Kuberspioenasie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Kuberspioenasie is die geruik van die internet, netwerke of individuele rekenaars deur middel van instaanbedieners[1] om beskermde digitale inligting te verkry sonder die toestemming en kennis van die eienaar van die inligting oor individue, mededingers, groepe, regerings en vyande vir persoonlike, ekonomiese, politieke of militêre voordeel. Metodes sluit in kuberkraaktegnieke en kwaadwillige sagteware, insluitend Trojaanse perde en spioenasiesagteware.[2][3] Dit kan heeltemal aanlyn gedoen word vanaf rekenaarlokale van professionele persone op basisse in die buiteland, of dit kan infiltrasie tuis behels deur rekenaar-opgeleide konvensionele spioene en molle, of in ander gevalle kan dit die kriminele werk wees van kwaadwillige kuberkrakers en sagteware-programmeerders.[2]

Besonderhede[wysig | wysig bron]

Kuberspioenasie behels gewoonlik die gebruik van sulke toegang tot geheime en geklassifiseerde inligting of beheer van individuele rekenaars of hele netwerke vir 'n strategiese voordeel en vir sielkundige, politieke en fisiese ondermyningsaktiwiteite en sabotasie.[4] Meer onlangs behels kuberspioenasie ook die ontleding van openbare aktiwiteite op sosiale webwerwe soos Facebook en Twitter.[5]

Sulke operasies, soos nie-kuber-spioenasie, is gewoonlik onwettig in die slagofferland, terwyl dit ten volle ondersteun word deur die hoogste regeringsvlak in die land van die aanvaller. Die etiese situasie hang ook af van die standpunt, veral die mening van die betrokke regering.[4]

In reaksie op berigte oor kuberspioenasie van die Volksrepubliek van China teen die Verenigde State, het Amitai Etzioni van die Institute for Communitarian Policy Studies voorgestel dat China en die Verenigde State moet instem tot 'n beleid van wederkerige selfbeheersing met betrekking tot die kuberruimte. Dit sou behels dat albei state toegelaat word om die maatreëls te tref wat hulle nodig ag vir hul selfverdediging, terwyl hulle terselfdertyd instem om nie beledigende stappe te neem of kuberspioenasie te doen nie; dit sou ook beteken dat hierdie verbintenisse nagekom word.[6] In September 2015 het die Verenigde State en China ooreengekom om nie toe te laat dat partye in hul lande op mekaar te kuberspioeneer vir kommersiële gewin nie, maar het die regering se spioenasie nie verbied nie.[7]

Voorbeelde[wysig | wysig bron]

Cozy Bear: 'n goed toegeruste, baie toegewyde en georganiseerde kuberspioenasiegroep wat volgens F-Secure sedert minstens 2008 vir die Rusland werk.[8][9][10]

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Residential proxy network use cases". GeoSurf. Besoek op 28 September 2017.
  2. 2,0 2,1 "Cyber Espionage". PC Magazine.
  3. "Cyberspying". Techopedia.
  4. 4,0 4,1 Messmer, Ellen. "Cyber Espionage: A Growing Threat to Business". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Januarie 2021. Besoek op 21 Januarie 2008.
  5. "Five Ways the Government Spies on You". The LockerGnome Daily Report. 7 November 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Oktober 2019. Besoek op 21 Desember 2020.
  6. Diplomat, Amitai Etzioni, The. "MAR: A Model for US-China Relations". The Diplomat. Besoek op 31 Augustus 2019.{{cite web}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  7. Josep Steinberg (27 September 2015). "Why the China-US CyberSecurity Agreement Will Fail". Inc. Besoek op 27 September 2015.
  8. "the Dukes, timeline". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Oktober 2015. Besoek op 13 Oktober 2015.
  9. "The Dukes Whitepaper" (PDF).
  10. "F-Secure Press Room - Global".

Skakels[wysig | wysig bron]