Vought F-8 Crusader
| Vought F-8 Crusader | |
|---|---|
.jpg) | |
| Tipe | Vegvliegtuig |
| Vervaardiger | Vought |
| Nooiensvlug | 25 Maart 1955 |
| Bekendstelling | Maart 1957 |
| Onttrek | 1976 |
| Status | Laaste onttrek in 2000 |
| Hoofgebruikers | Amerikaanse Vloot Amerikaanse Marinierskorps, Franse Vloot |
| Aantal gebou | 1,219 |
Die Vought F-8 Crusader is 'n Amerikaanse vegvliegtuig wat deur die Amerikaanse Vloot en Amerikaanse Marinierskorps gebruik was. Die vliegtuig is Vought se antwoord op 'n spesifikasie van die Amerikaanse Vloot vir 'n vliegdekskip gebaseerde supersoniese vegvliegtuig.
Die prototipe het op sy nooiensvlug op 25 Maart 1955 reeds vinniger as Mach 1 gevlieg. Dit was die eerste vliegdekskip gebaseerde vliegtuig wat vinniger as die spoed van klank kan vlieg. Die vliegtuig was toegerus met 'n vanghaak maar die vlerke kon nie opvou soos normaalweg verwag word van vliegtuie wat se basis op skepe is nie. Dit was gedoen om gewig te spaar, die vlerke kon egter hulle hegting hoek met die vliegtuig met 7° grade varieer. In die op posisie is die vliegtuig se opstyg en landing spoed laer. Dit het ook as 'n lugrem gewerk tydens landing.
Die vliegtuig is toegerus met vier 20 mm kanonne, twee weerskante van die romp. Agter die kanonne was plek vir een lug-tot-lug Sidewinder missiel. Daar was nie hegpunte vir missiele onder die vlerke nie maar wel by die produksie eenhede. Die eerste produksie eenheid, die F8U-1 Crusader, soos dit toe genoem was, het aan die einde van September 1955 sy eerste vlug voltooi en is op 28 Desember 1956 in diens gestel in die Amerikaanse Vloot. Die vloot wou graag die Crusader se vermoë vertoon en bewys; 'n reeks spoed en uithou vermoë rekords word gebreek in 1956/7. Op 16 Julie 1957 het 'n F8U-1 en F8U-1P gepoog om die kus-na-kus rekord te verbeter. Die vlieënier van die F8U-1P was John Glenn, latere ruimteman, wat die afstand in 3 ure en 23 minute afgelê het. Die nuwe rekord is afgelê teen supersoniese snelhede, die eerste keer dat dit gedoen word.
Model F8U-1E is toegerus met 'n verbeterde radar wat dit amper alle-weerstoestand vermoë gegee het. Model F8U-2 het selfs 'n beter radar gehad en ook beter wapenvuurstelsel. Die motor, J57-P-16, was ook kragtiger met 7,670 kg stukrag met 'n nabrander.
Die volgende model was die F8U-2N wat oor nuwe avionika beskik het met 'n stuuroutomaat wat aanskakel met slegs die druk van een knoppie. Daar was weereens 'n nuwe motor, die J57-P-20 wat stukrag van 8,170 kg met nabrander kon lewer. Daar het nog nuwe modelle gevolg.
Model F8U-2NE is aan die einde van Junie 1961 in diens gestel en het 'n verbeterde soek- en vuurbeheer radar stelsel gehad wat in alle weerstoestande werk.
In Junie 1962 het die Amerikaanse Vloot hulle vliegtuig nommering stelsel verander om aan te pas by dié van die Amerikaanse Lugmag. Die F8U-1 word die F-8A en latere modelle as volg: F8U-1E/F-8B, F8U-2/F-8C, F8U-2N/F-8D, F8U-2NE/F-8E, F8U-1P/RF-8A.
Model F-8E was ontwikkel vir die l'Aéronavale, lugmag van die Franse Vloot. Daar was vele veranderinge gemaak aan die ontwerp omrede die Franse vliegdekskepe kleiner was as dié van die Amerikaanse Vloot. Een verandering is die verandering van die klappe na blaas klappe; hier word 'n gedeelte van die uitlaatgasse van die motors oor die klappe geblaas en die vlerk se vermoë teen lae snelhede word sodoende verbeter. Die vliegtuig kon dus teen laer snelhede land. Die l'Aéronavale het 42 vliegtuie op die vliegdekskepe Clémenceau en Fock bedryf. Die Franse model kon twee Matra R.530 lug-tot-lug modelle en vier Matra Magic R.550 hitte soekende missiele dra in plek van Sidewinders.
Beide die Amerikaanse Lugmag en Vloot het die vliegtuig ontplooi tydens die Viëtnamoorlog; dit het sy gevegs debuut gemaak op 2 Augustus 1964. Noord-Viëtnamese patrolliebote het die Amerikaanse torpedojaer USS Maddox aangeval en vier Crusader's van die die vliegdekskip USS Ticonderoga het die bote aangeval en een gesink. Die vloot het die vliegtuig gebruik vir luggevegte en van 1966 tot 1968 het hulle ten minste 18 MiG's afgeskiet.
Die Crusader was so effektief dat hulle in 1966 'n verbeterings program ondergaan het: die onderstel en vlerke was versterk en blaas klappe was aangebring. In totaal was 446 Crusader's opgegradeer. Teen 1972 het die Amerikaanse Vloot hulle vegvliegtuie uit diens gestel. In 1978 was 25 opgegradeerde Crusader's aan die Filippynse Lugmag verkoop as model F-8P. Hulle is uiteindelik in 1986 uit diens onttrek. Die laaste Crusader's van die Franse Vloot is in 2000 uit diens gestel. Die vliegtuig het dus oor vier dekades diens gedoen.
Tegniese besonderhede[wysig | wysig bron]
| Item | Statistiek |
|---|---|
| Aantal motore | 1 |
| Tipe motor | Straalmotor |
| Vervaardiger | Pratt & Whitney J57-P-20A met nabrander, turbostraal |
| Kraglewering per motor | 8 165 stukrag |
| Vlerkspan | 10,72 m |
| Lengte | 16,61 m |
| Hoogte | 4,8 m |
| Vlerkoppervlakte | 32,52 m2 |
| Maks. opstygmassa | 15 422 kg |
| Maks. snelheid | 1 800 km/h |
| Operasionele hoogte | 17 983 m |
| Togafstand | 966 km |
| Klimvermoë | 17 374 m in ses minute |
| Bewapening | Vier 20.0 mm kanonne, vier AIM-9 Sidewinder lug-tot-lug missiele |
Sien ook[wysig | wysig bron]
Bron[wysig | wysig bron]
- Crosby, Francis: THE WORLD ENCYCLOPEDIA OF FIGHTERS & BOMBERS. 2015. ISBN 978-1-84476-917-9