Pannoniese Laagvlakte

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die Pannoniese Laagvlakte word verder verdeel in die Klein Hongaarse Laagvlakte (aan die linkerkant van die kaart; simbole: A1, H1, SK), die sentrale Groot Hongaarse Laagvlakte (H2) met Batsjka/Banat (HR, SR, RO). Die afkortings verwys na Oostenryk (A), Hongarye (H), Slowakye (SK), Kroasië (HR), Serwië (SR) en Roemenië (RO)

Die Pannoniese Laagvlakte (ook Pannoniese Bekken of Karpatebekken genoem) is 'n uitgestrekte laagvlakte in suidelike Oos-Sentraal-Europa waardeur die middelloop van die Donau en die Theißrivier se benedeloop loop. Die bekken is grotendeels in Hongarye geleë, maar strek tot in die gebied van vyf ander lande. In geologiese opsig hoort ook die klein Weense Bekken in Oostenryk en die Karpateboog by die vlakte. Die laagvlakte, wat in die ooste deur die Karpate-bergreeks begrens word, vorm die mees westelike deel van die Eurasiese steppegordel. Die Pannoniese Laagvlakte word in die suide deur die Savarivier begrens.

Die laagvlakte se naam is afgelei van Pannonia, 'n antieke streek wat in 9 n.C. as provinsie by die Romeinse Ryk ingesluit is, en sy naamgewende volk, die Pannoniërs. Die antieke Pannonia was in die ooste van die huidige Hongarye geleë.