Twaalf Stamme van Israel

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Kaart van die twaalf stamme volgens die boek Joshua.

Die Twaalf Stamme van Israel (Hebreeus: שִׁבְטֵי־יִשְׂרָאֵל, Šīḇṭēy Yīsrāʾēl, "Stamme van Israel") is volgens die Hebreeuse Bybel die afstammelinge van die patriarg Jakob (ook bekend as Israel), wat saam die Israelitiese nasie gevorm het. Die seuns was waarskynlik dié by sy vroue, Lea en Ragel, en sy byvroue, Bilha en Silpa.

Moderne geleerdes is skepties of daar 12 Israelitiese stamme was en glo die getal 12 is eerder 'n simboliese tradisie as deel van 'n nasionale skeppingsmite,[1] hoewel sommige geleerdes verskil.[2]

Bybelse weergawe[wysig | wysig bron]

Jakob, wat later Israel genoem is, was die tweede oudste seun van Isak en Rebekka, die jonger tweelingbroer van Esau en die kleinseun van Abraham en Sara. Volgens die Bybel het God hom gekies as die patriarg van die Israelitiese nasie. Jakob het sover bekend twee vroue gehad, die susters Lea en Ragel, asook twee byvroue, Bilha en Silpa, by wie hy altesaam 13 kinders gehad het.

Die 12 seuns vorm die basis van die 12 stamme van Israel, van die oudste tot die jongste Ruben, Simeon, Levi, Juda, Dan, Naftali, Gad, Aser, Issakar, Sebulon, Josef en Benjamin. Jakob het sommige van sy kinders voorgetrek, veral vir Josef en Benjamin, sy seuns by sy gunstelingvrou, Ragel, en daarom is die 12 stamme in 'n goddelike sin nie dieselfde behandel nie. Josef het dubbel soveel as sy broers geërf, al was hy die tweede jongste. Hy is behandel asof hy, en nie Ruben nie, die oudste was, en sy stam is in twee gedeel. Dit is na sy twee seuns, Efraim en Manasse, genoem.[3]

Seuns en stamme[wysig | wysig bron]

Die Israeliete was die afstammelinge van die 12 seuns van Jakob. Die afstammelinge van sy dogter, Dina, is nie as 'n stam gereken nie. Die seuns is in Paddan-Aram gebore en het vier verskillende moeders gehad:[4]

  • Die seuns van Lea: Ruben, Simeon, Levi, Juda, Issakar en Sebulon
  • Die seuns van Ragel: Josef en Benjamin (die jongste)
  • Die seuns van Bilha: Ragel se slavin; Dan en Naftali
  • Die seuns van Silpa: Lea se slavin; Gad en Aser

In Deuteronomium 27:12-13 word die 12 stamme genoem:

  • Ruben
  • Simeon
  • Levi
  • Juda
  • Issakar
  • Sebulon
  • Dan
  • Naftali
  • Gad
  • Aser
  • Benjamin
  • Josef, wat later in twee "halwe stamme" verdeel is:
    • Efraim
    • Manasse

Jakob het die afstammelinge van Efraim en Manasse (die twee seuns van Josef en sy Egiptiese vrou, Asenat)[5] verhef tot die status van volle stamme vanweë Josef se dubbele erfporsie nadat Ruben sy eersgeboortereg verbeur het weens sy oortreding met Bilha.[6]

In die Bybelverhaal het die stamme 'n losse konfederasie gevorm van die verowering van Kanaän onder die leierskap van Joshua tot met die vorming van die Verenigde Koninkryk Israel. Dit word in Rigters vertel. Moderne geleerdes bevraagteken die begin, middel en einde van dié prentjie,[7][8] en die weergawe van die verowering onder Joshua word nie erken nie.[9][10][11] Die Bybel se uitbeelding van die "tydperk van die Rigters" word ook algemeen in twyfel getrek.[7][12] Daar word verder gedebatteer oor die mate waarin 'n verenigde Koninkryk Israel bestaan het.[13][14]

Esegiël, wat in die 6de eeu v.C. in bannelingskap geleef het, het 'n visie gehad van die herstel van Israel,[15] wanneer die 12 stamme van Israel weer in hulle land woon.[16]

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Glassman, Ronald M. (2017). The Origins of Democracy in Tribes, City-States and Nation-States. Cham: Springer. p. 632. doi:10.1007/978-3-319-51695-0_60. ISBN 978-3-319-51695-0. Besoek op 25 Mei 2021.
  2. ↑ Blum, Erhard (2020). "The Israelite Tribal System: Literary Fiction or Social Reality?". In Krause, Joachim J.; Sergi, Omer; Weingart, Kristin (reds.). Saul, Benjamin, and the Emergence of Monarchy in Israel: Biblical and Archaeological Perspectives. SBL Press. p. 213. ISBN 978-0-88414-451-9.
  3. ↑ Numeri 13:7-11
  4. ↑ Genesis 35:23-26
  5. ↑ Genesis 41:50
  6. ↑ Genesis 35:22; 1 Kronieke 5:1,2; Genesis 48:5
  7. ↑ 7,0 7,1 Paula M. McNutt (1 Januarie 1999). Reconstructing the Society of Ancient Israel. Westminster John Knox Press. p. 42. ISBN 978-0-664-22265-9.
  8. ↑ Alan T. Levenson (16 Augustus 2011). The Making of the Modern Jewish Bible: How Scholars in Germany, Israel, and America Transformed an Ancient Text. Rowman & Littlefield Publishers. p. 202. ISBN 978-1-4422-0518-5.
  9. ↑ K. Lawson Younger Jr. (1 Oktober 2004). "Early Israel in Recent Biblical Scholarship". In David W. Baker; Bill T. Arnold (reds.). The Face of Old Testament Studies: A Survey of Contemporary Approaches. Baker Academic. p. 200. ISBN 978-0-8010-2871-7.
  10. ↑ Carl S. Ehrlich (1999). "Joshua, Judaism and Genocide". Jewish Studies at the Turn of the Twentieth Century, Volume 1: Biblical, Rabbinical, and Medieval Studies. BRILL. p. 117. ISBN 90-04-11554-4.
  11. ↑ Adele Berlin; Marc Zvi Brettler (17 Oktober 2014). The Jewish Study Bible (Second uitg.). Oxford University Press. p. 951. ISBN 978-0-19-939387-9.
  12. ↑ Israel Finkelstein (2013). The Forgotten Kingdom: The Archaeology and History of Northern Israel (PDF). Society of Biblical Literature. p. 24. ISBN 978-1-58983-912-0.
  13. ↑ Avraham Faust (1 April 2016). Israel's Ethnogenesis: Settlement, Interaction, Expansion and Resistance. Routledge. p. 172. ISBN 978-1-134-94215-2.
  14. ↑ Gunnar Lebmann (2003). Andrew G. Vaughn; Ann E. Killebrew (reds.). Jerusalem in Bible and Archaeology: The First Temple Period. Society of Biblical Lit. p. 156. ISBN 978-1-58983-066-0.
  15. ↑ Esegiël 47:13
  16. ↑ Michael Chyutin (1 Januarie 2006). Architecture and Utopia in the Temple Era. A&C Black. p. 170. ISBN 978-0-567-03054-2.

Skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Twaalf_Stamme_van_Israel&oldid=2631052"