskynsel.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ "Archived copy". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Januarie 2006. Besoek op 12 Januarie 2006.
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
Skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Peléaanse uitbarsting.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
