Mary Walker

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Mary Walker
Walker met haar Erepenning, afgeneem deur Charles Milton Bell
Gebore
Mary Edwards Walker

26 November 1832
Oswego, New York, V.S.A.
Sterf21 Februarie 1919 (op 86) Oswego, New York, V.S.A.
NasionaliteitVlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
Alma materFalley Seminary (1850–1852)
Syracuse Medical College (1853–1855)
Hygeio-Therapeutic College (1862)
BeroepChirurg
TitelDr.
EggenootAlbert Miller (November 16, 1855-1869 geskei)

Mary Edwards Walker (26 November 1832 – 21 Februarie 1919), algemeen bekend as Dr. Mary Walker, was 'n Amerikaanse afskaffer, prohibisionis, krygsgevangene en chirurg.[1] Sy is die enigste vrou wat 'n Amerikaanse Medal of Honor ontvang het.

In 1855, het sy haar mediese graad by die Syracuse Mediese Kollege in New York verwerf,[2] is sy getroud en het 'n mediese praktyk begin. Sy het probeer om by die Union Army met die begin van die Amerikaanse Burgeroorlog aan te sluit, maar is geweier. Sy het as 'n chirurg by die tydelike hospitaal in Washington, D.C. gewerk voor sy deur die Union Forces aangestel is en tot die Weermag van die Cumberland en later die 52ste Ohio Infanterie toegewys is, wat haar die eerste vroulike chirurg in die Amerikaanse Weermag gemaak het.[3][4] Sy is gevange geneem deur Konfederale Magte[2]nadat sy vyandelike grense oorgesteek het om gewonde burgerlikes te behandel; sy is as 'n spioen gearresteer. Daarna is sy as 'n krygsgevangene na Richmond, Virginië gestuur totdat sy in 'n gevangene-uitruiling vrygelaat is.

Na die oorlog is sy goedgekeur vir 'n Medal of Honor vir haar pogings om gewondes in die oorlog te behandel en vyandsgrense oor te steek gedurende die Burgeroorlog. Die toekenning is veral nie uitdruklik gegee vir dapperheid in daardie tyd nie en was in werklikheid die enigste militêre toekenning tydens die Burgeroorlog. Walker is die enigste vrou wat die medalje ontvang het en een van slegs agt burgerlikes. Haar naam is in 1917 van die Weermag se Medal of Honor-rol verwyder (saam met meer as 900 ander ontvangers); dit is egter in 1977 weer herstel.[2] Na die oorlog was sy 'n skrywer en dosent wat die vrouestemregbeweging tot haar dood in 1919 ondersteun het.

Kinderjare en onderrig[wysig | wysig bron]

Mary Edwards Walker is in die dorp Oswego, New York, op 26 November 1832 gebore, die jongste dogter van Alvah (vader) en Vesta (moeder) Walker. Sy was die jongste van sewe kinders: sy het vyf susters en een broer gehad. Alvah en Vesta het beide hul seun en hul dogters op 'n progressiewe manier grootgemaak wat revolusionêr was vir hul tyd. Hul nie-tradisionele ouerskap het Mary se gees van onafhanklikheid en sin vir geregtigheid gekweek en dit het sy regdeur haar lewe aktief gedemonstreer. Alhoewel hulle toegewyde Christene was, was die Walkers Vrydenkers wat hul kinders grootgemaak het om regulasies en die beperkings van verskillende denominasies te bevraagteken.[5] Die Walker-ouers het ook nie-tradisionele genderrolle aan hul kinders geïllustreer deur die werk op die plaas te deel: Vesta het dikwels aan swaar handearbeid deelgeneem, terwyl Alvah met die algemene huishoudelike take gehelp het.[5] Walker het as kind op die familieplaas gewerk. Sy het nie damesklere gedra wanneer hulle plaasarbeid moes doen nie, omdat sy dit as te beperkend ervaar het. Haar ma het haar sienings dat korsette en stywe rygbande ongesond was, versterk.[6]

Haar primêre onderrig het bestaan uit bywoning van 'n plaaslike skool wat haar ouers begin het. Die Walkers was vasberade dat hul dogters so goed opgevoed soos hul seun moet wees, daarom het hulle in die laat 1830's die eerste gratis skoolhuis in Oswego begin.[5] Na laerskool het Mary en twee van haar ouer susters Falley Seminary in Fulton, Oswego County, New York bygewoon.[5] Falley was nie net 'n hoëronderwys instelling nie, maar 'n plek wat klem op moderne sosiale hervorming van genderrolle, opvoeding en higiëne geplaas het.[5] Die skool se ideologieë en praktyke het Mary se vasberadenheid om tradisionele vroulike standaarde op die beginsel van onreg te weerstaan, verder gevestig. In haar vrye tyd het Mary haarself in haar pa se mediese tekste oor anatomie en fisiologie begewe; haar belangstelling in medisyne kan toegedra word aan haar blootstelling aan mediese letterkunde op 'n jong ouderdom.[5] As 'n jong vrou het sy skool gegee in Minetto, New York en uiteindelik genoeg geld verdien om vir haar studies by Syracuse Medical College te betaal waar sy in 1855 met 'n Honneursgraad as mediese dokter gekwalifiseer het - die enigste vrou in haar klas.[5]

Sy is op 16 November 1855 met 'n mede-klasmaat, die mediese student Albert Miller, getroud, kort voor haar 23ste verjaarsdag.[5] Walker het 'n kort romp met 'n broek daaronder gedra en geweier om die woord "gehoorsaam" in haar troubeloftes in te sluit. Sy het ook haar van behou, alles kenmerkend van haar hardnekkige nie-konformiteit.[5] Hulle het 'n gesamentlike praktyk in Rome, New York oopgemaak.[7] Die praktyk was egter nie suksesvol nie, aangesien vroulike dokters in daarde tyd oor die algemeen nie vertrou of gerespekteer is nie.[8] Sy en haar man het later geskei, op grond van Miller se ontrouheid.[9]

Walker het in 1860 vir 'n kort ruk Bowen Collegiate Institute in Hopkinton, Iowa bygewoon, tot sy geskors is omdat sy geweier het om van die skool se debatsvereniging, wat tot haar aansluiting uitsluitlik uit mans bestaan het, te bedank.

Amerikaanse Burgeroorlog[wysig | wysig bron]

Mary Edwards Walker
Portret van Walker in haar huis.

Walker het aan die begin van die Amerikaanse Burgeroorlog aangebied om as vrywillige chirurg gewerk – eerste vir die Weermag, maar sy was afgekeur omdat sy 'n vrou was (ten spyte van die feit dat sy 'n privaatpraktyk al vir baie jare bedryf het). Sy is die rol van verpleegster aangebied, maar het dit bedank en gekies om as burgerlike en vrywillige chirurg die Unie Weermag te dien. Die Amerikaanse Weermag het geen vroulike chirurge op daardie stadium gehad nie en daarom is sy eers net toegelaat om as verpleegster te praktiseer.[2] Gedurende hierdie period, het sy by die Die Eerste Slag van Bull Run (Union), Slag van Manassas (Rebels) (Manassas, VA), 21 Julie 1861, gedien en by die Patentekantoor Hospitaal in Washington, D.C. Sy het as 'n onbetaalde veldchirurg naby die Unie se voorste linies gewerk, insluitend by die Slag van Fredericksburg en in Chattanooga na die Slag van Chickamauga.[10] As 'n vrouestemreg-voorstander, was sy gelukkig om vroue te sien dien as soldate en het sy die pers ingelig van Frances Hook, 'n vrou wat in die Uniemagte vermom as 'n man gedien het, in Saal 2 van die Chattanooga hospitaal.[11] Walker was die eerste vrouechirurg in die Unie Weermag.[10] Sy het mansklere gedra wanneer sy gewerk het en beweer dat dit makliker was vir die hoë eise wat haar werk aan haar stel.[10]

In September 1862 skryf Walker aan die Oorlogsdepartement en vra om as 'n spioen aangestel te word, maar haar voorstel word van die hand gewys. [12] In September 1863 is sy aangestel as 'n "Kontrak waarnemende assistent-chirurg (burgerlike)" deur die Weermag van die Cumberland, en word sy die eerste vroulike chirurg wat deur die Amerikaanse Weermag indiens geneem is .[13] Walker was later as assistent-chirurg van die 52ste Ohio Infanterie aangestel. Gedurende haar dienstydperk, het sy dikwels oorloglinies oortree en burgerlikes behandel.

Op 10 April 1864 is sy deur die Konfederasie se troepe gevange geneem en as spioen gearresteer, net nadat sy 'n Konfederasie-dokter gehelp het om 'n amputasie te voltooi. Sy is na Castle Thunder-tronk in Richmond, Virginië, gestuur en het daar gebly tot 12 Augustus 1864, toe sy as deel van 'n gevangene-uitruiling vrygelaat is.[14] Terwyl sy in aanhouding was, het sy geweier om die klere te dra wat aan haar voorsien is en as "meer gepas vir 'n vrou" beskryf is. Walker is op 12 August 1864 met 'n Konfederasie-chirurg van Tennessee uitgeruil.[3]

Sy het toe gedien as toesighouer by 'n vrouetronk in Louisville, Kentucky, en as die hoof van 'n kinderhuis in Tennessee.[13]

Latere loopbaan[wysig | wysig bron]

'n Swart en wit foto van Mary Walker wat 'n pak dra en na die kamera staan met haar regterhand in haar baadjie gesteek.
Walker, c. 1870.

Na die oorlog is daar ongeskiktheidspensioen aan Walker vir gedeeltelike spieratrofie toegeken wat sy as gevolg van die tyd wat sy deur die vyand aangehou is, opgedoen het. Sy is vanaf 13 Junie 1865 'n bedrag van $8.50 'n maand gegee, maar in 1899 is die bedrag na $20 per maand verhoog.[15]

Sy het 'n skrywer en dosent geword en kwessies soos gesondheidsorg, geheelonthouding, vroueregte, en kleredraghervorming vir vroue ondersteun. Sy is gereeld gearresteer vir die dra van mansdrag, en het aangedring dat dit haar reg is om klere te dra wat sy as gepas beskou.[16] Sy het twee boeke geskryf wat vroueregte en kleredrag bespreek het. Sy het in reaksie op die kritiek teenoor haar kleredrag gesê: "Ek dra nie mansklere nie, ek dra my eie klere."[17]

Walker was lid van die Central Woman's Suffrage Bureau in Washington, D.C. en het fondse aangevra om 'n leerstoel vir 'n vroulike professor by die Howard University se mediese skool te skenk.[3] In 1871, het sy probeer om te registreer om te stem, maar sy is weggewys. Die aanvanklike posisie van die beweging, onder haar leiding, was om aan te voer dat vroue reeds die reg het om te stem en dat die Congress slegs nodig gehad het om bemagtigende wetgewing in te stel. Na 'n aantal vrugtelose jare wat sy hierdie standpunt bepleit het, het die beweging die aanvaarding van 'n grondwetlike wysiging bevorder. Dit was diametraal in teenstelling met haar posisie, en sy het in onguns by die beweging geval. Sy het voortgegaan om vroustemreg-byeenkomste by te woon en haar eie literatuur te versprei, maar was feitlik geïgnoreer deur die res van die beweging. Haar neiging om manlike klere te dra, insluitende haar keil, het die situasie net vererger.[benodig toeligting][13] Sy het 'n gunstiger ontvangs in Engeland as in die Verenigde State gekry.[18]

In 1907, het Walker "Crowning Constitutional Argument" gepubliseer waarin sy geargumenteer het dat sommige state, sowel as die Federale Grondwet, reeds aan vroue stemreg gegee het. Sy het in 1912 en 1914 oor vrouestemreg voor komitees van die Verenigde State se Huis van Verteenwoordigers getuig.

Na 'n lang siekbed is Walker op 21 February 1919 by die huis oorlede, op die ouderdom van 68.[19] Sy is by die Rural Cemetery in Oswego, New York begrawe, in a gewone begrafnis met 'n Amerikaanse vlag oor haar kis gedrapeer en met 'n swart pak in plaas van 'n rok beklee.[20] Haar dood in 1919 was een jaar voor die aanneming van die Negentiende Wysiging van die Verenigde State se Grondwet, wat vroue die reg om te stem gewaarborg het.[13]

Kleredraghervorming[wysig | wysig bron]

Geïnspireer deur haar ouers se ongewone standaard van kleredrag vir gesondheidsdoeleindes, was Walker berug daarvoor dat sy tradisionele damesdrag teengestaan het, 'n veldtog wat destyds bekend was as rasionele kleredrag. In 1871, skryf sy, "Die grootste smart waaronder vroue vandag lei, is die fisiese, morele en geestelike gevolge wat deur onhigiëniese manier van aantrek veroorsaak word!"."[9] Sy was sterk gekant teen lang damesrompe met talle onderrokke, nie net vir hul ongemak en inbeperking van die draer se beweeglikheid nie, maar vir hul versameling en verspreiding van stof en vuilheid. As 'n jong vrou het sy begin eksperimenteer met verskeie romplengtes en lae, altyd met mansbroeke onder. Teen 1861 het haar tipiese uitrusting 'n broek met kruisbande, onder 'n knielengte rok met 'n stywe middellyf en vol romp ingesluit.[9]

Alhoewel sy deur haar familie aangemoedig is, is Walker se kleredragkeuses dikwels met kritiek begroet. Een keer, terwyl sy 'n onderwyseres was, is sy op pad huis aangerand toe 'n naburige boer en 'n groep seuns haar agterna gesit het en met eiers en ander projektiele bestook het. [5] Dameskollegas tydens mediese skool het haar gekritiseer oor haar keuses en pasiënte het dikwels haar aangegaap en gespot. Tog het sy aangehou in haar missie om vrouedrag te hersien. Haar siening dat vrouedrag die "persoon moet beskerm, en vryheid van beweging en sirkulasie moet toelaat en nie van die draer 'n slaaf moet maak nie" het haar toewyding tot kleredraghervorming net so groot gemaak as haar ywer vir afskaffing.[21] Haar woorde aan die vrouejoernaal, The Sibyl: A Review of the Tastes, Errors, and Fashions of Society, oor haar veldtog teen vrouemodes, onder meer, vir die bydra daarvan tot gesondheidsbeserings, die koste daarvan en die bydra daarvan tot die ontbinding van huwelike, is welbekend.[5] Haar literatuur het bygedra tot die verspreiding van haar idees en het haar 'n populêre figuur by ander feministe en vroulike dokters gemaak.

In 1870 is Walker in New Orleans[4] gearresteer en deur mans bespot omdat sy soos 'n man aangetrek was. Die polisieman wat haar inhegtenis geneem het, het haar arm gedraai en gevra of sy al ooit in 'n verhouding met 'n man was.[4] Walker is uit aanhouding vrygelaat toe sy by die Polisiehof herken is.[4]

Vererings en toekennings[wysig | wysig bron]

Walker, c. 1911.

Erepenning[wysig | wysig bron]

Na die oorlog het Walker 'n terugwerkende rangverlening of offisierskap aangevra om haar diens te staaf. President Andrew Johnson het die Sekretaris van Oorlog, Edwin Stanton, gevra om die regmatigheid van die saak te ondersoek, en hy het 'n opinie van die weermag se regter-advokaat-generaal ingewin, wat bepaal het dat daar geen vorige geval was waar 'n vrou 'n offisiersrang ontvang het nie, maar dat 'n "aanbevelingserkenning (eervolle vermelding?)" uitgereik kan word in die plek van die offisierskap. Dit het daartoe gelei dat Johnson persoonlik die Erepenning as 'n alternatief toegeken het. Dus was Walker nie formeel vir die Erepenning benoem nie en hierdie ongewone proses kan ook verduidelik waarom die owerhede haar onverkiesbaarheid oor die hoof gesien het, ironies genoeg op grond van 'n gebrek aan 'n offisierskap.[22]

In 1916 het die Amerikaanse Kongres 'n pensioenwet vir Erepenning-ontvangers geskep en het daardeur aparte Weermag- en Vlooterepenningsrolle geskep. Die Weermag is aangesê om die verkiesbaarheid van vorige ontvangers in 'n aparte wetsontwerp te hersien wat nie verband hou met die pensioenrolle nie, maar wat deur die Weermag versoek is om ongewenste toekennings terugwerkend te polisieer. Die ongewenste toekennings was die gevolg van die gebrek aan regulasies oor die medalje.

Daar was tot 1897 geen beplaings deur die weermag gepubliseer nie en die wet het baie min vereistes gehad, wat beteken het dat ontvangers vir feitlik enige rede 'n medalje kon verdien, wat gelei het tot byna 900 toekennings vir nie-gevegsaanstellingsuitbreidings.

Die Weermag se Erepenningsraad het van 1916 tot 1917 beraadslaag en 911 name van die Weermagerepenningsrol geskrap, insluitend dié van dr. Mary Edwards Walker en William F. "Buffalo Bill" Cody. Albei is as onverkiesbaar vir die Weermagerepenning bevind, omdat 1862, 1863 en 1904 wette streng vereis het dat ontvangers offisiere of aangewese dienslede moes wees. In Walker se geval was sy 'n siviele kontrakchirurg, nie 'n onderoffisier nie.

Des nie teenstaande, die Erepenningsraad het dalk teen Walker gediskrimineer, aangesien die raad geweier het om die Erepenning van ten minste twee ander kontrakchirurge te herroep wat ook onverkiesbaar was. Een van hulle, generaal-majoor Leonard Wood, was 'n voormalige hoof van personeel vir die Weermag wat 'n kontrakchirurg met dieselfde status as Walker was toe hy vir die Erepenning benoem is. Dit álles was reeds aan die Erepenningsraad bekend, aangesien president-generaal Nelson Miles reeds twee keer vir Wood vir die Erepenning genomineer het en reeds geweet het hy is onverkiesbaar.

Die afgemelde ontvangers is nie beveel om hul medaljes terug te gee volgens 'n aanbeveling van die die weermag se regter-advokaat-generaal nie, wat opgemerk het dat die Kongres nie die weermag die jurisdiksie verleen het om hierdie bepaling van die statuut af te dwing nie, wat beide die terugneming en kriminele strawwe buite werking stel.[23]


Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Harness, Cheryl (2013). Mary Walker wears the pants : the true story of the doctor, reformer, and Civil War hero. Chicago: Albert Whitman & Co. ISBN 9780807549902. OCLC 794306404.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Pennington, Reina (2003). Amazons to Fighter Pilots - A Biographical Dictionary of Military Women (Volume Two). Westport, Connecticut: Greenwood Press. pp. 474–475. ISBN 0-313-32708-4.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Spiegel, Allen; Suskind, Peter (1 Junie 1996). "Mary Edwards Walker, M.D. A Feminist Physician a Century Ahead of Her Time". Journal of Community Health. 21 (3): 211–35. doi:10.1007/BF01558000. PMID 8726211. S2CID 35944111.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 "Dr. Mary Edwards Walker (U.S. National Park Service)". www.nps.gov (in Engels). Besoek op 2 Augustus 2022.
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 Harris, Sharon M. (2009). Dr. Mary Walker: American Radical, 1832–1919. Piscataway, NJ: Rutgers University Press. ISBN 978-0-8135-4611-7.
  6. ↑ Graf, 2010, page 11
  7. ↑ Graf, 2010, p. 91
  8. ↑ Walker, 2010, pp. 26–27
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Leonard, Elizabeth D. (1994). Yankee Women: Gender battles in the Civil War. New York: W.W. Norton & Company. ISBN 0-393-31372-7.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Tsui, Bonnie (2006). She Went to the Field: Women Soldiers of the Civil War. Guilford: TwoDot. p. 120. ISBN 0762743840.
  11. ↑ Blanton, DeAnne, and Lauren M. Cook. They Fought Like Demons: Women Soldiers in the American Civil War. Baton Rouge: Louisiana State University Press, 2002, p. 96.
  12. ↑ National Archives, RG108, E22, M1635, Mary E. Walker to Edwin M. Stanton, September 22, 1862
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 Walker, Dale L. (2005). Mary Edwards Walker: Above and Beyond. Macmillan. ISBN 978-0-7653-1065-1. Besoek op 11 Februarie 2010.
  14. ↑ Massey, 1994, pages 62–63
  15. ↑ Spiegel, Allen; Suskind, Peter (1 Junie 1996). "Mary Edwards Walker, M.D: A Feminist Physician a Century Ahead of Her Time". Journal of Community Health. 21 (3): 211–35. doi:10.1007/BF01558000. PMID 8726211. S2CID 35944111.
  16. ↑ Massey, 1994, pages 360–361
  17. ↑ Lineberry, Cate (2 Desember 2013). "I Wear My Own Clothes". The New York Times. Besoek op 22 Oktober 2015.
  18. ↑ Massey, 1994, page 361
  19. ↑ "Dr. Mary Walker, Crusader, is Dead" (PDF). The New York Times. 23 Februarie 1919. Besoek op 22 Oktober 2015.
  20. ↑ Wilson, Scott. Resting Places: The Burial Sites of More Than 14,000 Famous Persons, 3d ed.: 2 (Kindle Location 49247). McFarland & Company, Inc., Publishers. Kindle Edition.
  21. ↑ Verwysingfout: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named :2
  22. ↑ Sharon Harris, Dr. Mary Walker: An American Radical (New Brunswick, NJ: Rutgers University Press, 2009), pages 72–73
  23. ↑ Mears, Dwight (2018). The Medal of Honor: The Evolution of America's Highest Military Decoration. Lawrence: University Press of Kansas. pp. 57–59, 169. ISBN 978-0700626656. OCLC 1032014828.

Bronne[wysig | wysig bron]

  • Harness, Cheryl (2013). Mary Walker wears the pants : the true story of the doctor, reformer, and Civil War hero. Chicago: Albert Whitman & Co. ISBN 9780807549902. OCLC 794306404.
  • "The Case of Dr. Walker, Only Woman to Win (and Lose) the Medal of Honor". The New York Times. June 4, 1977. Retrieved January 6, 2018.
  • Pennington, Reina (2003). Amazons to Fighter Pilots - A Biographical Dictionary of Military Women (Volume Two). Westport, Connecticut: Greenwood Press. pp. 474–475. ISBN 0-313-32708-4.
  • Spiegel, Allen; Suskind, Peter (June 1, 1996). "Mary Edwards Walker, M.D. A Feminist Physician a Century Ahead of Her Time". Journal of Community Health. 21 (3): 211–35. doi:10.1007/BF01558000. PMID 8726211. S2CID 35944111.
  • "Dr. Mary Edwards Walker (U.S. National Park Service)". www.nps.gov. Retrieved 2022-08-02.
  • Harris, Sharon M. (2009). Dr. Mary Walker: American Radical, 1832–1919. Piscataway, NJ: Rutgers University Press. ISBN 978-0-8135-4611-7.
  • Graf, 2010, page 11
  • Graf, 2010, p. 91
  • Walker, 2010, pp. 26–27
  • Leonard, Elizabeth D. (1994). Yankee Women: Gender battles in the Civil War. New York: W.W. Norton & Company. ISBN 0-393-31372-7.


Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Mary_Walker&oldid=2664910"