Simfonie in f (Bruckner)

Die Studiensinfonie of Simfonie in f mineur, WAB99, uit 1863 is 'n simfonie vir simfonieorkes van die Oostenrykse komponis Anton Bruckner.

Ontstaan[wysig | wysig bron]

Met die werk sluit Bruckner sy studie in vrye komposisie af by die Linzerse dirigent Otto Kitzler (1834-1915). Die werk is die eerste meerdelige orkeswerk wat Bruckner nie vernietig het nie.

Die werk is deur Bruckner beskou as 'n onvolwaardige studieobjek. Hy beskou dit - net soos sy strykkwartet - wat op skool geskryf is - as huiswerk. Die outograaf gee hy, saam met die van enkele andere orkeswerke uit 1862 (die Ouverture in g mineur en die Vier Orchesterstücke) in bewaring aan sy vriend Cyrill Hynais. Hy neem die simfonie nie op in die nommering van sy "amptelike" werke nie. Hy het ook nooit in sy leeftyd 'n opvoering daarvan gehoor nie.

Die partituur is later gevind in die biblioteke van twee Oostenrykse kweekskole. Die première daarvan vind egter eers plaas in 1923 in Klosterneuburg. Tans word die simfonie af en toe gespeel. Daar bestaan ook 'n enkele opname daarvan.

Betekenis[wysig | wysig bron]

Dit is interessant hoe die werk reeds al 'n aanduiding gee van wat verwag kan word van Bruckner se volwasse werke, en hoe die kiem van sy latere werke daarin herken kan word. Tog staan die werk in die skadu van die latere, meer volwasse simfonieë. Ook die ongeveer gelyktydig geskrewe Ouverture in g-mineur toon groter vaardigheid ten opsigte van sy komposisie.