Tirza
 | Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Tirza is 'n 'n meesterlike roman wat geskryf is deur Arnon Grunberg en vertaal is na Afrikaans deur Lina Spies , en wat in Suid-Afrika uitgegee word deur Protea Boekhuis. Die boek is oorspronklik uitgegee deur Nijgh & Van Ditmar Uitgewers.
Dit vertel die verhaal van Jurgen Hofmeester, 'n werklose voormalige vertaler van buitelandse fiksie, wat by 'n groot uitgewersmaatskappy werksaam was, maar danksy 'n baie gemaklike ooreenkoms wat by wyse van dwang bewerkstellig is, steeds maandeliks 'n salaris ontvang. Diè vryheid mag aanloklik lyk, maar liefs nie die hele dag nie, en al lyk die tipe vryheid tydens die somervakansie aanloklik, blyk dit alreeds eintlik te beswarend te wees.[1]
Hofmeester se dogter Tirza is die spil waarom sy lewe draai, en met Tirza as die enigste anker om Hofmeester van totale identiteitsverlies te beskerm; en haar sukses die enigste maatstaf ten einde Hofmeester se eie geslaagdheid mee te meet, plaas Hofmeester al sy hoop op sy "hoogs, hoogs begaafde" jongste dogter om vir haar die lewe te skep wat hom blykbaar ontwyk.[2]
Wanneer Hofmeester 'n partytjie reël om Tirza se laaste skooldag te vier, word dit egter gaandeweg duidelik dat die pa en dogter verhouding onvermydelik op 'n ramp afstuur. Die feit dat Hofmeester se vrou hom verlaat vir 'n jonger liefde ten einde in 'n woonboot te gaan woon, en sy versigtig bymekaargeskraapte spaargeld wat belê is in 'n verskansingsfonds oornag verdwyn, is skynbaar nie genoeg om hom oor die afgrond te dryf nie; dat sy Tirza weldra verlief sou raak en haar vlerke sou sprei, kon Hofmeester nog voorsien; maar dat die jongman van haar drome sprekend soos die 9/11 terroris Mohammed Atta sou lyk, is vir Hofmeester 'n groter slag as die ineenstorting van die wêreldekonomie.[1]
Die verrassende ontknoping van die donker drama wat vervolgens ontvou, neem die leser vanaf Amsterdam se spogbuurte tot Namibië se dorre duine- en sorg vir 'n verhaal wat tref met die gemete presisie van 'n tikkende tydbom.[2]
J.M. Coetzee het van Grunberg se skryfwerk gesê: " die wispelturigheid en sardoniese intelligensie wat deurskyn in Arnon Grunberg se prosa maak dit 'n voortgesette plesier om te lees.".[2]