Seksuele oriëntasie: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Blaai deur geskiedenis
← Ouer wysigingNuwer wysiging →
Content deleted Content added
VisueelWikiteks
Besig
Besig
Lyn 104: Lyn 104:
Wisselende definisies en streng sosiale norme oor seksualiteit kan dit moeilik maak om die hoeveelheid mense met ’n spesifieke seksuele oriëntasie te bepaal.
Wisselende definisies en streng sosiale norme oor seksualiteit kan dit moeilik maak om die hoeveelheid mense met ’n spesifieke seksuele oriëntasie te bepaal.


===Kinseyskaal===
===Kinsey-skaal===
Die Kinseyskaal is die eerste keer in 1948 gepubliseer in ''Seksuele Gedrag in die Menslike Man'' deur [[Alfred Kinsey]], Wardell Pomeroy en Clyde Martin. Dit het ook in 1953 verskyn in ''Seksuele Gedrag in die Menslike Vrou''.<ref>{{cite book|last=Kinsey|title=Sexual Behavior in the Human Female|year=1953|publisher=Indiana University Press|isbn=978-4-87187-704-6|page=499}}</ref> Die skaal is ontwerp as teenvoeter vir die oortuiging van destyds dat mense óf hetero- óf homoseksueel is en dat dit twee teenpole in die wêreld van seks verteenwoordig.<ref>{{cite book|last=Kinsey|title=Sexual Behavior in the Human Male|year=1948|publisher=Indiana University Press|isbn=978-0-253-33412-1}}</ref> Ter erkenning dat ’n aansienlike deel van die bevolking nie heeltemal hetero- of homoseksueel is nie en dat sulke mense beide hetero- en homoseksuele gedrag en psigiese reaksies kan openbaar, het Kinsey et al. gesê:
Die Kinsey-skaal is die eerste keer in 1948 gepubliseer in ''Seksuele Gedrag in die Menslike Man'' deur [[Alfred Kinsey]], Wardell Pomeroy en Clyde Martin. Dit het ook in 1953 verskyn in ''Seksuele Gedrag in die Menslike Vrou''.<ref>{{cite book|last=Kinsey|title=Sexual Behavior in the Human Female|year=1953|publisher=Indiana University Press|isbn=978-4-87187-704-6|page=499}}</ref> Die skaal is ontwerp as teenvoeter vir die oortuiging van destyds dat mense óf hetero- óf homoseksueel is en dat dit twee teenpole in die wêreld van seks verteenwoordig.<ref>{{cite book|last=Kinsey|title=Sexual Behavior in the Human Male|year=1948|publisher=Indiana University Press|isbn=978-0-253-33412-1}}</ref> Ter erkenning dat ’n aansienlike deel van die bevolking nie heeltemal hetero- of homoseksueel is nie en dat sulke mense beide hetero- en homoseksuele gedrag en psigiese reaksies kan openbaar, het Kinsey et al. gesê:


{{quote|text=Mans verteenwoordig nie twee afsonderlike bevolkings, heteroseksueel en homoseksueel, nie. Die wêreld kan nie in skape en bokke verdeel word nie. Nie alle dinge is óf swart óf wit nie . . . Die lewende wêreld is in elke opsig ’n kontinuum. Hoe gouer ons dit oor menselike seksuele gedrag leer, hoe gouer sal ons ’n deeglike begrip van die realiteite van seks kry. |sign=Kinsey et al. (1948) p. 639.}}
{{quote|text=Mans verteenwoordig nie twee afsonderlike bevolkings, heteroseksueel en homoseksueel, nie. Die wêreld kan nie in skape en bokke verdeel word nie. Nie alle dinge is óf swart óf wit nie . . . Die lewende wêreld is in elke opsig ’n kontinuum. Hoe gouer ons dit oor menselike seksuele gedrag leer, hoe gouer sal ons ’n deeglike begrip van die realiteite van seks kry. |sign=Kinsey et al. (1948) p. 639.}}


Die Kinseyskaal verskaf ’n klassifikasie van seksuele oriëntasie wat geskoei is op die aantal hetero- en homoseksuele ondervindings en psigiese reaksies op ’n spesifieke tyd in ’n mens se geskiedenis.<ref>{{cite book|last=Kinsey|title=Sexual Behavior in the Human Male|url=https://archive.org/details/sexualbehaviorin00kins|url-access=registration|year=1948|page=[https://archive.org/details/sexualbehaviorin00kins/page/639 639]|display-authors=etal}}</ref> ’n Posisie op die skaal word deur die volgende definisies bepaal:<ref>{{cite book|last=Kinsey|title=Sexual Behavior in the Human Male|url=https://archive.org/details/sexualbehaviorin00kins|url-access=registration|year=1948|pages=[https://archive.org/details/sexualbehaviorin00kins/page/639 639–41]|display-authors=etal}}</ref>
Die Kinsey-skaal verskaf ’n klassifikasie van seksuele oriëntasie wat geskoei is op die aantal hetero- en homoseksuele ondervindings en psigiese reaksies op ’n spesifieke tyd in ’n mens se geskiedenis.<ref>{{cite book|last=Kinsey|title=Sexual Behavior in the Human Male|url=https://archive.org/details/sexualbehaviorin00kins|url-access=registration|year=1948|page=[https://archive.org/details/sexualbehaviorin00kins/page/639 639]|display-authors=etal}}</ref> ’n Posisie op die skaal word deur die volgende definisies bepaal:<ref>{{cite book|last=Kinsey|title=Sexual Behavior in the Human Male|url=https://archive.org/details/sexualbehaviorin00kins|url-access=registration|year=1948|pages=[https://archive.org/details/sexualbehaviorin00kins/page/639 639–41]|display-authors=etal}}</ref>


{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
Lyn 130: Lyn 130:
|}
|}


Die Kinseyskaal is geloof omdat dit die tweeledige klassifikasie van seksuele oriëntasie verwerp en ’n nuwe perspektief op menslike seksualiteit verskaf. Ondanks die sewe kategorieë, wat ’n akkurater beskrywing van seksuele oriëntasie verskaf, is dit steeds moeilik om te bepaal in watter kategorie individue val. In ’n groot studie waarin seksuele reaksies in homoseksuele mans en vroue vergelyk is, het [[Masters en Johnson]] bespreek hoe moeilik dit is om Kinseyposisies aan deelnemers toe te ken.<ref>{{cite book|last=Masters and Johnson|title=Homosexuality in Perspective|year=1979|isbn=978-0-316-54984-4|url=https://archive.org/details/homosexualityinp00mast}}</ref> Volgens hulle was dit veral moeilik om die posisies 2-4 toe te ken aan individue met ’n groot aantal hetero- én homoseksuele ondervindings.
Die Kinsey-skaal is geloof omdat dit die tweeledige klassifikasie van seksuele oriëntasie verwerp en ’n nuwe perspektief op menslike seksualiteit verskaf. Ondanks die sewe kategorieë, wat ’n akkurater beskrywing van seksuele oriëntasie verskaf, is dit steeds moeilik om te bepaal in watter kategorie individue val. In ’n groot studie waarin seksuele reaksies in homoseksuele mans en vroue vergelyk is, het [[Masters en Johnson]] bespreek hoe moeilik dit is om Kinsey-posisies aan deelnemers toe te ken.<ref>{{cite book|last=Masters and Johnson|title=Homosexuality in Perspective|year=1979|isbn=978-0-316-54984-4|url=https://archive.org/details/homosexualityinp00mast}}</ref> Volgens hulle was dit veral moeilik om die posisies 2-4 toe te ken aan individue met ’n groot aantal hetero- én homoseksuele ondervindings.


Weinrich et al. (1993) en Weinberg et al. (1994) het die skaal gekritiseer omdat dit individue wat verskil vanweë verskillende dimensies van seksualiteit, in dieselfde kategorieë saamvoeg.<ref name="Weinrich 1993 157–168">{{cite journal|last=Weinrich|first=J.|title=A factor analysis of the Klein Sexual Orientation Grid in two disparate samples|journal=Archives of Sexual Behavior|year=1993|volume=22|issue=2|pages=157–68|doi=10.1007/bf01542364|pmid=8476335|s2cid=34708645|display-authors=etal}}</ref><ref>{{cite book|last=Weinberg|title=Dual Attraction|year=1994|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0-19-508482-5|display-authors=etal|url=https://archive.org/details/dualattractionun00wein}}</ref> Kinsey het twee dimensies van seksuele oriëntasie in ag geneem: openlike seksuele ondervindings en psigoseksuele reaksies. Waardevolle inligting gaan verlore deur die twee waardes saam te bereken. ’n Persoon met oorwegend psigiese reaksies tot dieselfde geslag verskil van iemand met relatief min reaksie, maar baie ondervindings met dieselfde geslag. Dit sou beter gewees het as Kinsey dié waardes apart bereken het. Verder is daar nie net twee dimensies van seksualiteit nie; ’n mens kan ook aantrekking, identifikasie, lewenstyl, ens. in ag neem.
Weinrich et al. (1993) en Weinberg et al. (1994) het die skaal gekritiseer omdat dit individue wat verskil vanweë verskillende dimensies van seksualiteit, in dieselfde kategorieë saamvoeg.<ref name="Weinrich 1993 157–168">{{cite journal|last=Weinrich|first=J.|title=A factor analysis of the Klein Sexual Orientation Grid in two disparate samples|journal=Archives of Sexual Behavior|year=1993|volume=22|issue=2|pages=157–68|doi=10.1007/bf01542364|pmid=8476335|s2cid=34708645|display-authors=etal}}</ref><ref>{{cite book|last=Weinberg|title=Dual Attraction|year=1994|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0-19-508482-5|display-authors=etal|url=https://archive.org/details/dualattractionun00wein}}</ref> Kinsey het twee dimensies van seksuele oriëntasie in ag geneem: openlike seksuele ondervindings en psigoseksuele reaksies. Waardevolle inligting gaan verlore deur die twee waardes saam te bereken. ’n Persoon met oorwegend psigiese reaksies tot dieselfde geslag verskil van iemand met relatief min reaksie, maar baie ondervindings met dieselfde geslag. Dit sou beter gewees het as Kinsey dié waardes apart bereken het. Verder is daar nie net twee dimensies van seksualiteit nie; ’n mens kan ook aantrekking, identifikasie, lewenstyl, ens. in ag neem.


Nog kritiek teen die Kinseyskaal is dat dit hetero- en homoseksualiteit op dieselfde skaal meet.<ref name="Sell 1997 43–58">{{cite journal|last=Sell|first=R.L.|title=Defining and measuring sexual orientation: A review|journal=Archives of Sexual Behavior|year=1997|volume=26|issue=6|pages=643–58|pmid=9415799|doi=10.1023/A:1024528427013|s2cid=29774549}}</ref> Navorsing in die 1970's het bewys manlikheid en vroulikheid word beter as aparte begrippe op ’n aparte skaal gemeet, in plaas daarvan dat dit twee uiterstes op dieselfde skaal verteenwoordig.<ref>{{cite book|last=Bem|first=S.L.|title=Bem sex-rol inventory professional manual|year=1981|publisher=Consulting Psychologists Press|location=Palo Alto, CA}}</ref> Op ’n enkele skaal beteken dit hoe meer vroulik iemand is, hoe minder manlik is hy of sy, en omgekeerd. Iemand kan byvoorbeeld baie manlik én baie vroulik wees, of baie heteroseksueel én baie homoseksueel, of nie baie van enigeen nie.<ref>{{cite journal|last=Shively|first=M.G.|author2=DeCecco, J.P. |title=Components of sexual identity|journal=Journal of Homosexuality|year=1977|volume=3|issue=1|pages=41–48|doi=10.1300/j082v03n01_04|pmid=591712}}</ref>
Nog kritiek teen die Kinsey-skaal is dat dit hetero- en homoseksualiteit op dieselfde skaal meet.<ref name="Sell 1997 43–58">{{cite journal|last=Sell|first=R.L.|title=Defining and measuring sexual orientation: A review|journal=Archives of Sexual Behavior|year=1997|volume=26|issue=6|pages=643–58|pmid=9415799|doi=10.1023/A:1024528427013|s2cid=29774549}}</ref> Navorsing in die 1970's het bewys manlikheid en vroulikheid word beter as aparte begrippe op ’n aparte skaal gemeet, in plaas daarvan dat dit twee uiterstes op dieselfde skaal verteenwoordig.<ref>{{cite book|last=Bem|first=S.L.|title=Bem sex-rol inventory professional manual|year=1981|publisher=Consulting Psychologists Press|location=Palo Alto, CA}}</ref> Op ’n enkele skaal beteken dit hoe meer vroulik iemand is, hoe minder manlik is hy of sy, en omgekeerd. Iemand kan byvoorbeeld baie manlik én baie vroulik wees, of baie heteroseksueel én baie homoseksueel, of nie baie van enigeen nie.<ref>{{cite journal|last=Shively|first=M.G.|author2=DeCecco, J.P. |title=Components of sexual identity|journal=Journal of Homosexuality|year=1977|volume=3|issue=1|pages=41–48|doi=10.1300/j082v03n01_04|pmid=591712}}</ref>

===Klein-rooster vir seksuele oriëntasie===
In antwoord op die kritiek teen die Kinsey-skaal wat net twee dimensies van seksuele oriëntasie meet, het [[Fritz Klein]] die Klein-rooster vir seksuele oriëntasie, ’n multidimensionele skaal, geskep. Hy het dit in sy boek ''The Bisexual Option'' (1978) bekendgestel. Dit gebruik ’n sewepuntskaal om sewe verskillende dimensies van seksualiteit te meet in drie verskillende stadiums van ’n individu se lewe: verlede (van vroeë adolessensie tot ’n jaar tevore), hede (binne die vorige 12 maande) en die ideaal (wat ’n mens sou gekies het as dit geheel en al sy eie keuse was).

===Sell-beoordeling===
Die Sell-beoordeling van Seksuele Oriëntasie (SASO) is ontwikkel om die grootste besware teen die Kinsey-skaal en Klein-rooster uit te skakel. Dit meet seksuele oriëntasie op ’n kontinuum, neem verskeie dimensies in ag en oorweeg hetero- en homoseksualiteit apart. Eerder as om ’n finale oplossing te bied tot die vraag van hoe om seksuele oriëntasie die beste te meet, is die SASO bedoel om bespreking en debat te ontlok oor die meting van seksuele oriëntasie.<ref name="Sell 1997 43–58" />

Die SASO bestaan uit 12 vrae. Ses hiervan beoordeel seksuele aantrekking, vier beoordeel seksuele gedrag en twee beoordeel seksuele identiteit. Vir elke vraag op die skaal wat homoseksualiteit meet, is daar ’n ooreenstemmende vrae wat heteroseksualiteit meet; daar is dus ses ooreenstemmende pare vrae. Saam gee die ses pare vrae en antwoorde ’n profiel van ’n individu se seksuele oriëntasie. Die resultate kan verder vereenvoudig word in vier opsommimgs wat spesifiek antwoorde in ag neem wat ooreenstem met homo-, hetero-, bi- of aseksualiteit.<ref name="Sell 1996 295–310">{{cite journal|last=Sell|first=R.L.|title=The Sell assessment of sexual orientation: Background and scoring|journal=Journal of Lesbian, Gay, and Bisexual Identity|year=1996|volume=1|pages=295–310}}</ref>

Van al die vrae het Sell dié oor seksuele aantrekking as die belangrikste beskou. Vrae oor identiteit en gedrag word gemeet om bykomende inligting te verskaf, want hulle het albei baie te doen met seksuele aantrekking en oriëntasie. Daar was nog nie groot kritiek teen die SASO nie, meer daar bestaan kommer daaroor dat die betroubaarheid en geldigheid daarvan nog nie ondersoek is nie.<ref name="Sell 1996 295–310" />

===Probleme met beoordeling===
Navorsing oor seksuele oriëntasie gebruik gewoonlik die drie komponente seksuele aantrekking, gedrag en identiteit. Daar is egter net ’n klein samehangende verhouding tussen die mate van homo- en heteroseksuele gedrag in ’n persoon se lewe en dié persoon se keuse om homself te definieer as bi-, homo of heteroseksueel.<ref>{{cite book|last=Rust|first=Paula|title=Bisexuality in the United States: A Social Science Reader|year=2000|publisher=Columbia University Press|isbn=978-0-231-10226-1|page=167}}</ref> Aantrekking en gedrag kan ’n weerspieëling wees van nuuskierigheid, eksperimentering en sosiale druk, en is nie noodwendig ’n aanduiding van ’n onderliggende seksuele oriëntasie nie. ’n Vrou kan byvoorbeeld fantasieë hê oor seks met ’n ander vrou, maar nooit daarop reageer nie en net seks met die teenoorgestelde geslag hê. As seksuele oriëntasie volgens aantrekking beoordeel word, sou dié vrou as homoseksueel beskou kon word, maar haar gedra dui op heteroseksualiteit.

Omdat daar geen navorsing is om aan te dui watter een van dié komponente die belangrikste is in die bepaling van seksuele oriëntasie nie, word al drie onafhanklik gebruik en verskaf hulle verskillende resultate. Savin Williams (2006) bespreek dié kwessie en merk op dat dit nie eintlik moontlik is om seksuele oriëntasie met net een komponent te bepaal nie. As "homoseksueel" byvoorbeeld gedefinieer word deur homoseksuele gedrag, word gay maagde uitgesluit, asook mense wat tot dieselfde geslag aangetrokke voel maar net met die teenoorgestelde geslag seks het, en heteroseksuele wat nou en dan seks met lede van dieselfde geslag het om ’n ander rede as verkose seksuele gedrag, sal die verkeerde syfer oplewer.<ref name="Savin-Williams 2006 40–44">{{cite journal|last=Savin-Williams|first=R.|title=Who's Gay? Does it Matter?|journal=Current Directions in Psychological Science|year=2006|volume=15|pages=40–44|doi=10.1111/j.0963-7214.2006.00403.x|s2cid=40586896|url=https://semanticscholar.org/paper/9a770397ab1e5f2dfed9b6a52bf1367fe5b33ce2}}</ref>

Nog ’n faktor by sulke skale wat aandag moet geniet, is die bepaling van die voorkoms van verskillende seksuele oriëntasies in ’n bevolking. Die syfers vir die voorkoms van homoseksualiteit wissel na gelang van ’n individu se ouderdom, kultuur en geslag, asook watter komponent van seksuele oriëntasie gemeet word. As net aantrekking tot dieselfde geslag gemeet word, sal dit dus dui op ’n groter voorkoms van homoseksualiteit in ’n bevolking as wanneer gedrag en identiteit gemeet word. Verder is ’n aanduiding van homoseksuele gedrag ook groter as dié van homoseksuele identiteit.<ref>{{cite book|last=Laumann|title=The Social Organization of Sexuality|year=1994|publisher=University of Chicago Press|isbn=978-0-226-46957-7|page=301|display-authors=etal}}</ref>

Seksualiteit is ook veranderlik en kan deur ’n mens se lewe wissel. Diamond (2003) het bevind twee derdes van vroue wat getroets is, het oor sewe jaar hulle seksuele identiteit minstens een keer verander, terwyl baie gesê het die etiket is nie omvattend genoeg om die diversiteit van hulle seksuele en romatiese gevoelens weer te gee nie. Vroue wat ’n biseksuele en lesbiese identifikasie uitgesluit het, het egter nie selfdegeslag-seksualiteit uitgesluit nie en die moontlikheid aangedui van toekomstige selfdegeslag-aantrekking of {{nowrap|-gedrag}}. Een vrou het gesê: "Ek is hoofsaaklik straight, maar ek is een van daardie mense wat, in die regte omstandighede, my siening kan verander."<ref>{{cite journal|last=Diamond|first=L.M.|title=Was it a phase? Young women's relinquishment of lesbian/bisexual identities over a 5-year period|journal=Journal of Personality and Social Psychology|year=2003|volume=84|pages=352–64|doi=10.1037/0022-3514.84.2.352|pmid=12585809|issue=2}}</ref> Resultate kan dus verskil in verskillende studies na gelang van watter komponente gemeet word en wanneer die studie gedoen word. Dit maak dit moeilik om te bepaal wie is homoseksueel en wie nie, en wat die algehele voorkoms in ’n bevolking is.<ref name="AmPsycholAssn-whatis" />

Die volgende tabel dui aan hoe baie die voorkoms van homoseksualiteit kan wissel na gelang van ouderdom, plek en die komponent van seksuele oriëntasie wat gemeet is:

{| class="wikitable" style="text-align: center;"
|+ Voorkoms van homoseksualiteit
|-
! !! colspan="2" | Aantrekking !! colspan="2" | Gedrag !! colspan="2" | Identiteit
|-
| Land: ouderdomsgroep || vroue
|Mans|| Vroue
|Mans|| Vroue
|Mans
|-
|VSA: jeug<ref>{{cite journal|last=Mosher|first=W |author2=Chandra, A. |author3=Jones, J.|title=Sexual behaviour and selected health measures: Men and women 15–44 years of age, United States, 2002|journal=Advance Data from Vital and Health Statistics|volume=362}}</ref>
|| 6%
|3%|| 11%
|5%|| 8%
|3%
|-
|VSA: jong volwassenes<ref>{{cite journal|last=Savin-Williams|first=R.|author2=Ream, G.L. |title=Suicide attempts among sexual-minority male youth|journal=Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology|year=2003|volume=32|pages=509–22|pmid=14710459|issue=4|doi=10.1207/S15374424JCCP3204_3|s2cid=24999339|url=https://semanticscholar.org/paper/2f1f4316ab48b647d9aaf8fc823369b75672880b}}</ref>
|| 13%
|5%|| 4%
|3%|| 4%
|3%
|-
|VSA: volwassenes<ref>{{cite book|last=Laumann|title=The Social Organization of Sexuality|year=1994|publisher=University of Chicago Press|isbn=978-0-226-46957-7|display-authors=etal}}</ref>
|| 8%
|8%|| 4%
|9%|| 1%
|2%
|-
|Australië: volwassenes<ref>{{cite journal|last=Dunne|first=M.|author2=Bailey, J. |author3=Kirk, K. |author4=Martin, N. |title=The subtlety of sex –atypicality|journal=Archives of Sexual Behavior|year=2000|volume=29|pages=549–65|doi=10.1023/A:1002002420159|issue=6|pmid=11100262|s2cid=17955872}}</ref> || 17%
|15%|| 8%
|16%|| 4%
|7%
|-
|Turkye: jong volwassenes<ref>{{cite journal|last1=Eskin |first1=M. |last2=Kaynak-Demir |first2=H. |last3=Demis |first3=S.|title=Same-sex sexuall orientation, childhood sexual abuse, and suicidal behaviour in university students in Turkey|journal=Archives of Sexual Behavior|year=2005|volume=34|pages=185–95|doi=10.1007/s10508-005-1796-8|issue=2|pmid=15803252|s2cid=2103633 }}</ref>
|| 7%
|6%|| 4%
|5%|| 2%
|2%
|-
|Noorweë: adolessente<ref>{{cite journal|last1=Wichstrom |first1=L. |last2=Hegna |first2=K.|title=Sexual orientation and suicide attempt: A longitudinal study of the general Norwegian adolescent population|journal=Journal of Abnormal Psychology|year=2003|volume=112|pages=144–51|doi=10.1037/0021-843X.112.1.144|pmid=12653422|issue=1}}</ref>
|| 21%
|9%|| 7%
|6%|| 5%
|5%
|}


==Verwysings==
==Verwysings==

Wysiging soos op 10:26, 11 November 2020

Simbole van seksuele oriëntasie.

Seksuele oriëntasie is ’n permanente patroon van romantiese of seksuele aantrekking (of ’n kombinasie daarvan) tot mense van die teenoorgestelde geslag of gender, dieselfde geslag of gender of albei geslagte of genders. Hierdie aantrekking word gewoonlik homo-, hetero- of biseksualiteit genoem,[1][2][3] terwyl aseksualiteit (die gebrek aan aantrekking tot ander) soms as die vierde kategorie geïdentifiseer word.[4][5]

Dié kategorieë is aspekte van die meer genuanseerde aard van seksuele identiteit en terminologie.[3] Mense kan ook ander terme verkies, soos "panseksueel" of "poliseksueel",[3][6] of geeneen van hulle nie.[1] Volgens die Amerikaanse Sielkundevereniging verwys seksuele oriëntasie ook "na ’n persoon se sin van identiteit wat op daardie aantrekkings gebaseer is, verwante gedrag en lidmaatskap van ’n gemeenskap van ander met dieselfde aantrekking".[1][7]

"Androfilie" en "ginefilie" is terme wat in gedragswetenskap gebruik word om seksuele aantrekking te beskryf as ’n alternatief vir die bekender begrippe. Androfilie is ’n seksuele aantrekking tot manlikheid en ginefilie tot vroulikheid.[8] Die term "seksuele voorkeur" oorvleuel in ’n groot mate met "seksuele oriëntasie", maar daar word gewoonlik ’n onderskeid getref in sielkundige navorsing.[9] Iemand wat hom as biseksueel beskou, kan byvoorbeeld een geslag bo ’n ander verkies,[10] "Seksuele voorkeur" kan ook dui op ’n mate van keuse,[9][11][12] terwyl daar konsensus is dat seksuele oriëntasie nie ’n keuse is nie.[13][14][15]

Wetenskaplikes weet nie wat presies die oorsaak van seksuele oriëntasie is nie, maar volgens teorieë word dit veroorsaak deur ’n ingewikkelde wisselwerking tussen genetiese, hormonale en omgewingsfaktore.[13][15][16] Hoewel nie ’n enkele teorie algemeen ondersteun word nie, is wetenskaplikes ten gunste van biologiesgebaseerde teorieë.[13] Daar is aansienlik meer bewyse van niesosiale, biologiese oorsake van seksuele oriëntasie as sosiale oorsake, veral vir mans.[17][18][19] Daar is geen voldoende bewyse dat ouers of vroeë kinderondervindings ’n rol speel nie.[20] Die meeste mense is heteroseksueel, terwyl ’n minderheid meen hulle is homo- of biseksueel.[17][18]:8[19]:9-10 ’n Persoon se seksualiteit kan op enige plek op ’n skaal voorkom, van net aangetrokke tot lede van die teenoorgestelde geslag tot net aangetrokke tot lede van dieselfde geslag.[1]

Seksuele oriëntasie word hoofsaaklik bestudeer in biologie, neurowetenskap en sielkunde (insluitende seksologie), maar is ook ’n veld in sosiologie, geskiedenis en die reg.[21]

Definisies

Onderskeid tussen terme

Seksuele oriëntasie word gewoonlik verdeel in hetero-, homo- en biseksualiteit, met aseksualiteit wat deur sommige navorsers as ’n vierde kategorie beskou word en gedefinieer word as ’n gebrek aan ’n tradisionele seksuele oriëntasie.[22] ’n Aseksueel het min of geen seksuele belangstelling in ander nie[4][5] en daar is aansienlike debatvoering oor of dit as ’n seksuele oriëntasie beskou moet word.[4][5]

Die meeste definisies oor seksuele oriëntasie sluit ’n sielkundige komponent in (soos op wie ’n persoon se erotiese begeertes gemik is) asook ’n gedragskomponent (wat fokus op die geslag van die persoon se seksmaats). Sommige mense verkies om eenvoudig ’n individu se eie definisie of identiteit te volg. In die wetenskap word geglo "die kernaantrekkings wat die basis vir volwasse seksuele oriëntasie vorm, kom gewoonlik tussen die middelkinderjare en vroeë adolessensie te voorskyn".[1]

Die Amerikaanse Sielkundevereniging verklaar seksuele oriëntasie "verwys na ’n blywende patroon van emosionele, romantiese en/of seksuele aantrekking tot mans, vroue of albei geslagte", en dat dié reeks aantrekkings en gedrag "in verskeie kulture en nasies dwarsoor die wêreld beskryf word. Baie kulture gebruik identiteitsetikette om mense te beskryf wat uiting aan hierdie aantrekkings gee. In die Verenigde State is die algemeenste etikette lesbiërs (vroue wat aangetrokke voel tot vroue), gay mans (mans wat aangetrokke voel tot mans) en biseksuele mense (mans of vroue wat tot albei geslagte aangetrokke voel). Sommige mense kan egter ander etikette gebruik, of geen." Die vereniging noem ook dat seksuele oriëntasie "verskil van ander komponente van geslag en gender, insluitende biologiese seks (die antomiese, fisiologiese en genetiese eienskappe wat verbind word met manlik of vroulik wees), genderidentiteit (die sielkundige gevoel van manlik of vroulik wees) en sosiale genderrol (die kulturele norme wat vroulike en manlike gedrag definieer)".[1]

Seksuele identiteit en gedrag is nou verwant aan seksuele oriëntasie, maar daar is ’n verskil: Seksuele identiteit verwys na ’n individu se begrip van die self en gedrag na die persoon se seksdade, terwyl oriëntasie verwys na fantasieë en begeertes.[23] Individue kan in hulle gedrag uiting gee aan hulle seksuele oriëntasie, of nie.[1] Van mense met ’n nieheteroseksuele oriëntasie wat nie ooreenstem met hulle seksuele identiteit nie, word soms gesê hulle is "in die kas". Die term weerspieël egter dalk ’n sekere kulturele verband en ’n spesifieke oorgangstadium in gemeenskappe wat seksuele minderhede geleidelik integreer. In studies oor seksuele oriëntasie gebruik wetenskaplikes gewoonlik die terme "konkordansie" (ooreenstemming) en "diskonkordansie" (nieooreenstemming) as hulle verwys na die mate waarin ’n persoon se seksuele aantrekkings, gedrag en identiteit ooreenstem. Van ’n vrou wat tot ander vroue aangetrokke is, maar haarself as heteroseksueel beskou en net seksuele verhoudings met mans het, kan dus gesê word sy ondervind diskonkordansie tussen haar seksuele oriëntasie (homoseksueel of lesbies) en haar seksuele identiteit en gedrag (heteroseksueel).[24]

"Seksuele identiteit" kan ook gebruik word om ’n persoon se waarneming van sy eie "geslag", eerder as seksuele oriëntasie, te beskryf. Die term "seksuele voorkeur" het min of meer dieselfde betekenis as "seksuele oriëntasie" en die terme word soms afwisselend gebruik, maar die Amerikaanse Sielkundevereniging sê "seksuele voorkeur" dui op ’n mate van vrywillige keuse.[9] Die vereniging se komitee vir gay en lesbiese sake beskou die term as ’n woord wat "heteroseksuele vooroordeel" bevorder.[9] Die term "seksuele oriëntasie" is deur die Nieu-Seeland-Amerikaanse seksoloog John Money uitgedink in die plek van "seksuele voorkeur" omdat aantrekking nie noodwendig ’n keuse is nie.[25]

Androfilie, ginefilie en ander terme

"Androfilie" en "ginefilie" is terme wat in gedragswetenskap gebruik word om seksuele aantrekking te beskryf as alternatief vir die begrippe hetero- en homoseksueel. Hulle word gebruik om die voorwerp van ’n persoon se aantrekking te beskryf sonder om ’n geslagsrol of genderidentiteit aan die voorwerp te koppel. Verwante terme soos "panseksueel" en "poliseksueel" heg ook nie sulke rolle aan die voorwerp nie.[6][26]

Deur androfilie en ginefilie te gebruik kan verwarring en aanstoot voorkom word wanneer gepraat word van mense in nie-Westerse kulture, sowel as in die beskrywing van interseksuele en transgender mense. Die Indiese psigiater Anil Aggrawal verduidelik die terme "is nodig om enorme probleme te oorkom in die bepaling van die seksuele oriëntasie van trans[27] mans en vroue. Dit is byvoorbeeld moeilik om te besluit of ’n trans man wat eroties tot mans aangetrokke voel ’n heteroseksuele vrou of homoseksuele man is; en of ’n trans vrou wat tot vroue aangetrokke voel ’n heteroseksuele man of lesbiese vrou is. Enige poging om hulle te klassifiseer kan nie net verwarring veroorsaak nie, maar aanstoot gee. In sulke gevalle is dit beter om in die definiëring van seksuele aantrekking eerder te fokus op die voorwerp van hulle aantrekking as op die geslag of gender van die voorwerp."[28]

Die Amerikaanse seksoloog Milton Diamond skryf: "Dit is beter om die terme heteroseksueel, homoseksueel en biseksueel as byvoeglike naamwoorde te gebruik, nie as selfstandige naamwoorde nie, en dit is eerder van toepassing op gedrag, nie mense nie. Dié gebruik is veral voordelig wanneer die maats van transseksuele of interseksuele individue bespreek word. Dié nuwer terme dra nie die sosiale gewig van die voriges nie."[29]

Same gender loving, of SGL, is ’n term wat deur sommige Afro-Amerikaners gebruik word vir ’n homoseksuele identiteit.[30]

Gender, transgender, cisgender en konformiteit

Ladyboys in Thailand.

Die vroegste skrywers oor seksuele oriëtasie het gewoonlik geglo dit is wesentlik gekoppel aan ’n persoon se eie geslag. Daar is byvoorbeeld geglo ’n persoon met ’n tipiese vroulike liggaam wat tot ander persone met ’n vroulike liggaam aangetrokke is, sou manlike eienskappe hê, en omgekeer.[31]

Die mening is gedeel deur die meeste belangrike teoretici oor seksuele oriëntasie van die middel 19de tot vroeë 20ste eeu, onder andere Carl Jung en Sigmund Freud, asook deur baie homoseksuele mense self. Dié begrip van homoseksualiteit as seksuele omkering is egter toe al betwis, en deur die tweede helfte van die 20ste eeu is genderidentiteit al hoe meer beskou as ’n verskynsel apart van seksuele oriëntasie. Transgender en cisgender mense kan aangetrokke voel tot mans, vroue of albei, hoewel die voorkoms van verskillende seksuele oriëntasies heeltemal verskil in dié gemeenskappe. ’n Individuele homoseksuele, heteroseksuele of biseksuele persoon kan manlik, vroulik of androgeen wees. Daarbenewens beskou baie lede en ondersteuners van lesbiese en gay gemeenskappe nou die "gender-konformerende heteroseksueel" en die "gender-niekonformerende homoseksueel" as negatiewe stereotipes. In studies deur J. Michael Bailey en Kenneth Zucker is egter bevind die meeste gay mans en lesbiërs in die studie het aangedui dat hulle in hulle kinderjare verskeie mates van gender-niekonformiteit ervaar het.[32]

Transgender mense identifiseer vandag met die seksuele oriëntasie wat ooreenstem met hulle gender. Dit beteken ’n trans vrou wat net tot vroue aangetrokke is, sal dikwels as ’n lesbiër identifiseer en ’n trans man wat net tot vroue aangetrokke voel as ’n heteroseksuele man.

Verhoudings buite oriëntasie

Gay en lesbiese mense kan om verskeie redes seksuele verhoudings met mense van die teenoorgestelde geslag hê, onder meer die begeerte om ’n tradisionele gesin te hê en vrees vir diskriminasie en godsdienstige verwerping.[33][34][35][36][37]

Terwyl sommige LGBT-mense hulle seksuele oriëntasie vir hulle eggenote wegsteek, ontwikkel ander ’n positiewe gay of lesbiese identiteit terwyl hulle in ’n suksesvolle heteroseksuele huwelik is.[38][39][40] Om uit die kas te klim teenoor jouself, ’n eggenoot van die teenoorgestelde geslag en kinders kan baie uitdagings inhou.[41]

Oorsake

Die presiese oorsake van ’n spesifieke seksuele oriëntasie is nog nie vasgestel nie. Baie navorsing is reeds gedoen om die invloed van genetika, hormone, ontwikkelingsdinamika en sosiale en kulturele invloede te bepaal, en dit het baie mense laat glo biologie en omgewingsfaktore speel ’n komplekse rol in die vorming daarvan.[13][14][15] Eens is geglo homoseksualiteit is die gevolg van ’n foutiewe sielkundige ontwikkeling vanweë ondervindings as kind en probleemverhoudings, insluitende seksuele misbruik. Daar is intussen bevind dié idees berus op vooroordeel en waninligting.[1][2]

Biologie

In navorsing is verskeie biologiese faktore geïdentifiseer wat verband kan hou met die ontwikkeling van seksuele oriëntasie, onder meer gene, voorgeboortelike hormone en breinstruktuur. Geen enkele oorsaak is al geïdentifiseer nie en navorsing op dié gebied duur voort.[42]

Hoewel navorsers gewoonlik glo seksuele oriëntasie word nie deur een spesifieke faktor bepaal nie, maar deur ’n kombinasie van genetiese, hormonale en omgewingsinvloede,[13][15][16] en dat biologiese faktore ’n komplekse interaksie van genetiese faktore en die vroeë omgewing in die baarmoeder behels,[15][20] glo hulle biologiese faktore is die belangrikste oorsaak.[13] Daar is aansienlik meer bewyse van niesosiale, biologiese oorsake as sosiale oorsake, veral by mans.[17] Wetenskaplikes glo nie seksuele oriëntasie is ’n keuse nie,[13][14][15] en sommige glo dit word met bevrugting bepaal.[43] Verder is in wetenskaplike studies ’n aantal statistiese biologiese verskille tussen gay en heteroseksuele mense gevind, wat dieselfde oorsake kan hê as seksuele oriëntasie self.[44]

Genetiese faktore

Gene kan verband hou met die ontwikkeling van seksuele oriëntasie. Uit studies met tweelinge in 2001 lyk dit of gene as ’n groot faktor uitgesluit kan word,[42] terwyl studies met tweelinge in 2010 bevind het homoseksualiteit word deur beide gene en omgewingsfaktore bepaal.[45]

In 2012 is ’n groot, omvattende genoomwyeverband-studie van manlike seksuele oriëntasie deur verskeie onafhanklike groepe navorsers gedoen.[46] ’n Aansienlike verband is ontdek tussen homoseksualiteit en gene op chromosoom Xq28 en chromosoom 8 in die perisentromeerstreek. Die skrywers se gevolgtrekking was: "Ons bevindings, wat gemaak is teen die agtergrond van vorige werk, dui daarop dat genetiese variasie in elk van hierdie streke bydra tot die ontwikkeling van die belangrike sielkundige eienskap manlike seksuele oriëntasie." Dit was die grootste studie oor die genetiese basis van homoseksualiteit nog en is in November 2014 aanlyn gepubliseer.[47]

Hormone

Volgens die hormoonteorie van seksualiteit beïnvloed blootstelling aan hormone die seksuele oriëntasie wat later in die volwasse lewe voorkom, net soos wat blootstelling aan sekere hormone ’n rol speel in geslagsdifferensiasie. Fetale hormone kan beskou word as óf die primêre invloed op volwasse seksuele oriëntasie óf ’n medefaktor wat saamwerk met gene of omgewings- en sosiale toestande.[48]

Vir mense is die norm dat vroue twee X-geslagschromosome het en mans een X- en een Y-chromosoom. Die verstekontwikkeling van ’n menslike fetus is as vroulik, en die Y-chromosoom bring die veranderings mee wat lei tot manlike ontwikkeling. Dié differensiasieproses word aangedryf deur die androgene hormone, veral testosteroon en dihidrotestosteroon (DHT). Die nuut gevormde testikels van die fetus is verantwoordelik vir die afskeiding van androgene, en dit sal saamwerk om die seksuele differensiasie van die ontwikkelende fetus aan te help, insluitende sy brein. Dit lei tot geslagsverskille tussen mans en vroue.[49] Daarom het wetenskaplikes op verskeie maniere die uitwerking getoets wanneer die vlakke van androgeenblootstelling verander word in soogdiere tydens die fetusstadium en vroeë lewe.[50]

Volgorde van geboorte

Aansienlike navorsing het aangetoon die moontlikheid van ’n man om gay te wees, neem toe met die getal ouer broers van hom by dieselfde ma. Wetenskaplikes skryf dié "effek van broederlike geboortevolgorde" toe aan ’n voorgeboortelike biologiese meganisme – spesifiek ’n moederlike immuniteitsreaksie op manlike fetusse – omdat dit net teenwoordig is by mans met ouer biologiese broers, en nie met ouer stief- of aangenome broers nie. Dié proses, bekend as die "moederlike immuniseringshipotese", sou begin wanneer selle van ’n manlike fetus tydens swangerskap in die moeder se sirkulasie beland. Dié selle bevat Y-proteïene, wat vermoedelik ’n rol speel in die vermanliking van die brein (geslagsdifferensiasie) tydens die fetus se ontwikkeling. Die ma se immuunstelsel vervaardig teenliggaampies teen dié Y-proteïene.

Die teenliggaampies word later losgelaat op toekomstige manlike fetusse en meng in in die vermanlikingsrol van Y-proteïne. Dit laat die streke van die brein wat vir seksuele oriëntasie verantwoordelik is, in die vroulike "verstek"-vorm, en dit laat die seun meer tot mans as tot vroue aangetrokke voel. Biochemiese bewyse vir dié hipotese is in 2017 geïdentifiseer toe bevind is vroue met ’n gay seun, veral as hy ouer broers het, het aansienlik hoër vlakke van teenliggaampies teen die Y-proteïen NLGN4Y as ma's met heteroseksuele seuns.[51][52]

Die uitwerking neem toe met elke daaropvolgende seun, wat beteken die kans dat die volgende seun gay sal wees, neem met 38-48% toe. Dit beteken nie alle of die meeste seuns sal gay wees ná verskeie swangerskappe met seuns nie, maar die kans neem wel toe – van sowat 2% vir die oudste seun tot 4% vir die tweede seun, 6% vir die derde seun, ens.[51][53]

Wetenskaplikes raam tussen 15% en 29% van gay mans se seksuele oriëntasie is deur dié effek veroorsaak, maar die syfer kan hoër wees omdat vorige miskrame en aborsies van manlike fetusse die ma aan die teenliggaampies kon blootgestel het. Die effek sal waarskynlik nie van toepassing wees op eersgebore seuns nie; volgens wetenskaplikes kan hulle oriëntasie moontlik toegeskryf word aan gene, voorgeboortelike hormone en ander moederlike immuniteitsreaksies wat ook breinontwikkeling beïnvloed.[52] Ray Blanchard en Anthony Bogaert kry die krediet daarvoor dat hulle die effek in die 1990's ontdek het, en Blanchard beskryf dit as "een van die betroubaarste epidemiologiese veranderlikes wat nog geïdentifiseer is in die bestudering van seksuele oriëntasie".[54][55]

Omgewingsfaktore

In genetika word enige faktor wat niegeneties is, beskou as ’n omgewingsinvloed. Omgewingsinvloed impliseer egter nie outomaties dat die sosiale omgewing seksuele oriëntasie beïnvloed of daartoe bydra nie. Daar is ’n uitgebreide niesosiale omgewing wat niegeneties, maar steeds biologies is, soos voorgeboortelike ontwikkeling, wat seksuele oriëntasie waarskynlik help vorm.[17]:76

Daar is geen beduidende bewyse dat ondervindings in die vroeë kinderjare, opvoeding, seksuele misbruik of ander negatiewe lewensgebeure seksuele oriëntasie beïnvloed nie. Hipoteses vir die uitwerking van die nageboortelike sosiale omgewing op seksuele oriëntasie is swak, veral vir mans.[17] Die houding van die ouers kan wel help bepaal of die kinders hulle openlik met hulle seksuele oriëntasie vereenselwig.[1][13][20][56] Ouers en volwassenes kan ook negatief reageer op gender-nonkonformiteit en dit kan lei tot mishandeling. In vroeëre hipoteses is kindermishandeling wat sommige nieheteroseksuele mense ondervind het, genoem as die "oorsaak" van nieheteroseksuele oriëntasies, maar dit word nie deur deegliker ondersoeke ondersteun nie.[17]

Navorsing het al gender-nonkonformiteit in die vroeë kinderjare met homoseksualiteit verbind; gay mans was volgens studies oor die algemeen van ’n vroeë ouderdom af vrouliker en lesbiërs manliker. Dieselfde geld vir biseksuele mense, maar in ’n mindere mate. Dié vroeë gender-nonkonformiteit dui daarop dat nieheteroseksuele oriëntasies afhang van vroeë biologiese faktore (genetiese, hormonale en ander faktore tydens die ontwikkeling van die fetus), omdat dit ontstaan sonder die invloed van die omgewing of ouers.

Pogings om oriëntasie te verander

Verskeie maniere bestaan om homoseksuele oriëntasie te probeer verander. Dit sluit in gedragstegnieke, kognitiewegedragsterapie, herstellingsterapie, psogoanalitiese metodes, mediese benaderings, en godsdienstige en spirituele metodes.[57] Geen groot organisasies vir geestesgesondheid steun pogings om seksuele oriëntasie te verander nie en feitlik almal het beleide aanvaar wat mense in die beroep en van die publiek maan teen sulke behandelings.[7][58][59][60]

In 2009 het ’n taakgroep van die Amerikaanse Sielkundevereniging ’n stelselmatige beoordeling van sielkundegeskrifte oor die verandering van oriëntasie (SOCE) gedoen en tot die volgende slotsom gekom:

Pogings om seksuele oriëntasie te verander sal waarskynlik onsuksesvol wees en hou ’n mate van risiko van skade in, in teenstelling met die bewerings van SOCE-praktiseerders en -voorstanders. Terwyl die navorsing en kliniese geskrifte wys dat seksuele en romantiese aantrekkings, gevoelens en gedrag met betrekking tot dieselfde geslag normaal en positiewe variasies van menslike seksualiteit is, ongeag seksueleoriëntasie-identiteit, het die taakgroep tot die gevolgtrekking gekom dat die bevolking wat SOCE ondergaan, geneig is om sterk konserwatiewe godsdienstige sienings te hê wat daartoe lei dat hulle hulle seksuele oriëntasie wil verander. Die regte regstellende terapeutiese ingrypings vir dié wat SOCE wil ondergaan, behels dat terapeute kliënte aanvaar, steun en verstaan en hulle help met aanvaarding, sosiale steun en identiteitsverkenning en -ontwikkeling, sonder om ’n spesifieke vorm van seksuele oriëntasie af te dwing.[57]

In 2012 het die Pan-Amerikaanse Gesondheidsorganisasie (die Noord- en Suid-Amerikaanse tak van die Wêreldgesondheidsorganisasie) ’n verklaring uitgereik waarin hulle waarsku teen dienste wat beweer hulle "genees" mense met nieheteroseksuele oriëntasies, omdat hulle nie mediese regverdiging het nie en ’n enstige bedreiging inhou vir die gesondheid en welsyn van die betrokke mense. Die organisasie het ook genoem dat die wêreldwye wetenskaplike en professionele konsensus is dat homoseksualiteit ’n normale en natuurlike variasie van menslike seksualiteit is en nie as ’n patologiese toestand beskou word nie. Die organisasie het ook ’n beroep gedoen op regerings, akademiese instellings, professionele verenigings en die media om sulke praktyke te ontmasker en om respek vir diversiteit te bevorder. Volgens die organisasie is gay minderjariges al gedwing om dié "terapieë" teen hulle wil te ondergaan en is hulle so van hulle vryheid ontneem, en soms word hulle verskeie maande lank in isolasie aangehou – iets wat deur verskeie liggame van die Verenigde Nasies aangemeld is.

Die Pan-Amerikaanse Gesondheidsorganisasie beveel aan dat sulke wanpraktyke deur nasionale wette veroordeel en aan sankies en boetes onderwerp word, omdat hulle ’n oortreding van die etiese beginsels van gesondheidsorg verteenwoordig en menseregte oortree wat deur internasionale en streeksooreenkomste beskerm word.[61]

Beoordeling en meting

Wisselende definisies en streng sosiale norme oor seksualiteit kan dit moeilik maak om die hoeveelheid mense met ’n spesifieke seksuele oriëntasie te bepaal.

Kinsey-skaal

Die Kinsey-skaal is die eerste keer in 1948 gepubliseer in Seksuele Gedrag in die Menslike Man deur Alfred Kinsey, Wardell Pomeroy en Clyde Martin. Dit het ook in 1953 verskyn in Seksuele Gedrag in die Menslike Vrou.[62] Die skaal is ontwerp as teenvoeter vir die oortuiging van destyds dat mense óf hetero- óf homoseksueel is en dat dit twee teenpole in die wêreld van seks verteenwoordig.[63] Ter erkenning dat ’n aansienlike deel van die bevolking nie heeltemal hetero- of homoseksueel is nie en dat sulke mense beide hetero- en homoseksuele gedrag en psigiese reaksies kan openbaar, het Kinsey et al. gesê:

Mans verteenwoordig nie twee afsonderlike bevolkings, heteroseksueel en homoseksueel, nie. Die wêreld kan nie in skape en bokke verdeel word nie. Nie alle dinge is óf swart óf wit nie . . . Die lewende wêreld is in elke opsig ’n kontinuum. Hoe gouer ons dit oor menselike seksuele gedrag leer, hoe gouer sal ons ’n deeglike begrip van die realiteite van seks kry.
—Kinsey et al. (1948) p. 639.

Die Kinsey-skaal verskaf ’n klassifikasie van seksuele oriëntasie wat geskoei is op die aantal hetero- en homoseksuele ondervindings en psigiese reaksies op ’n spesifieke tyd in ’n mens se geskiedenis.[64] ’n Posisie op die skaal word deur die volgende definisies bepaal:[65]

Posisie Beskrywing
0 Uitsluitlik heteroseksueel. Individue maak geen fisieke kontak wat lei tot erotiese prikkeling of orgasme en het geen psigiese reaksie op individue van dieselfde geslag nie.
1 Oorwegend heteroseksueel/sporadies homoseksueel. Individue het net sporadiese homoseksuele kontak wat ’n fisieke of psigiese reaksie behels, of ’n sporadiese psigiese reaksie sonder fisieke kontak.
2 Oorwegend heteroseksueel, maar meer as sporadies homoseksueel. Individue het meer as sporadiese homoseksuele ondervindings of reageer taamlik definitief op homoseksuele stimulusse.
3 Ewe veel heteroseksueel en homoseksueel. Individue is omtrent ewe veel heteroseksueel en homoseksueel in hulle ondervindings en psigiese reaksies.
4 Oorwegend homoseksueel, maar meer as sporadies heteroseksueel. Individue het meer openlike homoseksuele aktiwiteit of psigiese reaksies, terwyl hulle steeds ’n taamlike mate van heteroseksuele aktiwiteit handhaaf of taamlik definitief reageer op heteroseksuele kontak.
5 Oorwegend homoseksueel/net sporadies heteroseksueel. Individue is feitlik heeltemal homoseksueel wat betref aktiwiteite en reaksies.
6 Uitsluitlik homoseksueel. Individue wat uitsluitlik homoseksueel is, in beide hulle openlike ondervindings en psigiese reaksies.

Die Kinsey-skaal is geloof omdat dit die tweeledige klassifikasie van seksuele oriëntasie verwerp en ’n nuwe perspektief op menslike seksualiteit verskaf. Ondanks die sewe kategorieë, wat ’n akkurater beskrywing van seksuele oriëntasie verskaf, is dit steeds moeilik om te bepaal in watter kategorie individue val. In ’n groot studie waarin seksuele reaksies in homoseksuele mans en vroue vergelyk is, het Masters en Johnson bespreek hoe moeilik dit is om Kinsey-posisies aan deelnemers toe te ken.[66] Volgens hulle was dit veral moeilik om die posisies 2-4 toe te ken aan individue met ’n groot aantal hetero- én homoseksuele ondervindings.

Weinrich et al. (1993) en Weinberg et al. (1994) het die skaal gekritiseer omdat dit individue wat verskil vanweë verskillende dimensies van seksualiteit, in dieselfde kategorieë saamvoeg.[67][68] Kinsey het twee dimensies van seksuele oriëntasie in ag geneem: openlike seksuele ondervindings en psigoseksuele reaksies. Waardevolle inligting gaan verlore deur die twee waardes saam te bereken. ’n Persoon met oorwegend psigiese reaksies tot dieselfde geslag verskil van iemand met relatief min reaksie, maar baie ondervindings met dieselfde geslag. Dit sou beter gewees het as Kinsey dié waardes apart bereken het. Verder is daar nie net twee dimensies van seksualiteit nie; ’n mens kan ook aantrekking, identifikasie, lewenstyl, ens. in ag neem.

Nog kritiek teen die Kinsey-skaal is dat dit hetero- en homoseksualiteit op dieselfde skaal meet.[69] Navorsing in die 1970's het bewys manlikheid en vroulikheid word beter as aparte begrippe op ’n aparte skaal gemeet, in plaas daarvan dat dit twee uiterstes op dieselfde skaal verteenwoordig.[70] Op ’n enkele skaal beteken dit hoe meer vroulik iemand is, hoe minder manlik is hy of sy, en omgekeerd. Iemand kan byvoorbeeld baie manlik én baie vroulik wees, of baie heteroseksueel én baie homoseksueel, of nie baie van enigeen nie.[71]

Klein-rooster vir seksuele oriëntasie

In antwoord op die kritiek teen die Kinsey-skaal wat net twee dimensies van seksuele oriëntasie meet, het Fritz Klein die Klein-rooster vir seksuele oriëntasie, ’n multidimensionele skaal, geskep. Hy het dit in sy boek The Bisexual Option (1978) bekendgestel. Dit gebruik ’n sewepuntskaal om sewe verskillende dimensies van seksualiteit te meet in drie verskillende stadiums van ’n individu se lewe: verlede (van vroeë adolessensie tot ’n jaar tevore), hede (binne die vorige 12 maande) en die ideaal (wat ’n mens sou gekies het as dit geheel en al sy eie keuse was).

Sell-beoordeling

Die Sell-beoordeling van Seksuele Oriëntasie (SASO) is ontwikkel om die grootste besware teen die Kinsey-skaal en Klein-rooster uit te skakel. Dit meet seksuele oriëntasie op ’n kontinuum, neem verskeie dimensies in ag en oorweeg hetero- en homoseksualiteit apart. Eerder as om ’n finale oplossing te bied tot die vraag van hoe om seksuele oriëntasie die beste te meet, is die SASO bedoel om bespreking en debat te ontlok oor die meting van seksuele oriëntasie.[69]

Die SASO bestaan uit 12 vrae. Ses hiervan beoordeel seksuele aantrekking, vier beoordeel seksuele gedrag en twee beoordeel seksuele identiteit. Vir elke vraag op die skaal wat homoseksualiteit meet, is daar ’n ooreenstemmende vrae wat heteroseksualiteit meet; daar is dus ses ooreenstemmende pare vrae. Saam gee die ses pare vrae en antwoorde ’n profiel van ’n individu se seksuele oriëntasie. Die resultate kan verder vereenvoudig word in vier opsommimgs wat spesifiek antwoorde in ag neem wat ooreenstem met homo-, hetero-, bi- of aseksualiteit.[72]

Van al die vrae het Sell dié oor seksuele aantrekking as die belangrikste beskou. Vrae oor identiteit en gedrag word gemeet om bykomende inligting te verskaf, want hulle het albei baie te doen met seksuele aantrekking en oriëntasie. Daar was nog nie groot kritiek teen die SASO nie, meer daar bestaan kommer daaroor dat die betroubaarheid en geldigheid daarvan nog nie ondersoek is nie.[72]

Probleme met beoordeling

Navorsing oor seksuele oriëntasie gebruik gewoonlik die drie komponente seksuele aantrekking, gedrag en identiteit. Daar is egter net ’n klein samehangende verhouding tussen die mate van homo- en heteroseksuele gedrag in ’n persoon se lewe en dié persoon se keuse om homself te definieer as bi-, homo of heteroseksueel.[73] Aantrekking en gedrag kan ’n weerspieëling wees van nuuskierigheid, eksperimentering en sosiale druk, en is nie noodwendig ’n aanduiding van ’n onderliggende seksuele oriëntasie nie. ’n Vrou kan byvoorbeeld fantasieë hê oor seks met ’n ander vrou, maar nooit daarop reageer nie en net seks met die teenoorgestelde geslag hê. As seksuele oriëntasie volgens aantrekking beoordeel word, sou dié vrou as homoseksueel beskou kon word, maar haar gedra dui op heteroseksualiteit.

Omdat daar geen navorsing is om aan te dui watter een van dié komponente die belangrikste is in die bepaling van seksuele oriëntasie nie, word al drie onafhanklik gebruik en verskaf hulle verskillende resultate. Savin Williams (2006) bespreek dié kwessie en merk op dat dit nie eintlik moontlik is om seksuele oriëntasie met net een komponent te bepaal nie. As "homoseksueel" byvoorbeeld gedefinieer word deur homoseksuele gedrag, word gay maagde uitgesluit, asook mense wat tot dieselfde geslag aangetrokke voel maar net met die teenoorgestelde geslag seks het, en heteroseksuele wat nou en dan seks met lede van dieselfde geslag het om ’n ander rede as verkose seksuele gedrag, sal die verkeerde syfer oplewer.[74]

Nog ’n faktor by sulke skale wat aandag moet geniet, is die bepaling van die voorkoms van verskillende seksuele oriëntasies in ’n bevolking. Die syfers vir die voorkoms van homoseksualiteit wissel na gelang van ’n individu se ouderdom, kultuur en geslag, asook watter komponent van seksuele oriëntasie gemeet word. As net aantrekking tot dieselfde geslag gemeet word, sal dit dus dui op ’n groter voorkoms van homoseksualiteit in ’n bevolking as wanneer gedrag en identiteit gemeet word. Verder is ’n aanduiding van homoseksuele gedrag ook groter as dié van homoseksuele identiteit.[75]

Seksualiteit is ook veranderlik en kan deur ’n mens se lewe wissel. Diamond (2003) het bevind twee derdes van vroue wat getroets is, het oor sewe jaar hulle seksuele identiteit minstens een keer verander, terwyl baie gesê het die etiket is nie omvattend genoeg om die diversiteit van hulle seksuele en romatiese gevoelens weer te gee nie. Vroue wat ’n biseksuele en lesbiese identifikasie uitgesluit het, het egter nie selfdegeslag-seksualiteit uitgesluit nie en die moontlikheid aangedui van toekomstige selfdegeslag-aantrekking of -gedrag. Een vrou het gesê: "Ek is hoofsaaklik straight, maar ek is een van daardie mense wat, in die regte omstandighede, my siening kan verander."[76] Resultate kan dus verskil in verskillende studies na gelang van watter komponente gemeet word en wanneer die studie gedoen word. Dit maak dit moeilik om te bepaal wie is homoseksueel en wie nie, en wat die algehele voorkoms in ’n bevolking is.[1]

Die volgende tabel dui aan hoe baie die voorkoms van homoseksualiteit kan wissel na gelang van ouderdom, plek en die komponent van seksuele oriëntasie wat gemeet is:

Voorkoms van homoseksualiteit
Aantrekking Gedrag Identiteit
Land: ouderdomsgroep vroue Mans Vroue Mans Vroue Mans
VSA: jeug[77] 6% 3% 11% 5% 8% 3%
VSA: jong volwassenes[78] 13% 5% 4% 3% 4% 3%
VSA: volwassenes[79] 8% 8% 4% 9% 1% 2%
Australië: volwassenes[80] 17% 15% 8% 16% 4% 7%
Turkye: jong volwassenes[81] 7% 6% 4% 5% 2% 2%
Noorweë: adolessente[82] 21% 9% 7% 6% 5% 5%

Verwysings

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 "Sexual Orientation & Homosexuality". American Psychological Association. 2020. Besoek op 6 Februarie 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 "Sexual Orientation". American Psychiatric Association. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Julie 2011. Besoek op 1 Januarie 2013.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 "Definitions Related to Sexual Orientation and Gender Diversity in APA Documents" (PDF). American Psychological Association. 2015. p. 6. Besoek op 6 Februarie 2020.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Marshall Cavendish Corporation, red. (2009). "Asexuality". Sex and Society. Vol. 2. Marshall Cavendish. pp. 82–83. ISBN 978-0-7614-7905-5. Besoek op 2 Februarie 2013.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Bogaert, AF (April 2015). "Asexuality: What It Is and Why It Matters". The Journal of Sex Research. 52 (4): 362–379. doi:10.1080/00224499.2015.1015713. PMID 25897566. S2CID 23720993.
  6. ↑ 6,0 6,1 Firestein, Beth A. (2007). Becoming Visible: Counseling Bisexuals Across the Lifespan. Columbia University Press. p. 9. ISBN 978-0-231-13724-9. Besoek op 3 Oktober 2012.
  7. ↑ 7,0 7,1 "Case No. S147999 in the Supreme Court of the State of California, In re Marriage Cases Judicial Council Coordination Proceeding No. 4365(...) – APA California Amicus Brief — As Filed" (PDF). p. 33 n. 60 (p. 55 per Adobe Acrobat Reader);citation per id., Brief, p. 6 n. 4 (p. 28 per Adobe Acrobat Reader). p. 30. Besoek op 13 Maart 2013.{{cite web}}: AS1-onderhoud: ander (link)
  8. ↑ Schmidt J (2010). Migrating Genders: Westernisation, Migration, and Samoan Fa'afafine, p. 45 Ashgate Publishing, Ltd., ISBN 978-1-4094-0273-2
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 "Avoiding Heterosexual Bias in Language" (PDF). American Psychological Association. Besoek op 19 Julie 2011.
  10. ↑ Rosario, M.; Schrimshaw, E.; Hunter, J.; Braun, L. (2006). "Sexual identity development among lesbian, gay, and bisexual youths: Consistency and change over time". Journal of Sex Research. 43 (1): 46–58. doi:10.1080/00224490609552298. PMC 3215279. PMID 16817067.
  11. ↑ Friedman, Lawrence Meir (1990). The republic of choice: law, authority, and culture. Harvard University Press. p. 92. ISBN 978-0-674-76260-2. Besoek op 8 Januarie 2012.
  12. ↑ Heuer, Gottfried (2011). Sexual revolutions: psychoanalysis, history and the father. Taylor & Francis. p. 49. ISBN 978-0-415-57043-5. Besoek op 8 Januarie 2011.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 13,6 13,7 Frankowski BL; American Academy of Pediatrics Committee on Adolescence (Junie 2004). "Sexual orientation and adolescents". Pediatrics. 113 (6): 1827–32. doi:10.1542/peds.113.6.1827. PMID 15173519.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Gloria Kersey-Matusiak (2012). Delivering Culturally Competent Nursing Care. Springer. p. 169. ISBN 978-0-8261-9381-0. Besoek op 10 Februarie 2016.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 Lamanna, Mary Ann; Riedmann, Agnes; Stewart, Susan D (2014). Marriages, Families, and Relationships: Making Choices in a Diverse Society. Cengage Learning. p. 82. ISBN 978-1-305-17689-8. Besoek op 11 Februarie 2016.
  16. ↑ 16,0 16,1 Gail Wiscarz Stuart (2014). Principles and Practice of Psychiatric Nursing. Elsevier Health Sciences. p. 502. ISBN 978-0-323-29412-6. Besoek op 11 Februarie 2016.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 Bailey JM, Vasey PL, Diamond LM, Breedlove SM, Vilain E, Epprecht M (2016). "Sexual Orientation, Controversy, and Science". Psychological Science in the Public Interest. 17 (21): 45–101. doi:10.1177/1529100616637616. PMID 27113562.
  18. ↑ 18,0 18,1 LeVay, Simon (2017). Gay, Straight, and the Reason Why: The Science of Sexual Orientation. Oxford University Press. ISBN 9780199752966.
  19. ↑ 19,0 19,1 Balthazart, Jacques (2012). The Biology of Homosexuality. Oxford University Press. ISBN 9780199838820.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 "Submission to the Church of England's Listening Exercise on Human Sexuality". The Royal College of Psychiatrists. Besoek op 13 Junie 2013.
  21. ↑ Cruz, David B. (1999). "Controlling Desires: Sexual Orientation Conversion and the Limits of Knowledge and Law" (PDF). Southern California Law Review. 72 (5): 1297–400. PMID 12731502. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 19 September 2017. Besoek op 21 Mei 2015.
  22. ↑ Bogaert, Anthony F (2004). "Asexuality: prevalence and associated factors in a national probability sample". Journal of Sex Research. 41 (3): 279–87. doi:10.1080/00224490409552235. PMID 15497056. S2CID 41057104.
  23. ↑ Reiter L. (1989). "Sexual orientation, sexual identity, and the question of choice". Clinical Social Work Journal. 17 (2): 138–50. doi:10.1007/bf00756141. S2CID 144530462.
  24. ↑ Ross, Michael W.; Essien, E. James; Williams, Mark L.; Fernandez-Esquer, Maria Eugenia. (2003). "Concordance Between Sexual Behavior and Sexual Identity in Street Outreach Samples of Four Racial/Ethnic Groups". Sexually Transmitted Diseases. American Sexually Transmitted Diseases Association. 30 (2): 110–113. doi:10.1097/00007435-200302000-00003. PMID 12567166. S2CID 21881268.
  25. ↑ Ehrhardt, Anke A. (Augustus 2007). "John Money, Ph.D.". The Journal of Sex Research. 44 (3): 223–224. doi:10.1080/00224490701580741. JSTOR 20620298. PMID 3050136. S2CID 147344556.
  26. ↑ Rice, Kim (2009). "Pansexuality". In Marshall Cavendish Corporation (red.). Sex and Society. Vol. 2. Marshall Cavendish. p. 593. ISBN 978-0-7614-7905-5. Besoek op 3 Oktober 2012.
  27. ↑ "Trans" in die Algemene Woordeboek van Eietydse Afrikaans (AWEA). Aanlyn by viva-afrikaans.org. Besoek op 10 November 2020.
  28. ↑ Aggrawal, Anil (2008). Forensic and medico-legal aspects of sexual crimes and unusual sexual practices. CRC Press, ISBN 978-1-4200-4308-2
  29. ↑ Diamond M (2010). Sexual orientation and gender identity. In Weiner IB, Craighead EW eds. The Corsini Encyclopedia of Psychology, Volume 4. p. 1578. John Wiley and Sons, ISBN 978-0-470-17023-6
  30. ↑ "Communities of African Descent Media Resource Kit". Gay & Lesbian Alliance Against Defamation. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Oktober 2006. Besoek op 3 Februarie 2007.
  31. ↑ Minton HL (1986). "Femininity in men and masculinity in women: American psychiatry and psychology portray homosexuality in the 1930s". Journal of Homosexuality. 13 (1): 1–21. doi:10.1300/J082v13n01_01. PMID 3534080.
    Terry, J. (1999). An American obsession: Science, medicine, and homosexuality in modern society. Chicago: University of Chicago Press
  32. ↑ Bailey J.M., Zucker K.J. (1995). "Childhood sex-typed behavior and sexual orientation: a conceptual analysis and quantitative review". Developmental Psychology. 31 (1): 43–55. doi:10.1037/0012-1649.31.1.43. S2CID 28174284.
  33. ↑ Butler, Katy (7 Maart 2006). "Many Couples Must Negotiate Terms of 'Brokeback' Marriages". New York Times.
  34. ↑ Hentges, Rochelle (4 Oktober 2006). "How to tell if your husband is gay". Pittsburgh Tribune-Review. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Oktober 2006.
  35. ↑ Higgins, Daryl J. (30 Junie 2012). "Taylor & Francis Online : Gay Men from Heterosexual Marriages". Journal of Homosexuality. 42 (4): 15–34. doi:10.1300/J082v42n04_02. PMID 12243483. S2CID 32047519.
  36. ↑ Stack, Peggy Fletcher (5 Augustus 2006), "Gay, Mormon, married", The Salt Lake Tribune, archived from the original on 21 Junie 2013, https://web.archive.org/web/20130621165041/http://www.sltrib.com/faith/ci_4138478 
  37. ↑ "Gay No More". psychologytoday.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Mei 2007.
  38. ↑ Hays D; Samuels A (1989). "Heterosexual women's perceptions of their marriages to bisexual or homosexual men". J Homosex. 18 (1–2): 81–100. doi:10.1300/J082v18n01_04. PMID 2794500.
  39. ↑ Coleman E (1981). "Bisexual and gay men in heterosexual marriage: conflicts and resolutions in therapy". J Homosex. 7 (2–3): 93–103. doi:10.1300/J082v07n02_11. PMID 7346553.
  40. ↑ Matteson DR (1985). "Bisexual men in marriage: is a positive homosexual identity and stable marriage possible?". J Homosex. 11 (1–2): 149–71. doi:10.1300/J082v11n01_12. PMID 4056386.
  41. ↑ Nascimento, Geysa Cristina Marcelino; Scorsolini-Comin, Fabio; Nascimento, Geysa Cristina Marcelino; Scorsolini-Comin, Fabio (September 2018). "Revealing one's Homosexuality to the Family: An Integrative Review of the Scientific Literature". Trends in Psychology (in Engels). 26 (3): 1527–1541. doi:10.9788/tp2018.3-14pt. ISSN 2358-1883.
  42. ↑ 42,0 42,1 Bearman, P.S.; Bruckner, H. (2001). "Opposite-sex twins and adolescent same-sex attraction" (PDF). American Journal of Sociology. 107 (5): 1179–205. CiteSeerX 10.1.1.483.4722. doi:10.1086/341906. S2CID 13094910. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 20 Desember 2012.
  43. ↑ Vare, Jonatha W. en Terry L. Norton. "Understanding Gay and Lesbian Youth: Sticks, Stones and Silence." Cleaning House 71.6 (1998): 327–31: Education Full Text (H.W. Wilson). Web. 19 April 2012.
  44. ↑ Rahman, Qazi. "'Gay genes': science is on the right track, we're born this way. Let's deal with it". The Guardian. Besoek op 3 Januarie 2020.
  45. ↑ Långström, Niklas; Rahman, Qazi; Carlström, Eva; Lichtenstein, Paul (1 Februarie 2010). "Genetic and Environmental Effects on Same-sex Sexual Behavior: A Population Study of Twins in Sweden". Archives of Sexual Behavior (in Engels). 39 (1): 75–80. doi:10.1007/s10508-008-9386-1. ISSN 0004-0002. PMID 18536986. S2CID 11870487.
  46. ↑ Sanders, A.R.; Martin, E.R.; Beecham, G.W.; Guo, S.; Dawood, K.; Rieger, G.; Badner, J.A.; Gershon, E.S.; Krishnappa, R.S. (Mei 2015). "Genome-wide scan demonstrates significant linkage for male sexual orientation". Psychological Medicine. 45 (7): 1379–88. doi:10.1017/S0033291714002451. ISSN 0033-2917. PMID 25399360. S2CID 4027333.
  47. ↑ Sanders, A.R.; Martin, E.R.; Beecham, G.W.; Guo, S.; Dawood, K.; Rieger, G.; Badner, J.A.; Gershon, E.S.; Krishnappa, R.S.; Kolundzija, A.B.; Duan, J.; Gejman, P.V.; Bailey, J. M. (17 November 2014). "Genome-wide scan demonstrates significant linkage for male sexual orientation". Psychological Medicine. 45 (7): 1379–1388. doi:10.1017/S0033291714002451. PMID 25399360. S2CID 4027333.
  48. ↑ Wilson, G., & Q. Rahman, Born Gay: The Psychobiology of Human Sex Orientation, op. cit.
  49. ↑ Siiteri, PK; Wilson, JD (Januarie 1974). "Testosterone formation and metabolism during male sexual differentiation in the human embryo". The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism. 38 (1): 113–25. doi:10.1210/jcem-38-1-113. PMID 4809636.
  50. ↑ LeVay, Simon (2011). Gay, Straight, and the reason why. The science of sexual orientation. Oxford University Press. pp. 45–71, 129–56. ISBN 978-0-19-993158-3.
  51. ↑ 51,0 51,1 Balthazart, Jacques (9 Januarie 2018). "Fraternal birth order effect on sexual orientation explained". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 115 (2): 234–236. doi:10.1073/pnas.1719534115. ISSN 0027-8424. PMC 5777082. PMID 29259109.
  52. ↑ 52,0 52,1 Bogaert, Anthony F.; Skorska, Malvina N.; Wang, Chao; Gabrie, José; MacNeil, Adam J.; Hoffarth, Mark R.; VanderLaan, Doug P.; Zucker, Kenneth J.; Blanchard, Ray (9 Januarie 2018). "Male homosexuality and maternal immune responsivity to the Y-linked protein NLGN4Y". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 115 (2): 302–306. doi:10.1073/pnas.1705895114. ISSN 0027-8424. PMC 5777026. PMID 29229842.
  53. ↑ Blanchard R (1997). "Birth order and sibling sex ratio in homosexual versus heterosexual males and females". Annual Review of Sex Research. 8: 27–67. PMID 10051890.
  54. ↑ Bogaert, Anthony F.; Skorska, Malvina (1 April 2011). "Sexual orientation, fraternal birth order, and the maternal immune hypothesis: A review". Frontiers in Neuroendocrinology. Sexual Differentiation of Sexual Behavior and Its Orientation (in Engels). 32 (2): 247–254. doi:10.1016/j.yfrne.2011.02.004. ISSN 0091-3022. PMID 21315103. S2CID 45446175.
  55. ↑ Baofu, Peter (14 Desember 2009). The Future of Post-Human Sexuality: A Preface to a New Theory of the Body and Spirit of Love Makers (in Engels). Cambridge Scholars Publishing. ISBN 978-1-4438-1817-9.
  56. ↑ Susan E. Golombok & Fiona L. Tasker, Do Parents Influence the Sexual Orientation of Their Children?, in J. Kenneth Davidson sr., & Nelwyn B. Moore, Speaking of Sexuality: Interdisciplinary Readings (Los Angeles: Roxbury Publishing, 2001) (ISBN 1-891487-33-7), pp. 302–03
  57. ↑ 57,0 57,1 "Appropriate Therapeutic Responses to Sexual Orientation" (PDF). American Psychological Association. 2009. pp. 63, 86. Besoek op 3 Februarie 2015.
  58. ↑ Expert affidavit of Gregory M. Herek, Ph.D.
  59. ↑ Statement from the Royal College of Psychiatrists' Gay and Lesbian Mental Health Special Interest Group.
  60. ↑ Australian Psychological Society: Sexual orientation and homosexuality.
  61. ↑ ""Therapies" to change sexual orientation lack medical justification and threaten health". Pan American Health Organization. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Mei 2012. Besoek op 26 Mei 2012.
  62. ↑ Kinsey (1953). Sexual Behavior in the Human Female. Indiana University Press. p. 499. ISBN 978-4-87187-704-6.
  63. ↑ Kinsey (1948). Sexual Behavior in the Human Male. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-33412-1.
  64. ↑ Kinsey; et al. (1948). Sexual Behavior in the Human Male. p. 639.
  65. ↑ Kinsey; et al. (1948). Sexual Behavior in the Human Male. pp. 639–41.
  66. ↑ Masters and Johnson (1979). Homosexuality in Perspective. ISBN 978-0-316-54984-4.
  67. ↑ Weinrich, J.; et al. (1993). "A factor analysis of the Klein Sexual Orientation Grid in two disparate samples". Archives of Sexual Behavior. 22 (2): 157–68. doi:10.1007/bf01542364. PMID 8476335. S2CID 34708645.
  68. ↑ Weinberg; et al. (1994). Dual Attraction. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-508482-5.
  69. ↑ 69,0 69,1 Sell, R.L. (1997). "Defining and measuring sexual orientation: A review". Archives of Sexual Behavior. 26 (6): 643–58. doi:10.1023/A:1024528427013. PMID 9415799. S2CID 29774549.
  70. ↑ Bem, S.L. (1981). Bem sex-rol inventory professional manual. Palo Alto, CA: Consulting Psychologists Press.
  71. ↑ Shively, M.G.; DeCecco, J.P. (1977). "Components of sexual identity". Journal of Homosexuality. 3 (1): 41–48. doi:10.1300/j082v03n01_04. PMID 591712.
  72. ↑ 72,0 72,1 Sell, R.L. (1996). "The Sell assessment of sexual orientation: Background and scoring". Journal of Lesbian, Gay, and Bisexual Identity. 1: 295–310.
  73. ↑ Rust, Paula (2000). Bisexuality in the United States: A Social Science Reader. Columbia University Press. p. 167. ISBN 978-0-231-10226-1.
  74. ↑ Savin-Williams, R. (2006). "Who's Gay? Does it Matter?". Current Directions in Psychological Science. 15: 40–44. doi:10.1111/j.0963-7214.2006.00403.x. S2CID 40586896.
  75. ↑ Laumann; et al. (1994). The Social Organization of Sexuality. University of Chicago Press. p. 301. ISBN 978-0-226-46957-7.
  76. ↑ Diamond, L.M. (2003). "Was it a phase? Young women's relinquishment of lesbian/bisexual identities over a 5-year period". Journal of Personality and Social Psychology. 84 (2): 352–64. doi:10.1037/0022-3514.84.2.352. PMID 12585809.
  77. ↑ Mosher, W; Chandra, A.; Jones, J. "Sexual behaviour and selected health measures: Men and women 15–44 years of age, United States, 2002". Advance Data from Vital and Health Statistics. 362.
  78. ↑ Savin-Williams, R.; Ream, G.L. (2003). "Suicide attempts among sexual-minority male youth". Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology. 32 (4): 509–22. doi:10.1207/S15374424JCCP3204_3. PMID 14710459. S2CID 24999339.
  79. ↑ Laumann; et al. (1994). The Social Organization of Sexuality. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-46957-7.
  80. ↑ Dunne, M.; Bailey, J.; Kirk, K.; Martin, N. (2000). "The subtlety of sex –atypicality". Archives of Sexual Behavior. 29 (6): 549–65. doi:10.1023/A:1002002420159. PMID 11100262. S2CID 17955872.
  81. ↑ Eskin, M.; Kaynak-Demir, H.; Demis, S. (2005). "Same-sex sexuall orientation, childhood sexual abuse, and suicidal behaviour in university students in Turkey". Archives of Sexual Behavior. 34 (2): 185–95. doi:10.1007/s10508-005-1796-8. PMID 15803252. S2CID 2103633.
  82. ↑ Wichstrom, L.; Hegna, K. (2003). "Sexual orientation and suicide attempt: A longitudinal study of the general Norwegian adolescent population". Journal of Abnormal Psychology. 112 (1): 144–51. doi:10.1037/0021-843X.112.1.144. PMID 12653422.

Skakels

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Seksuele_oriëntasie&oldid=2301346"