Enzo Ferrari

Enzo Ferrari OMRI
Ferrari in 1967
Gebore	Enzo Anselmo Giuseppe Maria Ferrari (1898-02-20)20 Februarie 1898 Modena, Italië
Sterf	14 Augustus 1988 (op 90) Maranello, Italië
Nasionaliteit	Italianer
Beroep	Motorrenjaer en entrepreneur
Bekend vir	Stigter van Ferrari en Scuderia Ferrari
Eggenoot	Laura Dominica Garello (trou 1923; d. 1978)
Lewensmaat	Lina Lardi
Kinders	Alfredo Ferrari Piero Ferrari
Ouer(s)	Alfredo Ferrari (vader) Adalgisa Ferrari (moeder)

Enzo Anselmo Giuseppe Maria Ferrari Cavaliere Di Gran Croce Omri (Italiaans: [ˈɛNTSO anˈsɛlmo ferˈraːri]; 20 Februarie 1898 – 14 Augustus 1988) was 'n Italiaanse motorrenjaer en entrepreneur, die stigter van die Scuderia Ferrari Grand Prix motorrenspan, en daarna van die Ferrari-motorhandelsmerk. Hy was algemeen bekend as Il Commendatore of Il Drake. In sy laaste jare is daar dikwels na hom verwys as L'Ingegnere ("The Engineer") of Il Grande Vecchio ("The Grand Old Man").

Enzo Ferrari het met min formele opleiding grootgeword. Op die ouderdom van 10 het hy Felice Nazzaro se oorwinning by die 1908 Circuito di Bologna beleef, 'n gebeurtenis wat hom geïnspireer het om 'n renjaer te word. Tydens die Eerste Wêreldoorlog het hy in die 3de Bergartillerieregiment van die Italiaanse Leër gedien. Sy pa Alfredo, en sy ouer broer, Alfredo Jr., is in 1916 dood as gevolg van 'n wydverspreide Italiaanse griepuitbraak. Ferrari het self ernstig siek geword in die 1918-grieppandemie en is gevolglik uit die Italiaanse weermagdiens ontslaan.

Renloopbaan

Ferrari in 1920

Ná die gesin se skrynwerkonderneming onder gegaan het, het Ferrari begin werk soek in die motorbedryf. Hy het sy dienste onsuksesvol aan Fiat in Turyn aangebied en het uiteindelik begin werk as toetsbestuurder vir C.M.N. (Costruzioni Meccaniche Nazionali), 'n motorvervaardiger in Milaan wat gebruikte vragmotorbakke in klein passasiersmotors omgebou het. Hy is later bevorder tot renmotorbestuurder en het sy mededingende debuut in die 1919 Parma-Poggio di Berceto-heuwelklimren gemaak, waar hy vierde geëindig het in die drieliter-kategorie agter die stuur van 'n 2.3-liter 4-silinder C.M.N. 15/20. Op 23 November van dieselfde jaar het hy aan die Targa Florio deelgeneem, maar moes hom onttrek nadat sy motor se brandstoftenk begin lek het. Weens die groot aantal uitvalle het hy 9de geëindig.

In 1920 het Ferrari as bestuurder by die resiesafdeling van Alfa Romeo aangesluit. Ferrari het sy eerste Grand Prix in 1923 in Ravenna op die Savio Circuit gewen. 1924 was sy beste seisoen, met drie oorwinnings, waaronder Ravenna, Polesine en die Coppa Acerbo in Pescara. Diep geskok oor die dood van Ugo Sivocci in 1923 en Antonio Ascari in 1925 het Ferrari, volgens sy eie erkenning, halfhartig voortgegaan. Terselfdertyd het hy 'n voorsmaak ontwikkel vir die organisatoriese aspekte van Grand Prix-wedrenne.

Na die geboorte van sy seun Alfredo (Dino) in 1932, het Ferrari besluit om uit te tree en eerder te fokus op die bestuur en ontwikkeling van die fabrieks-Alfa-renmotors, en het uiteindelik 'n renspan van superster-bestuurders opgebou, waaronder Giuseppe Campari en Tazio Nuvolari. Hierdie span is Scuderia Ferrari (in 1929 deur Enzo gestig) en het as 'n resiesafdeling vir Alfa Romeo opgetree. Die span was baie suksesvol, danksy uitstekende motors soos die Alfa Romeo P3 en die talentvolle renjaers, soos Nuvolari. Ferrari het uit mededingende jaag getree nadat hy aan 41 Grands Prix deelgeneem het met 'n rekord van 11 oorwinnings. In hierdie periode het die embleem van 'n pronkende hings op sy span se motors begin verskyn.