José Martí Internasionale Lughawe
| José Martí Internasionale Lughawe Rancho Boyeros Lughawe | |||
|---|---|---|---|
| |||
| IATA: HAV – ICAO: MUHA | |||
| Opsomming | |||
| Tipe lughawe | Openbaar | ||
| Operateur | ECASA | ||
| Bedien | Havana | ||
| Ligging | Boyeros | ||
| Gebou | 24 Februarie 1930[1] | ||
| Spil vir | Cubana de Aviación, Aerogaviota | ||
| Hoogte bo seevlak | 64 m / 210 vt | ||
| Koördinate | 22°59′21″N 082°24′33″W / 22.98917°N 82.40917°WKoördinate: 22°59′21″N 082°24′33″W / 22.98917°N 82.40917°W | ||
| Landkaart | |||
  MUHA | |||
| Aanloopbane | |||
| Rigting | Lengte | Oppervlak | |
| m | vt | ||
| 06/24 | 4 000 | 13 123 | Asfalt |
| Statistieke (2022) | |||
| Passasiers | 9 649 624[2][3] | ||
| Bron: Lughawediagram[4] | |||
José Martí Internasionale Lughawe (vorige naam Rancho Boyeros Lughawe) (IATA: HAV, ICAO: MUHA), is 'n internasionale lughawe wat 20 km suidwes van die sentrum van Havana, Kuba, geleë is. Dit is 'n spilpunt vir Cubana de Aviación en Aerogaviota, en voormalige Latyns-Amerikaanse spilpunt vir die Russiese lugredery Aeroflot. Dit is Kuba se belangrikste internasionale lughawe, en bedien etlike miljoen passasiers elke jaar. Die fasiliteit word bedryf deur Empresa Cubana de Aeropuertos y Servicios Aeronáuticos (ECASA).
Die lughawe lê in die munisipaliteit Boyeros en verbind Havana met die res van die Karibiese Eilande, Noord-, Sentraal- en Suid-Amerika, sowel as Europa. Dit is vernoem ter nagedagtenis aan patriot en digter José Martí.
Private Kubaanse burgers word nie toegelaat om vliegtuie te besit nie; alle vliegtuie in Kuba behoort aan lugrederye in staatsbesit of die weermag. Slegs vliegtuie in staatsbesit en buitelandse besit word toegelaat om die fasiliteite te gebruik. Vanaf 2020 was Copa Airlines die buitelandse lugredery met die meeste vlugte na die lughawe, en het 34 vlugte per week (ongeveer vyf daaglikse vlugte) vanaf Panamastad, Panama, en Bogotá, Colombia, uitgevoer.
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
Die huidige José Martí-lughawe het in 1930 die Columbia-vliegveld vervang, wat die eerste lughawe was wat Havana bedien het. Die oorspronklike naam van die lughawe, Rancho Boyeros, wat die "(Bull) Drover Ranch" beteken, was in verwysing na die naam van die vlaktes waar die lughawe gebou is. Dit was bekend as die Rancho Boyeros omdat 'n plaaslike gesin in koloniale tye 'n grasdakhut gebou het en etes en 'n herberg verskaf het aan die moeë drowers wat landbouprodukte vanaf Batabanó en Vuelta Abajo na die hoofstad gebring het.
Om 'n progressiewe omgewing aan die lughawe te gee, is die ou plaashuise omskep in 'n klein dorpie wat sou dien as 'n industriële, vee-, landbou- en kommersiële sentrum, opkomende gerieflike huise, 'n industriële tegniese skool, 'n verffabriek en ander fasiliteite. Die dorp staan vandag bekend as die Boyeros-munisipaliteit.
Sedert 1960's[wysig | wysig bron]
In 1961 het diplomatieke betrekkinge met die Verenigde State aansienlik versleg en met die Verenigde State se embargo teen Kuba, is lugrederye van die Verenigde State nie toegelaat om gereelde geskeduleerde vlugte na die lughawe te bedryf nie. Daardie jaar, twee dae voor die mislukte Bay of Pigs-inval wat deur die CIA met die deelname van Kubaanse ballinge georganiseer is, het Douglas A-26 Invader-vliegtuie van Brigade 2506 José Martí-lughawe en Antonio Maceo-lughawe in Santiago de Cuba gebombardeer.
As gevolg van Kuba se verhouding met die destydse Sowjetunie, het die lughawe gedurende die 1970's en 1980's die teenwoordigheid van baie Oosblok-lugrederymaatskappye geniet, soos Aeroflot, Czechoslovak Airlines, Interflug en LOT Polish Airlines. In 1977 het 'n Aeroflot Iljoesjin Il-62 wat 'n geskeduleerde vlug van Moskou na Havana via Frankfurt en Lissabon bedryf het, neergestort nadat dit vanaf Lissabon opgestyg het, en 68 van die 70 aan boord en een persoon op die grond is dood.[5] In 1989 het nog 'n Iljoesjin Il-62, wat deur Cubana as Cubana de Aviación-vlug 9046 bedryf is, neergestort kort ná die opstyg vanaf Havana. Al 115 passasiers en 11 bemanningslede sowel as 'n aantal persone op die grond is dood.
In 1988 is Terminaal 2 gebou in afwagting van toekomstige huurvlugte na die Verenigde State. In die 1990's is die spesiale huurvlugte deur die Amerikaanse regering goedgekeur om vanaf Miami te vlieg vir Kubaanse burgers wat in die Verenigde State woon en naasbestaandes in Kuba het. Vandag bedryf verskeie lugrederye ononderbroke geskeduleerde huurdiens tussen Havana en Miami. Terminaal 2 is in 2010 opgeknap en uitgebrei.
Op 31 Desember 1997 het 'n Concorde vir die eerste keer in Kuba op die José Martí-lughawe geland.[6] Die Londen-Parys-Barbados-Havana Air France-vlug is by die lughawe ontvang deur Fidel Castro, wat op die vliegtuig geklim en die bemanning en passasiers gegroet het. Op 26 April die volgende jaar is die nuwe Internasionale Terminaal 3 deur die Kanadese premier Jean Chrétien en president Castro ingewy. In 2002 het Air Freight Logistics Enterprise (ELCA SA) José Martí se eerste vragterminaal bekend as die Aerovaradero Freight Terminal geopen. Die terminaal het 'n 600 ton kapasiteit, 2 000 kubieke meter spasie in twee verkoelings- en vrieskamers, met humiditeit- en gaskontroles.
Politieke normalisering[wysig | wysig bron]
Spesiale huurvlugdiens na die Verenigde State is vanaf die 1990's toegelaat, maar dit moes bedryf word deur reismaatskappye wat deur die Amerikaanse regering gelisensieer is, hoofsaaklik van Florida. In Maart 2015 het Sun Country Airlines gereeld geskeduleerde huurvlugte vanaf New York begin bedryf tydens die "Kubaanse ontdooiing".[7] Gereelde geskeduleerde kommersiële diens na en van die Verenigde State het weer in die herfs van 2016 begin, met lugrederye soos American, Delta, JetBlue en, ná Januarie 2017, Alaska, wat na Havana gevlieg het. Verskeie lugrederye het egter teen laat 2017 vlugte na Kuba laat vaar, indien nie verminder nie, deels weens president Trump se besluit om strenger reisregulasies weer in te stel, wat die "Kubaanse ontdooiing" gedeeltelik beëindig het. Verskeie ander redes waarom die lugdienste die vlugte beëindig het, was as gevolg van swakker as verwagte vraag en 'n gebrek aan toeriste-infrastruktuur.[8]
In Maart 2020 het Kuba aangekondig dat hy sy grense sluit weens die Covid-19-pandemie. Slegs humanitêre vlugte is hierna toegelaat. Op 10 November 2020 is aangekondig dat die lughawe op 15 November weer vir normale kommersiële vlugte sal open.[9] Sommige lugrederye het weer bedrywighede begin, maar nie almal wat voorheen gevlieg het nie. In Januarie 2021 het die Kubaanse owerhede beperkings geplaas op die aantal vlugte van 'n aantal lande, en vlugte van 'n paar gestaak. Afsonderlik het Kanadese lugrederye opgehou om na Karibiese bestemmings, insluitend Kuba, te vlieg.
Terminale[wysig | wysig bron]
Daar is tans drie passasiersterminale wat algemeen gebruik word by die lughawe.[10] Terminaal 1 word hoofsaaklik vir binnelandse vlugte gebruik. Terminaal 2 is in 1988 geopen, hoofsaaklik vir huurvlugte na die Verenigde State. Tien jaar later, op 27 April 1998, het die Internasionale Terminaal 3 geopen, wat baie moderne fasiliteite en lugbrûe bied wat die voormalige internasionale Terminaal 1 nie voorsien het nie. Vir oordrag tussen terminale word busdienste aangebied.
Terminaal 1[wysig | wysig bron]
Binnelandse Terminaal 1 was die hoof- internasionale en binnelandse terminaalgebou op die lughawe voor die opening van Terminale 2 en 3. Dit is aan die oostekant van aanloopbaan 6 geleë, en word nou hoofsaaklik vir binnelandse vlugte gebruik.
Terminaal 2[wysig | wysig bron]
Terminaal 2 hanteer sommige langafstand internasionale vlugte, soos na Zürich, Frankfurt en Helsinki, saam met 'n paar Karibiese vlugte, soos na Aruba, Trinidad en Tobago, en die meeste geskeduleerde huurvlugte na en van Miami, Tampa, Fort Lauderdale en New York-stad. Die geskeduleerde huurvlugte na die Verenigde State word bedryf deur Gulfstream Air Charters, ABC Charters, Marazul Charters, CTS Charters en C & T Charters. Die terminaal is aan die noordekant geleë, ongeveer 2 km vanaf Terminaal 3, en is net voor die drumpel van aanloopbaan 24. Dit is in 1988 gebou toe die eerste huurvlugte ná die rewolusie vanaf Miami geopen is. Daar is kroeë, boekwinkels, koerantstalletjies, 'n restaurant en motorhuur.
Terminaal 3[wysig | wysig bron]
Internasionale terminaal 3 is die belangrikste internasionale terminaal, wat in 1998 geopen is. Dit is die grootste en modernste van alle terminale. Kaartjies en vertrekke is op die boonste vlak geleë; aankomste en bagasiekarrousels is op die onderste vlak geleë. Daar is verskeie motorverhuurders in die aankomsarea.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ "90 aniversario del Aeropuerto". 25 Februarie 2020.
- ↑ "Top 20 fastest-growing major airports in the world". Routesonline.com. 16 Maart 2018. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Maart 2018. Besoek op 26 Maart 2018.
- ↑ "Havana Jose Marti International Airport: Exciting times and the opportunity to become a regional hub". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 November 2016. Besoek op 7 November 2016.
- ↑ "Jose Marti Airport diagram" (PDF). iacc.gov.cu (in Spaans). 10 Mei 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 22 Maart 2012. Besoek op 24 Augustus 2011.
- ↑ Ranter, Harro. "ASN Aircraft accident Ilyushin Il-62M CCCP-86614 Havana-José Martí International Airport (HAV)". aviation-safety.net. Besoek op 3 Januarie 2020.
- ↑ "VIDEO: El día que el Concorde aterrizó en La Habana, Cuba". CiberCuba (in Spaans). 8 April 2017. Besoek op 11 September 2019.
- ↑ ABC News. "U.S. News - National News". ABC News. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Maart 2015. Besoek op 3 April 2015.
- ↑ Josephs, Leslie (8 November 2017). "Another U.S. airline is quitting Cuba". CNBC.
- ↑ "Aeropuerto Internacional José Martí reiniciará operaciones el próximo 15 de noviembre". 11 November 2020.
- ↑ "Aerodromos de Cuba". iacc.gov.cu (in Spaans). Geargiveer vanaf die oorspronklike op April 4, 2012.