Sud Aviation Vautour

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Sud Aviation Vautour
Vautour IIB, Franse Lugmag
Tipe Vegvliegtuig/bomwerper
Vervaardiger Sud Vautour
Nooiensvlug 16 Oktober 1952
Bekendstelling 1958
Onttrek 1979
Hoofgebruikers Franse Lugmag
Israeli Lugmag
Aantal gebou 149

Die Sud Aviation Vautour (aasvoël) is 'n Franse vegvliegtuig/bomwerper. Dit was aanvanklik ontwerp as 'n medium bomwerper en later as 'n vegvliegtuig. Dit was eers getoets as 'n halfskaal model in 1949 en die volskaal model is begin toets in 1951. Die vliegtuig se uitleg lyk baie soos die van die Yakovlev Yak-28. Die toetse was suksesvol en produksie model S.O. 4050 was uitgerol.

Daar drie verskillende modelle:

  • IIA aanvalsvliegtuig - enkelsitplek model toegerus met 'n kanon en bomme
  • IIB tweesitplek bomwerper met spesiale neus vir radar
  • IIN nagvegter, alleweerstoestand met tweesitplekke en onderskeppings radar in die neus

Model IIN het sy nooiensvlug op 16 Oktober 1952 voltooi. Die Franse Lugmag het 140 eenhede bestel maar slegs 70 was vervaardig tussen 1957 en 1959. Hulle almal was toegerus met 'n kanon, vuurpyle en missiele en was gebaseer te Tours saam met 'n alleweerstoestande vegvliegtuig eenheid. Hulle is almal vanaf 1973 met die Dassault Mirage F1 vervang.

In die laat 1950's het die Israeli Lugmag 'n behoefte gehad vir 'n vegvliegtuig met 'n lang togafstand om vyandelike vliegtuie in diep in vyandelike gebiede aan te val. Na evaluerings vlugte het hulle die Vautour gekies om die De Havilland Mosquito te vervang. Die Vautour moes ook as teenvoeter dien vir die Iljoesjin Il-28. Agtien Vautour's bomwerpers is uitgevoer na Israel gevolg deur sewe vegvliegtuie. Die vliegtuig kon Mach-1 behaal in klein duikvlugte en was in baie aksie betrokke tydens die Ses Dae-oorlog in 1967. Die vliegtuig was eers in 1970 uit diens onttrek deur die die Israeli Lugmag.

Twee eskaders van die Israeli Lugmag was toegerus met die Vautour. Die Vlermis eskader te Tel-Nof het model IIN bedryf. Die IIN's was gebruik in 'n nag onderskeppingsrol, aanvanklik saam met die Gloster Meteor NF.13 totdat laasgenoemde uit diens onttrek is in die 1960's. Na die koms van die Mirage III in 1963 is die Vautour gebruik as 'n aanvalsvliegtuig. Hulle is soms nog gebruik in 'n nag rol; in 1964 het hulle slaags geraak met MiG-19's van die Egiptiese Lugmag. Voor dit het twee Vautour's op 19 Augustus 1959 slaags geraak met vier Egiptiese MiG-19's. In 1962 het 'n Vautour 'n Iljoesjin II-28 al die pad na Damaskus gejaag voor dit omgedraai het.

Tegniese besonderhede[wysig | wysig bron]

Besonderhede van die Sud Aviation Vautour IIN:
Item Statistiek
Aantal motors 2
Tipe motor Straalmotor
Vervaardiger SNECMA Atar 101e-3 turbostraal
Kraglewering per motor 3 503 kg stukrag
Vlerkspan 15,09 m
Lengte 15,57 m
Hoogte 4,5 m
Vlerkoppervlakte 45,0 m2
Maksimum opstygmassa 20 000 kg
Maksimum snelheid 1 105 km/h
Operasionele hoogte 15 000
Togafstand 3 200 km
Klimvermoë 3 600 m per minuut
Bewapening Vier 30 mm kanonne
bomlaai wat tot 240 ongeleide vuurpyle kan dra
hegpunte onder die vlerke vir lug-tot-lug missiele

Sien ook[wysig | wysig bron]

Bron[wysig | wysig bron]