Titania (maan)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Titania   

Titania, soos waargeneem deur die Voyager 2-ruimtetuig op 24 Januarie 1986.
Ontdekking
Ontdek deur William Herschel
Datum 11 Januarie 1787
Alternatiewe nameUranus III
Wentelbaaneienskappe
Halwe lengteas 435 910 km[1]
Wentelperiode 8,706 234 dae[1]
Baanhelling 0,340° (tot Uranus se ewenaar)[1]
Satelliet van Uranus
Fisiese eienskappe
Gem. radius 788,4 ± 0,6 km
(0,1235 Aardes)
Oppervlakte 7 820 000 km²
Volume 2 065 000 000 km³
Massa 3,527 ± 0,0921 kg
(5,908−4 Aardes)
Gem. digtheid 1,711 ± 0,005 g/cm³
Oppervlak-
aantrekkingskrag
0,38 m/s²
Ontsnapping-
snelheid
0,773 km/s
Rotasieperiode vermoedelik sinchronies
0,35 (geometries)
0,17 (Bond)
Skynmagnitude 13,9[2]
Atmosfeer
Oppervlakdruk <10–20 nbar
Samestelling Koolstofdioksied
Stikstof
Metaan

Titania (ook Uranus III) is die grootste maan van die planeet Uranus, en ook die agste grootste maan in die sonnestelselTriton.

William Herschel het die maan op 11 Januarie 1787 ontdek, saam met Oberon. Die maan is vernoem na die elwekoningin Titania en vrou van Oberon uit William Shakespeare se Midsomernagdroom.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. 1,0 1,1 1,2 "Planetary Satellite Mean Orbital Parameters". Jet Propulsion Laboratory, California Institute of Technology. Besoek op 6 Oktober 2009.
  2. Newton, Bill; Teece, Philip (1995). The guide to amateur astronomy. Cambridge University Press. p. 109. ISBN 978-0-521-44492-7.