Waffen-SS

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Waffen-SS
Embleem van die Waffen-SS
Embleem van die Waffen-SS
Gestig 1933
Ontbind 1945
Land Vlag van Nazi-Duitsland Nazi-Duitsland
Weermagdeel Flag of the Schutzstaffel.svg Schutzstaffel
Onderdeel van Wehrmacht (de facto)
Tipe Tenk
Tenkrenadier
Kavallerie
Infanterie
Berginfanterie
Polisie
Hoofkwartier SS Führungshauptamt, Berlyn, Nazi-Duitsland
Aantal lede 1 000 000
Kleur Swart, wit, rooi
Veldslae Tweede Wêreldoorlog

Die Waffen-SS (Duits: [ˈvafən.ɛs.ɛs], letterlik: "Wapen-SS") was die gevegseenheid van die Schutzstaffel. Die Waffen-SS was onder beheer van Reichsführer-SS, Heinrich Himmler, en was deur die hele Tweede Wêreldoorlog bedrywig. 'n Klein aantal van sy amper een miljoen lede is ná die oorlog van oorlogsmisdade beskuldig en voor die Internasionale Militêre Geregshof in Neurenberg aangekla.

Die Waffen-SS is oorspronklik gestig as 'n beskermingseenheid vir die leiers van die NSDAP (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, "Nasionaal-Sosialistiese Duitse Werkersparty"). Die eenheid het mettertyd gegroei tot 'n mag van 38 gevegsdivisies wat uit meer as 950 000 mense bestaan het, insluitende 'n aantal van die elite weermagseenhede. In die getuienis wat tydens die verhore voor die Internasionale Militêre Geregshof in Neurenberg gegee is, is die Waffen-SS as 'n kriminele organisasie veroordeel, as gevolg van hulle medewerking met die NSDAP. Waffen-SS-veterane is nie die selfde regte toegestaan as wat aan ander Duitse vegters van die Heer (die Duitse leër), die Luftwaffe of die Kriegsmarine toegestaan is nie. Dienspligtiges is egter van die veroordeling vrygestel omdat hulle tegnies gesproke onwillige vegters was.

Oorsprong (1929–39)[wysig | wysig bron]

Die oorsprong van die Waffen-SS kan teruggevoer word na die keuse van 'n groep van 120 SS-mans op 17 Maart 1933 deur Sepp Dietrich om die Sonderkommando Berlyn te vorm.[1] Teen November 1933 het die formasie 800 mans gehad en tydens 'n herdenking in München vir die tiende herdenking van die mislukte München Putsch het die regiment getrou aan Adolf Hitler gesweer. Die eed wat belowe is, was 'n lojaliteit aan hom alleen 'en' gehoorsaamheid aan die dood '. Die vorming is die titel Leibstandarte (Lyfwag Regiment) Adolf Hitler (LAH) gegee.[2] Op 13 April 1934, op bevel van Himmler, het die regiment bekend geword as die Leibstandarte SS Adolf Hitler (LSSAH).[2]

Die Leibstandarte het hul lojaliteit getoon aan Hitler in 1934 tydens die "nag van die lang messe", toe die Nazi-regime 'n reeks politieke moorde en die opruiming van die Sturmabteilung (SA) uitgevoer het.[1] Onder leiding van een van Hitler se oudste kamerade, Ernst Röhm, is die SA deur Hitler beskou as 'n bedreiging vir sy nuut verworwe politieke mag. Hitler wou ook leiers van die Reichswehr (die weermag van die Republiek) en konserwatiewes van die land versoen, mense wie se steun Hitler nodig gehad het om sy posisie te versterk. Toe Hitler besluit het om op te tree teen die SA, was die SS in beheer van die uitskakeling van Röhm en die ander hooggeplaaste SA beamptes.[3] Die nag van die lang messe het tussen 30 Junie en 2 Julie 1934 plaasgevind en tot 200 mense het gesterf. Dit sluit byna die hele SA leierskap in, wat effektief sy mag beëindig. Hierdie aksie is grootliks uitgevoer deur SS-personeel (insluitende die Leibstandarte) en die Gestapo.[4]

In September 1934 het Hitler die vorming van die militêre vleuel van die Nazi Party gemagtig en die SS-Verfügungstruppe (SS-VT), 'n spesiale diensgroep onder Hitler se algehele bevel, goedgekeur.[1] Die SS-VT moes van die Duitse weermag afhanklik wees vir die verskaffing van wapens en militêre opleiding. Hulle het beheer oor die rekruteringstelsel deur middel van plaaslike oproeprade wat verantwoordelik was vir die toewysing van dienspligtiges aan die verskillende takke van die Wehrmacht om die kwotas wat deur die Duitse Opperbevelstrutuur (Oberkommando der Wehrmacht of OKW in Duits) gestel is te voldoen. Die SS word die laagste prioriteit vir rekrute gegee.[5]

Selfs met die probleme wat deur die kwota-stelsel ervaar word, het Heinrich Himmler twee nuwe SS-regimente gevorm, die SS Germania en SS Deutschland, wat saam met die Leibstandarte en 'n kommunikasie-eenheid die SS-VT gevorm het. Terselfdertyd het Himmler die SS-Junkerschule Bad Tölz en SS-Junkerschule Braunschweig gestig vir militêre opleiding van SS-beamptes.[5] Beide skole gebruik gereelde weermagopleidingsmetodes en gebruik hoofsaaklik voormalige weermagbeamptes as instrukteurs.[5]

In 1934 het Himmler streng vereistes vir rekrute gestel. Hulle sou Duitse burgers wees wat hul Ariese afkoms kon bewys tot en met 1800, ongetroud, en sonder 'n kriminele rekord.[6] 'n Vierjaar-verbintenis is nodig vir die SS-VT en LSSAH. Rekrute moes tussen die ouderdom van 17 en 23 wees, ten minste 1,74 meter lank (1,78 meter vir die LSSAH). Konsentrasiekampwagte moes 'n eenjarige toewyding maak, tussen die ouderdom van 16 en 23, en minstens 1,72 meter lank. Alle rekrute moes 20/20 sig hê, geen tandvullings hê en 'n mediese sertifikaat voorsien.[7] Teen 1938 was die lentebeperkings verslap, tot ses tandheelkundige vullings is toegelaat, en bril vir astigmatisme en ligte visie regstelling is toegelaat. Nadat die Tweede Wêreldoorlog begin het, is die fisiese vereistes nie meer streng toegepas nie, en in wese is enige rekruit wat 'n basiese mediese eksamen kon slaag, oorweeg vir diens.[8] Lede van die SS kan van enige godsdiens wees behalwe Judaïsme (Joodse), maar ateïste is nie toegelaat nie volgens Himmler in 1937. [9]

Historikus Bernd Wegner het in sy studie van offisiere bevind dat 'n groot meerderheid van die senior offisierkorps van die Waffen-SS uit 'n hoër-middelklas agtergrond gekom het en vir offisiersaanstelling deur tradisionele standaarde oorweeg sou gewees het. Onder die Waffen-SS-generaals het ongeveer ses uit tien 'n "universiteitstoelatingsgraad (Abitur) gehad, en nie minder nie as een vyfde 'n universiteitsgraad".[10]

In 1936 het Himmler die voormalige luitenant-generaal, Paul Hausser, as inspekteur van die SS-VT aangestel. Hausser het gewerk om die SS-VT te omskep in 'n geloofwaardige militêre mag wat op 'n gelyke voet met die weermag was.[11][12]

Op 17 Augustus 1938 het Hitler verklaar dat die SS-VT 'n rol in binnelandse sowel as buitelandse omgewing sou hê, wat hierdie groeiende gewapende mag in die mededinger wat die leër gevrees het, omskep het.[13] Hy het die diens in die SS-VT gekwalifiseer as om militêre diensverpligtinge na te kom, hoewel diens in die SS-Totenkopfverbände (SS-TV) nie sou wees nie. Sommige eenhede van die SS-TV sal in die geval van oorlog gebruik word as reserwes vir die SS-VT, wat nie sy eie reserwes gehad het nie.[14] Vir al sy opleiding was die SS-VT aanvanklik nie getoets in gevegsituasies nie. In 1938 is 'n bataljon van die Leibstandarte gekies om die weermag troepe te vergesel tydens die besetting van Oostenryk tydens die Anschluss, en die drie regimente van die SS-VT het in Oktober aan die besetting van die Sudetenland deelgeneem. In albei aksies het geen weerstand voorgekom nie.[12][14]

Die rekruteering van etniese Duitsers uit ander lande het in April 1940 begin, en eenhede bestaande uit nie-Germaanse rekrute is in 1942 gestig.[15] Nie-Germaanse eenhede is nie as deel van die SS beskou nie, wat steeds sy rasse-kriteria behou het, maar eerder as vreemdelinge beskou wat onder die bevel van die SS was.[16] As 'n algemene reël het 'n SS-afdeling bestaan uit Duitsers of ander Germaanse mense, terwyl 'n "Afdeling van die SS" bestaan uit nie-Germaanse vrywilligers en dienspligtiges.[17]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Flaherty 2004, p. 144.
  2. ↑ 2,0 2,1 Cook & Bender 1994, pp. 17, 19.
  3. ↑ Kershaw 2008, pp. 306–313.
  4. ↑ Kershaw 2008, pp. 309–313.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Flaherty 2004, p. 145.
  6. ↑ Weale 2012, p. 202.
  7. ↑ Weale 2012, pp. 201–204.
  8. ↑ Weale 2010, p. 204.
  9. ↑ Longerich 2012, p. 220.
  10. ↑ Wegner 1990, pp. 240 - table 14.2, 243–244, 247, 248 - table 14.4, 261, 262.
  11. ↑ Flaherty 2004, p. 146.
  12. ↑ 12,0 12,1 Windrow & Burn 1992, pp. 7–8.
  13. ↑ Flaherty 2004, p. 147.
  14. ↑ 14,0 14,1 Flaherty 2004, p. 148.
  15. ↑ Longerich 2012, pp. 500, 674.
  16. ↑ Longerich 2012, p. 769.
  17. ↑ Gerwarth, Robert; Böhler, Jochen (2016). The Waffen-SS: A European History. Oxford University Press. p. 200. ISBN 9780192507822.

Bronne[wysig | wysig bron]

  • Ailsby, Christopher (2004). Hitler's Renegades: Foreign Nationals in the Service of the Third Reich. Brasseys. ISBN 1-57488-838-2.AS1-onderhoud: ref=harv (link)
  • "[1]". Modern Genocide: The Definitive Resource and Document Collection 1. (2014). Santa Barbara, Ca.: ABC-CLIO. ISBN 978-1-61069-363-9. 
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Waffen-SS&oldid=2530868"