Supersinchroniese wentelbaan

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

’n Supersinchroniese wentelbaan is ’n wentelbaan met ’n periode wat langer is as dié van ’n sinchroniese wentelbaan. ’n Sinchroniese wentelbaan het ’n wentelperiode wat ooreenstem met die rotasieperiode van die liggaam waarin die wentelbaan se massamiddelpunt lê.

Voorbeelde[wysig | wysig bron]

Mars se mane, Phobos en Deimos, is onderskeidelik in ’n subsinchroniese en supersinchroniese wentelbaan. Phobos wentel vinniger om Mars as wat Mars se rotasiespoed is en Deimos stadiger.

Die meeste mane in die Sonnestelsel is in supersinchroniese wentelbane. Die Maan is in ’n supersinchroniese wentelbaan met die Aarde en wentel stadiger as die Aarde se rotasieperiode van 24 uur. Die binneste maan van Mars, Phobos, is in ’n subsinchroniese wentelbaan met ’n periode van net 0,32 dae.[1] Die buitenste maan, Deimos, is in ’n supersinchroniese wentelbaan.[1]

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. 1,0 1,1 Lodders, Katharina; Fegley, Bruce (1998). The planetary scientist's companion. Oxford University Press US. pp. 190, 198. ISBN 0-19-511694-1.

Skakels[wysig | wysig bron]