Iridiumoksied

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Eienskappe

Algemeen

Naam Iridiumoksied 
IUSTC-naam Iridium(IV)oksied
 
Chemiese formule IrO2
Molêre massa 224,953 [g/mol][1]
CAS-nommer 12030-49-8[1]  
Voorkoms Swart vastestof
Fasegedrag  
Selkonstantes a=449,9pm c=315,46pm[2]  
Ruimtegroep P4₂/mnm [2] 
Nommer 136  
Strukturbericht C4
Smeltpunt 1100 °C[1]
Kookpunt onbekend
Digtheid 11,7 g/cm3[1]
Oplosbaarheid onoplosbaar in water

Suur-basis eienskappe

pKa

Veiligheid

Flitspunt onbrandbaar

Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande.

 
Portaal Chemie

Iridium(IV)oksied IrO2 is die enigste stabiele oksied van iridium. Die verbinding het die rutielstruktuur met iridium in 'n oktaëdriese omringing. In teenstelling tot die meeste metaaloksiede is dit 'n metalliese geleier. Die elektronkonfigurasie 5d5 in die oktaëder se sesvoudig ontaarde orbitaal t2g wys dat die geleiding veroorsaak word deur 'n onvolledig gevulde d-band. Die geleidbaarhed is ongeveer 104 [S.cm-1]. 'n Studie met XPS het dit later bevestig. Dit verleen iridiumoksied interessante eienskappe. [2] Die stof is baie stabiel en onoplosbaar n water, hoewel dit in koningswater opgelos kan word.[3] Dit het 'n lae werkfunskie. Ondanks sy hoë koste is die stof 'n aantreklike materiaal wat veral as katalisator in die elektrolise van water gebruik word as elektrokatalisator vir die evolusie van suurstof.[2]

'n Ander interessante eienskap van iridiumoksied is dat dit elektrochromies is. Blootgestel aan die juiste potensiaal kan sy kleur verander omdat die volgende reduksiereaksie plaasvind:[2]

Iridium(III)hidroksied is deursigtig, die oksied is blouerig swart. Hierdie reaksie word ook gebruik as pH-sensor. Ander aanwendings is as elektrode in metanolbrandstofselle.[2]

Van iridiumoksied kan ook nanostrukture gemaak word, wat hierdie stof net aantrekliker maak.[2]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 "Safety data sheet". American elements. Besoek op 17 Julie 2023.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Scarpelli, Francesca, Nicolas Godbert, Alessandra Crispini, and Iolinda Aiello (2022). ""Nanostructured Iridium Oxide: State of the Art"". Inorganics. 10 (8: 115.).{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  3. ""THE METALLURGY OF IRIDIUM."". Scientific American. 32 (12): 177–177. 1875. Besoek op 17 Julie 2023.