Litiumaluminiumhidried
Algemeen | |
---|---|
Naam | Litiumaluminiumhidried |
Sistematiese naam | Litiumaluminiumhidried |
Chemiese formule | LiAlH4 |
Molêre massa | 37,995 [g/mol][1] |
CAS-nommer | 16853-85-3 |
Voorkoms | Wit tot grys vastestof[1] |
Fasegedrag | |
Selkonstantes | a=484,5(4) pm; b=782,6(4)pm; c=791,7(4)pm; β=112,5(2)° [2] |
Ruimtegroep | P21/c[2] |
Nommer | 13 |
Schönfliess-simbool | C42h |
Smeltpunt | 150 °C[1] |
Kookpunt | 184 (ontbind) °C[1] |
Digtheid | 0,917 [g/cm3][1] |
Oplosbaarheid | reageer met water |
Suur-basis eienskappe | |
pKa | |
Veiligheid | |
Flitspunt | |
Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande. | |
Portaal Chemie |
Litiumaluminiumhidried (soms: litiumalanaat) is 'n gemengde hidried van litium en aluminium met formule LiAlH4.
Die suiwer verbinding is kleurloos maar deur aantasting deur vog in die lug sien dit meestal soos 'n grys poeier. Dit is 'n sterk reduseermiddel wat algemeen as reagens in die organiese chemie gebruik word.[3] Dit word soms LAH genoem.
Kristalstruktuur
[wysig | wysig bron]Litiumaluminiumhidried kistalliseer in 'n monokliniese struktuur. Die aluminiumatome word deur 'n tetraëder van hidriedione omring. Litium word deur vier waterstofatome op 'n afstand van minder as 200pm gekoördineer met 'n vyfde op effens groter afstand.[2]
Chemiese eienskappe
[wysig | wysig bron]Soos heelparty hidriede reageer dit heftig met sure en met water:
Dit word vervaardig deur litiumhidried en aluminiumchloried te laat reageer:[3]
Dit reduseer karbonielgroepe tot alkohole in aldehiede, ketone, organiese suurchloriede en esters, maar dit laat C=C doubbelbindings onaangetas.[1]
Sianiede word ook gereduseer en vorm amiene:
Met boortrifluoried in eter word litiumboorhidried gevorm:[4]
Maar met oormaat boortrifluoried word diboraan gevorm:
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 "Lithium Aluminium Hydride- LiAlH4". byjus. Besoek op 15 Augustus 2023.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Natalie Sklar; Benjamin Post. "Crystal structure of lithium aluminum hydride". Inorg. Chem. 1967. 6 (4): 669–671.
{{cite journal}}
: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link) - ↑ 3,0 3,1 "L" in: Concise Encyclopedia Chemistry. Berlin, New York: De Gruyter. 1994. pp. 579–608. doi:10.1515/9783110854039.579.
- ↑ James, B.D. and Wallbridge, M.G.H. (1970). Metal Tetrahydroborates. In: Progress in Inorganic Chemistry. doi:10.1002/9780470166123.ch3.
{{cite book}}
: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)