Gaan na inhoud

Siklosporien

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Siklosporien se chemiese struktuur

Siklosporien is 'n kalsineurien-remmer wat gebruik word as 'n immuunonderdrukkende middel. Dit is 'n natuurlike produk. Dit word per mond of deur inspuiting in 'n aar geneem vir rumatoïede artritis, psoriase, Crohn se siekte, nefrotiese sindroom en by orgaanoorplantings om verwerping te voorkom.[1][2] Dit word ook gebruik as oogdruppels vir keratokonjunktivitis sicca (droë oë).[3]

Algemene newe-effekte sluit in hoë bloeddruk, hoofpyn, nierprobleme, verhoogde haargroei en braking.[2] Ander ernstige newe-effekte sluit in 'n verhoogde risiko van infeksie, lewerprobleme en 'n verhoogde risiko van limfoom.[2] Die bloedvlakke van die medikasie moet nagegaan word om die risiko van newe-effekte te verminder.[2] Gebruik tydens swangerskap kan lei tot voortydige geboorte; dit blyk egter dat siklosporien nie geboortedefekte veroorsaak nie.[4]

Werkingsmeganisme

[wysig | wysig bron]

Daar word geglo dat siklosporien werk deur die funksie van limfosiete te verminder.[2] Dit word gedoen deur 'n kompleks met siklofilien te vorm om die fosfatase-aktiwiteit van kalsineurien te blokkeer, wat weer die produksie van inflammatoriese sitokiene deur T-limfosiete verminder.[5]

Newe-effekte

[wysig | wysig bron]

Moontlike newe-effekte van siklosporien sluit in vergroting van tandvleis, verhoogde haargroei, stuiptrekkings, maagsere, pankreatitis, koors, braking, diarree, verwarring, verhoogde cholesterol, asemhalingsprobleme, gevoelloosheid en tinteling (veral van die lippe), jeuk, hoë bloeddruk, kaliumterughouding (wat moontlik kan lei tot hiperkalemie), nier- en lewerdisfunksie, brandende sensasie aan die vingerpunte en verhoogde kwesbaarheid vir opportunistiese swam- en virusinfeksies.

Siklosporien veroorsaak hoë bloeddruk deur vasokonstriksie in die niere te veroorsaak en natriumherabsorpsie te verhoog. Die toename in bloeddruk kan kardiovaskulêre gebeurtenisse veroorsaak; dit word dus aanbeveel dat die laagste effektiewe dosis vir mense wat langtermynbehandeling benodig, gebruik word.[6]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Stuart MC, Kouimtzi M, Hill SR (2009). WHO Model Formulary 2008. Wêreldgesondheidsorganisasie. p. 221. hdl:10665/44053. ISBN 9789241547659.{{cite book}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 "Cyclosporine". The American Society of Health-System Pharmacists. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Oktober 2016. Besoek op 8 Desember 2016.
  3. "Cyclosporine eent". The American Society of Health-System Pharmacists. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Januarie 2016. Besoek op 8 Desember 2016.
  4. "Cyclosporine Use During Pregnancy". Drugs.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 September 2017. Besoek op 20 Desember 2016.
  5. Matsuda S, Koyasu S (Mei 2000). "Mechanisms of action of cyclosporine" (PDF). Immunopharmacology. 47 (2–3): 119–25. doi:10.1016/S0162-3109(00)00192-2. PMID 10878286. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 11 Augustus 2017. Besoek op 4 Maart 2018.
  6. Robert N, Wong GW, Wright JM (Januarie 2010). "Effect of cyclosporine on blood pressure". Cochrane Database of Systematic Reviews (1): CD007893. doi:10.1002/14651858.CD007893.pub2. PMID 20091657.