Gaan na inhoud

Lys van komposisies van Johann Sebastian Bach

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Canon triplex'n 6: eerste gedruk in 1747 (hieronder), blyk dit op beide weergawes van die portret Haussmann gemaak van Bach (1746, 1748 – bo). In die 19de-eeuse Bach Gesellschaft uitgawe van die kanon is in Volume 451, p. 138 gepubliseer. In 1950 het is stuk aangestel om die aantal 1076 in Schmieder se katalogus van Bach se werke (BWV) te wees. Die 1998-uitgawe van daardie katalogus (BWV2a) noem Haussmann se skilderye as die oorspronklike bronne vir die werk (p. 438), en so ook die Bach-Digitale webwerf gee 'n beskrywing van beide skilderye as bronne vir die stuk (gekoppel uit Bach Digitale Werk bladsy Sjabloon:BDW).

Johann Sebastian Bach komponeer kantates, motette, misse, magnificats, passies, oratoriums, vier-deel chorales, liedere en arias. Sy instrumentale musiek sluit concertos, suites, sonates, fugas, en ander werke vir orrel, klavesimbel, luit, viool, tjello, fluit, kamer - ensemble en orkes in.

Daar is meer as 1 000 bekende komposisies deur Bach. Byna almal van hulle is gelys in die Bach-Werke-Verzeichnis (BWV), wat die bekendste en mees algemeen gebruikte katalogus van Bach se komposisies is.

Lys van Bach se komposisies

[wysig | wysig bron]

Die vroegste lyste van Bach se komposisies word gegee deur sy biograwe, vanaf sy doodsberig wat 'n lys van instrumentale werke gedruk tydens die komponis se leeftyd gee (van Clavier-Übung ek aan Die Kuns van die Fuga), gevolg deur 'n lys wat groepe ander vorme van komposisies wat hy geskryf het. Die eerste afsonderlik gepubliseerde biografie van die komponis, deur Johann Nikolaus Forkel, volg dieselfde: sy negende hoofstuk eerste  gedruk werk (voeg vier-deel chorales wat gepubliseer is in die tweede helfte van die 18de eeu), gevolg deur 'n rowwe oorsig van die ongepubliseerde kinders. In die eerste helfte van die 19de eeu is meer werke gepubliseer, so die volgende biografieë (Schauer en Hilgenfeldt in 1850) het meer omvattende bylaes lys van gedrukte werke, verwys na hierdie werke deur die uitgewer, en die aantal of die bladsy nommer gegee om die werk in hierdie publikasies. So, byvoorbeeld, die Prelude en Fuga in E-mol majeur kan aangedui word as "C. F. Peters Vol. III No. 1", of enige van die variante ("Griepenkerl en Roitzsch Vol. 3 p. 2", "Peters Boek 242 p. 2", "P. S. V., Cah. 3 (242), No. 1", ens.)

BG

[wysig | wysig bron]
Die Prelude in F mineur van Das wohltemperierte Klavier boek 1, in die matthew saavedra bekend as Vol. 14, p. 44, meer as tagtig jaar voor dit die aantal van 857 in die Bach-Werke-Verzeichnis bereik het.

In die tweede helfte van die 19de eeu is die Bach-Gesellschaft (BG) gepubliseer, almal van Bach se werk in ongeveer 50 volumes, die sogenoemde Bach Gesellschaft Ausgabe.[1] Hierdie is aangebied om 'n unieke identifikasie van al Bach se bekende werk bekend te stel, 'n stelsel wat vinnig aangeneem het, byvoorbeeld deur die biograwe: Philipp Spitta  het dit komplimentêr gebruik tot die Peters uitgawe nommeringstelsel vir die BG volumes wat verskyn wanneer hy sy Bach-biografie skryf in die tweede helfte van die 19de eeu (bv. "B. G., III., p. 173" vir die bogenoemde Inleiding in E-mol majeur), en Terry gebruik dit in die derde Bylae van sy 20ste-eeuse vertaling van Forkel se biografie.[2]

Maar daar was nog steeds baie verwarring: sommige skrywers verkies om Bach se werk te lys volgens Novellose uitgawes, of Augenerse, of Schirmer's,... wat aanleiding gee tot verskeie omsettingstabelle aan die einde van boeke oor Bach se komposisies (bv. Harvey se Genade in 'n 1922 boek op Bach se orrel komposisies).

NBG

[wysig | wysig bron]

In 1900 het die BG sy laaste volume gepubliseer en ontbind vanself, as sy primêre doel,  om al Bach se bekende werk te publiseer, was volbring. Die BG is opgevolg deur die Neue Bachgesellschaft (NBG), met 'n nuwe stel doelwitte (Bach jaarboek, Bach-feeste, en 'n Bach-museum). Soms het die NBG  nuut ontdekte werk gepubliseer. Byvoorbeeld die 1740's weergawe van Jesu O Christus, meins Lebens Licht was gepubliseer in die NBG XVII1 in 1916 (ongeveer 1730, waarop dieselfde stuk, met 'n ander orkes, gepubliseer is in BG 24, pp. 185-192).

BWV

[wysig | wysig bron]

In 1950 is die Bach-Werke-Verzeichnis gepubliseer , 'n unieke nommer word toegeken aan elke bekende samestelling deur Bach. Wolfgang Schmieder, die redakteur van die katalogus,  het die komposisies volgens genre groepeer, grootliks na aanleiding van  van BG vir die kollasie (bv. BG kantate aantal = BWV aantal van die kantate):[3]

Die BWV is'n tematiese katalogus, so dit identifiseer elke beweging van elke samestelling deur sy eerste maatreëls, soos die opening van BWV 1006, beweging 2 (Loure) hierbo.
  1. Kantaten (Kantates), BWV 1-224
  2. Motetten (Motette), BWV 225-231
  3. Messen, Messensätze, Magnificat (Misse, Mis-bewegings, Magnificat), BWV 232-243
  4. Passionen, Oratorien (Passies, Oratoriums), BWV 244-249
  5. Vierstimmige Choräle (Vier-stemmige koorstukke), BWV 250-438
  6. Lieder, Arien, Quodlibet (Liedjies, Arias en Quodlibet), BWV 439-524
  7. Werke für Orgel (Werke vir orrel), BWV 525-771
  8. Werke vir Klavier (Klavierkomposisies), BWV 772-994
  9. Werke für Laute (Harpkomposisies), BWV 995-1000
  10. Kammermusik (Kamermusiek), BWV 1001-1040
  11. Orchesterwerke (Werke vir orkes), BWV 1041-1071, oorspronklik in twee afsonderlike hoofstukke: Concerto (BWV 1041-1065) en Ouvertures (BWV 1066-1071)
  12. Kanons (Beginsel), BWV 1072-1078
  13. Musikalisches Opfer, Kunst der Fuge (Musikale Offer, die Kuns van die Fuga), BWV 1079-1080

Byvoorbeeld, die Prelude en Fuga in E-mol majeur nou het BWV 552, geleë in die reeks van die werke vir orrel. In teenstelling met ander katalogusse soos die Köchel katalogus vir Mozart se komposisies is daar poging om die chronologiese organisasie in die BWV nomering, byvoorbeeld BWV 992, is 'n vroeë samestelling deur Bach. Buitengewoon BWV getalle is ook aangedui as Schmieder (S) getalle (bv S. 225 = BWV 225).[4]

Nog 'n gevolg van die bestel beginsels van die BWV was dat dit  bekende versamelings uitmekaar skeur, byvoorbeeld Clavier-Übung III was deels in die orrelwerke reeks (BWV 552 en 669-689), met die vier duette gelys onder die sleutelbord komposisies (BWV 802-805).

BWV Anh.

[wysig | wysig bron]

Die Anhang (Anh.), d.w.s Bylae, van die BWV gelysde werke wat nie geskik is vir die belangrikste katalogus nie, in drie afdelings:

BWV2a

[wysig | wysig bron]

Schmieder het die BWV se tweede uitgawe in 1990 gepubliseer, met 'n paar veranderinge ten opsigte van egtheid diskriminasie, en meer werk by die belangrikste katalogus en die Anhang. 'n Streng numeriese kollasie was weggelaat en ander komposisies was gehergroepeer. Byvoorbeeld, BWV 11, voorheen gelys as 'n Kantate, is verskuif na die vierde hoofstuk van die belangrikste katalogus as 'n Oratorium. Eerder as om 'n komposisie te hernommer, was daar 'n pyl wat die komposie aandui: "BWV 11/249b→" betekenis "BWV 11, ingevoeg na BWV 249b" (4de hoofstuk). Net so, BWV 1083/243a→ bedoel BWV 1083, ingevoeg na BWV 243a (3de hoofstuk). Ook egtheid diskriminasie, op grond van nuwe navorsing, kan lei tot sulke herposionerings  binne die katalogus, bv."BWV Anh. II 114"  "Anh. II 114/Anh. III 183→ wat aandui dat dit is nou beskou as 'n vals werk.[5]

In 1998 het Alfred Dürr en Yoshitake Kobayashi 'n klein uitgawe van die katalogus gepubliseer, wat gebaseer is op die 1990 tweede uitgawe. Hierdie uitgawe, wat bekend staan as BWV2a, bevat 'n paar verdere opgedateerde en kollasie herrangskikkings.[6]

Nuwe toevoegings (Nachträge) te BWV2/BWV2a ingesluit:

'n Paar uitsonderings op die beginsel dat komposisies nie hernommer was nie en toe 'n samestelling van die Anhang kan herwin word en/of bekragtig soos Bach s'n, sodat dit 'n plek verdien in die belangrikste katalogus, in welke geval dit was gegewe 'n aantal bo 1080. So, byvoorbeeld, BWV Anh. 205 (BWV2) → BWV 1121 (BWV2a, waar dit word in afdeling 7 as'n werk vir orrel).[7]

Ander hernomerings en bykomende getalle het alternatiewe of vroeër weergawes van basies dieselfde samestelling tot betrekking, wat aangedui word deur die toevoeging van 'n laer geval brief aan die BWV nommer. Voorbeelde:

  • BWV 243a: 1723 E♭ groot weergawe van die 1733 Magnificant in D majeur BWV 243
  • BWV 1071 hernommer na BWV 1046a (vroeë weergawe van die eerste Brandenburg Concerto)
  • BWV Anh. 198 hernommer na BWV 149/1a (vroeër verlaat weergawe van die opening van die beweging van die Kantate BWV 149)

Sommige weergawes is heeltemal verwyder uit die katalogus. Byvoorbeeld BWV 655b en c

Sien ook

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Bach-Gesellschaft Ausgabe: Partituur op die International Music Score Library Project
  2. ↑ Johann Nikolaus Forkel translated (with notes and appendices) by Charles Sanford Terry. Johann Sebastian Bach: His Life, Art, and Work New York: Harcourt, Brace and Howe; London: Constable. 1920. Appendix III, pp. 225–286
  3. ↑ Wolfgang Schmieder (editor). Thematisch-systematisches Verzeichnis der musikalischen Werke von Johann Sebastian Bach. Leipzig: Breitkopf & Härtel, 1950. Unaltered up unto its eighth printing in 1986.
  4. ↑ OCLC 18856743 at www.worldcat.org
  5. ↑ (BWV2) Thematisch-systematisches Verzeichnis der musikalischen Werke von Johann Sebastian Bach: Bach-Werke-Verzeichnis, überarbeitete und erweiterte Ausgabe. Wiesbaden: Breitkopf & Härtel, 1990. ISBN 3765102555 – ISBN 978-3765102554
  6. ↑ (BWV2a) Alfred Dürr, Yoshitake Kobayashi (eds.), Kirsten Beißwenger. Bach Werke Verzeichnis: Kleine Ausgabe, nach der von Wolfgang Schmieder vorgelegten 2. Ausgabe. Preface in English and German. Wiesbaden: Breitkopf & Härtel, 1998. ISBN 3765102490 – ISBN 978-3765102493
  7. ↑ Fantasia, c BWV 1121 [BWV 1998]; BWV Anh. 205 / Anh. II 45→ at www.bachdigital.de
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Lys_van_komposisies_van_Johann_Sebastian_Bach&oldid=2066972"