Latynse Kerk

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die Aartsbasiliek van Sint Johannes Lateraan in Rome, Italië.

Die Latynse Kerk, ook bekend as die Westerse Kerk, is die grootste outonome kerk van die Rooms-Katolieke Kerk en gebruik die Latynse liturgiese rites. Dit is een van 24 soortgelyke kerke – die ander 23 maak die Oosters-Katolieke Kerke uit.

Aan die hoof van die kerk is die biskop van Rome, die pous, wat tradisioneel "die patriarg van die Weste" genoem word. Die Latynse Kerk speur sy geskiedenis na tot by die vroegste dae van die Christendom deur sy direkte leierskap onder die Heilige Stoel, wat volgens die Katolieke tradisie deur Petrus en Paulus gestig is. Volgens die Katolieke Kerk is sy biskoppe die opvolgers van Jesus se apostels en die pous die opvolger van Petrus.

Die Latynse Kerk was in volle gemeenskap met die Oosters-Ortodokse Kerk tot met die Oos-Wes-skisma tussen Rome en Konstantinopel in 1054.

Met sowat 1,311 miljard lidmate (2018) is die Latynse Kerk verreweg die grootste outonome kerk – nie net in die Katolieke Kerk nie, maar ook in die Christendom.[1]

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Larissa L. Lopez (26 Maart 2020). "Number of Catholics in World Grows: There Are More Than 1.3 Billion". zenit.org. Besoek op 11 April 2020.

Skakels[wysig | wysig bron]