Totem

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
’n Totempaal in Ottawa in Ontario, Kanada.

’n Totem (van die woord dodaem in die inheemse Noord-Amerikaanse taal Ojibwe) is ’n gees, heilige voorwerp of simbool wat as embleem dien van ’n groep mense soos ’n familie, clan, lyn of stam.

Hoewel die term uit Ojibwe kom, is die geloof in geeste en gode nie beperk tot die inheemse volke van die Amerikas nie; dit is algemeen in verskeie kulture wêreldwyd, soos dié van Afrika, Arabië, Asië, Australië en Europa. Mense in dié beskawings het egter ander name vir hul beskermingsgeeste en praat selde van "totems".

Totempale[wysig | wysig bron]

Hoofartikel: Totempaal

Totempale van die Pasifiese Noordweste van Noord-Amerika is enorme heraldiese pale. Dit sluit baie ontwerpe in, soos baarde, voëls, paddas en verskeie bonatuurlike wesens wat as wapens van families of stamhoofde dien. Hulle vertel stories van dié mense en gedenk spesiale geleenthede.[1][2]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Viola E. Garfield and Linn A. Forrest, (1961). The Wolf and the Raven: Totem Poles of Southeastern Alaska. Seattle: University of Washington Press. p. 1. ISBN 0-295-73998-3.{{cite book}}: AS1-onderhoud: ekstra leestekens (link)
  2. Marius Barbeau (1950). "Totem Poles: According to Crests and Topics". National Museum of Canada Bulletin 119. Ottawa: Dept. of Resources and Development, National Museum of Canada. 1: 9. Besoek op 24 November 2014.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]