Karel VII van Frankryk

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Karel VII die Seevierende
Koning van Frankryk
Karel VII van Frankryk
Detail van 'n portret van Karel VII, deur Jean Fouquet, tempera op hout, Louvremuseum, Parys, c. 1445
Dinastie Valois Dynastie
Bewind 21 Oktober 142222 Julie 1461
Kroning 17 Julie 1429
Ander titels Hertog van Touraine, Hertog van Berry, Hertog van Poitou (141722)
Dauphin de Viennois: As erfgenaam (5 April 141721 Oktober 1422;
as Koning (21 Oktober 14223 Julie 1423);
titel behou tot 17 Julie 1429

'Koning van Bourges' (142229)

Gebore 22 Februarie 1403
Parys, Frankryk
Gesterf 22 Julie 1461
Mehun-sur-Yèvre, Frankryk
Saint Denis Basiliek
Voorganger Karel VI
Opvolger Lodewyk XI
Gade Maria van Anjou (140463)
Kinders Lodewyk XI (142383)
Yolande, Hertog van Savoy (143478)
Magdalena, Prinsess van Viana (144395)
Karel Hertog van Berry (144672)
Vader Karel VI (13681422)
Moeder Isabella van Beiere-Ingolstadt (13701435)

Karel VII (Frans: Charles VII) (22 Februarie 140322 Julie 1461), genoem die Seëvierende (le Victorieux) of die Goed-Gediende (le Bien-Servi), was Koning van Frankryk van 1422 tot met sy dood in 1461. Hendrik VI van Engeland het aanvanklik met hom gewedywer vir die titel toe sy dienaars groot dele van Frankryk uit Parys regeer het.

Hy was 'n lid van die Huis van Valois, die seun van Karel VI, wie se opvolging tot die troon in twyfel gelaat is deur die Engelse besetting van die noorde van Frankryk. Hy is egter in 'n beroemde gebeurtenis in Reims gekroon in 1429 deur die pogings van Johanna van Arkel om die Franse van die Engelse te bevry. Die latere deel van sy heerskappy is gekenmerk deur struwelings met sy seun, wat later Koning Lodewyk XI van Frankryk geword het.