Franse Derde Republiek
| Datum van stigting of ontstaan | 4 September 1870 |
|---|---|
| Inheemse etiket | Troisième République |
| Deelgeneem aan | Slag van die Lys |
| Demoniem | francés, francesa |
| Amptelike taal | Frans |
| Volkslied | Marseillaise |
| Kontinent | Europa |
| Land | Frankryk |
| Hoofstad | Parys |
| Geografiese ligging | 48°52′13″N 2°18′59″E |
| Regeringsvorm | parlementêre republiek |
| Wetgewende gesag | Franse parlement |
| Lid van | Volkebond |
| Geldeenheid | Franse frank |
| Grens aan | Nazi-Duitsland |
| Vervang deur | Vichy-Frankryk |
| Vervang | Tweede Franse Republiek |
| Voertaal | Frans |
| Opgelos, afgeskaf of gesloop | 10 Julie 1940 |
Die Franse Derde Republiek ( Frans : Troisième République , soms geskryf as La IIIe République ) was die regeringstelsel wat in Frankryk aangeneem is vanaf 4 September 1870, toe die Tweede Franse Ryk tydens die Frans-Duitse Oorlog in duie gestort het, tot 10 Julie 1940, na die Val van Frankryk tydens die Tweede Wêreldoorlog wat gelei het tot die vorming van die Vichy-regering.
Die vroeë dae van die Derde Republiek is oorheers deur politieke ontwrigtings wat veroorsaak is deur die Frans-Pruisiese Oorlog van 1870–1871, wat die Republiek voortgesit het ná die val van keiser Napoleon III in 1870. Daar was hoë vergoedings wat die Pruise na die oorlog geëis het. In die verlies van die Franse streke Elsas (die behoud van die Territoire de Belfort) en Lotaringe (die noordoostelike deel, d.w.s. die huidige departement van Mosel), sosiale omwenteling en die stigting van die Paryse Kommune. Die vroeë regerings van die Derde Republiek het dit oorweeg om die monargie te hervestig, maar onenigheid oor die aard van daardie monargie en die regmatige aanspraakmaker van die troon kon nie opgelos word nie. Gevolglik het die Derde Republiek, wat oorspronklik as 'n voorlopige regering in die vooruitsig gestel is, eerder die permanente regeringsvorm van Frankryk geword.
Die Franse Grondwette van 1875 het die samestelling van die Derde Republiek omskryf. Dit het bestaan uit 'n Kamer van Afgevaardigdes en 'n Senaat om die wetgewende tak van die regering te vorm en 'n president om as staatshoof te dien. Oproepe vir die hervestiging van die monargie het die ampstermyne van die eerste twee presidente, Adolphe Thiers en Patrice de MacMahon oorheers, maar groeiende steun vir die republikeinse regeringsvorm onder die Franse bevolking en 'n reeks republikeinse presidente in die 1880's het vooruitsigte van 'n monargiese herstel geleidelik vernietig.
Die Derde Republiek het baie Franse koloniale besittings gevestig, insluitend Frans-Indo-China, Frans Madagaskar, Frans-Polinesië en groot gebiede in Wes-Afrika tydens die wedloop vir Afrika, wat almal gedurende die laaste twee dekades van die 19de eeu verkry is. Die vroeë jare van die 20ste eeu is oorheers deur die Demokratiese Republikeinse Alliansie, wat oorspronklik as 'n sentrum-linkse politieke alliansie beskou is, maar mettertyd die belangrikste sentrum-regse party geword het. Die tydperk vanaf die begin van die Eerste Wêreldoorlog tot die laat 1930's het skerp gepolariseerde politiek gekenmerk, tussen die Demokratiese Republikeinse Alliansie en die Radikale. Die regering het minder as 'n jaar ná die uitbreek van die Tweede Wêreldoorlog, toe Nazi-magte 'n groot deel van Frankryk beset het, geval en is vervang deur die mededingende regerings van Charles de Gaulle se Vrye Frankryk (La France libre) en Philippe Pétain se Franse staat (L'État français).
Gedurende die 19de en 20ste eeue was die Franse koloniale ryk die tweede grootste koloniale ryk in die wêreld net agter die Britse Ryk; dit het op sy hoogtepunt in die 1920's en 1930's oor 13 500 000 km2 grond gestrek. Wat die bevolking betref, het Frankryk en sy koloniale besittings egter op die vooraand van die Tweede Wêreldoorlog slegs 150 miljoen inwoners beloop, vergeleke met 330 miljoen vir Brits-Indië alleen.
Adolphe Thiers het republikanisme in die 1870's "die regeringsvorm wat Frankryk die minste verdeel" genoem; die politiek onder die Derde Republiek was egter skerp gepolariseer. Aan die linkerkant het hervormende Frankryk gestaan, erfgenaam van die Franse Rewolusie. Aan die regterkant het konserwatiewe Frankryk gestaan, gewortel in die boerestand, die Rooms-Katolieke Kerk en die weermag.[1] Ten spyte van Frankryk se skerp verdeelde kiesers en aanhoudende pogings om dit omver te werp, het die Derde Republiek sewentig jaar lank voortgeduur, wat dit vanaf 2023 die langste blywende regeringstelsel in Frankryk maak sedert die ineenstorting van die Ancien Régime in 1789.[2]
Oorsprong en vorming[wysig | wysig bron]
Die Frans-Pruisiese Oorlog van 1870–1871 het gelei tot die nederlaag van Frankryk en die omverwerping van keiser Napoleon III en sy Tweede Franse Ryk. Na Napoleon se gevangeneming deur die Pruise by die Slag van Sedan (1 September 1870), het Paryse deputate onder leiding van Léon Gambetta die Regering van Nasionale Verdediging as 'n voorlopige regering op 4 September 1870 gestig. Die deputate het toe generaal Louis-Jules Trochu gekies om as sy president. Hierdie eerste regering van die Derde Republiek het tydens die Beleg van Parys (19 September 1870 – 28 Januarie 1871) regeer. Aangesien Parys van die res van die onbesette Frankryk afgesny is, het die Minister van Oorlog, Léon Gambetta, wat daarin geslaag het om Parys in 'n lugballon te verlaat, die hoofkwartier van die voorlopige republikeinse regering in die stad Tours aan die Loire-rivier gevestig.
Na die Franse oorgawe in Januarie 1871 het die voorlopige Regering van Nasionale Verdediging ontbind, en nasionale verkiesings is uitgeroep met die doel om 'n nuwe Franse regering te skep. Franse gebiede wat in hierdie tyd deur Pruise beset is, het nie deelgeneem nie. Die gevolglike konserwatiewe Nasionale Vergadering het Adolphe Thiers as hoof van 'n voorlopige regering verkies, nominaal ("hoof van die uitvoerende tak van die Republiek hangende 'n besluit oor die instellings van Frankryk"). Weens die revolusionêre en linkse politieke klimaat wat in die Paryse bevolking geheers het, het die regse regering die koninklike paleis van Versailles as sy hoofkwartier gekies.
Die nuwe regering het 'n vredesooreenkoms met die nuut geproklameerde Duitse Keiserryk onderhandel: die Verdrag van Frankfurt onderteken op 10 Mei 1871. Om die Pruise te laat vertrek uit Frankryk, het die regering 'n verskeidenheid finansiële wette, soos die omstrede Wet van Vervaldatums, aangeneem om vergoeding betaal. In Parys het wrok teen die regering opgebou en vanaf einde Maart – Mei 1871 het Parys-werkers en Nasionale Wagte in opstand gekom en die Paryse Kommune gestig, wat 'n radikale linkse regime vir twee maande gehandhaaf het tot die bloedige onderdrukking daarvan deur die Thiers-regering in Mei 1871 Die volgende onderdrukking van die communards sou rampspoedige gevolge vir die arbeidersbeweging hê.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Larkin, Maurice (2002). Religion, Politics and Preferment in France since 1890: La Belle Epoque and its Legacy. Cambridge University Press. p. 3. ISBN 978-0-521-52270-0.
- ↑ "The Night the Old Regime Ended: August 4, 1789 and the French Revolution By Michael P. Fitzsimmons". Penn State University Press. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Oktober 2021. Besoek op 7 Oktober 2021.
Normdata  |
|
|---|