Raffinering

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Raffinering (ook dalk bekend as die wiskundige term affinering) is die proses van suiwering van 'n (1) stof of 'n (2) vorm. Die term word gewoonlik gebruik vir 'n natuurlike hulpbron wat amper in 'n bruikbare vorm is, maar wat meer bruikbaar in sy suiwere vorm sal wees. Die meeste soorte natuurlike petroleum[1] sal byvoorbeeld reguit vanuit die grond uit brand, maar dit sal swak brand en 'n enjin vinnig verstop met residue en neweprodukte steeds in dit. Die term is wyd, en kan meer drastiese transformasies insluit, soos die reduksie van erts tot metaal (sien Raffinering (metallurgie)).

Die raffinering van vloeistowwe word dikwels deur distillasie of fraksionering bewerkstellig; hierdie proses is bruikbaar, byvoorbeeld, vir die isolering van verskillende fraksies petroleum. Gasse kan ook op hierdie manier verfyn word deur afgekoel en/of saamgepers te word totdat dit vloeibaar word. Gasse en vloeistowwe kan ook verfyn word deur ekstraksie met 'n selektiewe oplosmiddel wat óf die stof van belang óf die ongewenste onsuiwerhede oplos.

Baie vaste stowwe kan verfyn word deur kristalle in 'n oplossing van die onsuiwer materiaal te laat groei; die reëlmatige struktuur van die kristal is geneig om die gewenste materiaal te bevoordeel en ander soorte deeltjies dan uit te sluit.

Chemiese reaksies word ook dikwels gebruik om onsuiwerhede van spesifieke tipes te verwyder.

Soutpan, Mariout meer

Die gebruik van silikon en ander halfgeleiers in elektronika hang af van die presiese beheer van onsuiwerhede. Die sonesmeltproses wat deur William Gardner Pfann ontwikkel is, is gebruik om suiwer germanium te produseer, en daarna het dryfsone -silikon beskikbaar geword toe Henry Theuerer van Bell Labs Pfann se metode tot silikon aangepas het.

Sien ook[wysig | wysig bron]

  • Deurlopende distillasie
  • Verwerking van aardgas
  • Raffinadery
  • Wafer (elektronika)
  • Lug skeiding

Verwysings[wysig | wysig bron]