Pandoro

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Tuisgebakte pandoro, met poeiersuiker bestrooi
Bo-aansig van 'n pandoro
Een van Italië se voorste industriële vervaardigers van pandoro, Bauli, wys tydens 'n fees in 'n spesiale bakateljee hoe die deeg vir pandoro's berei en gebak word

Pandoro [panˈdɔːro] - is 'n tradisionele Noord-Italiaanse Kersfeeskoek wat sy oorsprong in Verona het en hier en elders in Italië gewoonlik tussen Kersfees en die Nuwejaar geniet word. In baie families word dit as nagereg op Kersaand voorgesit. Oorblyfsels word op die volgende dag in die oond opgewarm en in cappuccino gedompel.

Die stervormige koek word van gisdeeg (met meel, eiers, suiker, botter, kakaobotter, slagroom, suurlemoenskil en vanielje-ekstrak) berei[1], maar - in teenstelling met die nou verwante panettone - sonder rosyntjies en gesuikerde vrugte. Sy naam (pan d'oro of "goue brood") verwys na sy goudgeel kleur. 'n Ander hipotese beweer dat die koek in welvarende Venesiaanse huishoudings met bladgoud oortrek is.

Pandoro in sy huidige vorm word sedert die 19de eeu gebak, maar het sy oorsprong in twee ouer resepte - die pan de oro wat in welvarende Venesiaanse huishoudings voorgesit is, en die nadalin, 'n nagereg wat sedert die Middeleeue in Verona tydens Kersfees geniet is - volgens oorlewering sedert die 13de eeu toe die stad deur die Scala-familie geregeer is.[2][3]

Verwysings[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Geskiedenis
Resepte