Langham Dale

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Sir Langham Dale.
Borsbeeld van Langham Dale in die Oppenheimer Biblioteek, Universiteit van Kaapstad

Sir Langham Dale (22 Mei 1826, Kingsclere, Hampshire12 Januarie 1898, Mowbray, Kaapstad) was die Kaapkolonie se tweede superintendent-generaal van onderwys.

Dale het in 1847 met lof gegradueer aan die Queen's College, Oxford, en is die volgende jaar 'n professoraat in die klassieke aan die Suid-Afrikaanse Kollege in Kaapstad aangebied deur sir John Herschel. Dié amp het hy tot 1858 beklee. Tydens 'n besoek aan Engeland in daardie jaar het hy 'n eredoktorsgraad van die Universiteit van Glasgow ontvang en met sy terugkeer na die Kaap in 1859 is hy aangestel as opvolger van James Rose-Innes as superintendent-generaal van onderwys.

Terwyl hy gedien het as voorsitter van die raad van openbare eksaminatore (1859–'72) het hy die oprigting van 'n universiteit voorgestel as opvolger van die Raad van Eksaminatore, waarna hy in 1873 die eerste vise-kanselier van die Universiteit van die Kaap die Goeie Hoop geword het. Hy het opgetree as voorsitter van die Staatsdienskommissie van 1886-'87, was 'n genoot van die Royal Geographical Society en het talle wetenskaplike, klassieke en letterkundige artikels tot die Cape Monthly Magazine bygedra. In 1890 is hy verkies as kanselier van die universiteit. Hy was meer as 30 jaar lank 'n trustee van die Suid-Afrikaanse Openbare Biblioteek, en het opgetree as voorsitter van die komitee van die Vereniging vir Skone Kunste en gedien in die komitee van die Botaniese Tuin. In 1899 is die KCMG aan hom toegeken.

Met sy aftrede in 1892 het die Kaapse Parlement 'n pensioen aan hom toegeken wat gelykstaande was aan sy volle salaris as huldeblyk vir sy groot bydrae tot die onderwys in die Kaapkolonie. Sy opvolger was die uiters bekwame sir Thomas Muir.

Dale-kollege op King William's Town is na hom genoem.

Bronne[wysig | wysig bron]