Wolfram(VI)fluoried

**Eienskappe**
Algemeen
Naam	Wolfram(VI)fluoried
Struktuurformule van
Chemiese formule	WF₆
Molêre massa
CAS-nommer	7783-82-6^[1]
Voorkoms	Kleurlose gas^[1]
Fasegedrag
Fase	T<-8,5 °C^[1]
Selkonstantes	a=960,3(3)pm; b=871,3(4)pm; c=504,4(3) pm^[2]
Ruimtegroep	Pnma
Nommer	62
Fase	-8,5 °C<T<2 °C^[1]
Ruimtegroep	Im3
Smeltpunt	2 °C^[1]
Kookpunt	17,1 °C^[1]
Digtheid	3,441 [g.mL] @ 15 °C^[1]
Oplosbaarheid
Drievoudpunt	2 °C @55,1 kPa^[1]
Δ_vapH^ɵ	26,5 [kJ/mol]^[1]
Δ_fusH^ɵ	1,76 [kJ/mol]^[1]
Suur-basis eienskappe
pKa
Veiligheid
Flitspunt
Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande.

Portaal Chemie

Wolframheksafluoried of wolfraam(VI)fluoried is 'n verbinding van wolfram is sy hoogste +6 oksidasietoestand en fluoor met die chemiese formule WF₆.

Kristalstruktuur[wysig | wysig bron]

Soos by die meeste heksafluoriede van oorgangsmetale bestaan die struktuur uit oktaëdriese molekules, wat onder -8,5 °C kristalliseer in die ortorombiese UF₆-struktuur.^[2] Tussen -8,5 °C en +2 °C word die struktuur kubies en plasties kristallyn.

Chemiese eienskappe[wysig | wysig bron]

Die verbinding word kommersieel vervaardig deur 'n reaksie van wolframpoeier en fluoorgas by temperature bo 350 °C.^[1]

Dit hidroliseer maklik en vorm WO₃ en HF. Dit is 'n sterk fluorerende middel en korrodeer die meeste metale. Dit reageer teen hoë temperature met waterstof en stel die metaal wolfram en waterstoffluoried vry:^[1]

WF_{6}(g)+3H_{2}\rightarrow W(s)+6HF(g)

Hierdie reaksie is die basis vir sy gebruik in chemiese dampneerslag van dun lae van ulrasuiwer wolfram. Dit is die verbinding se belangrikste aanwending. Onsuiwerhede soos molibdeenheksafluoried kan verwyder word deur die gas aan molibdeenmetaal bloot te stel. ^[1]

Wolframheksafluoried reageer met fluoride soos KF en vorm oktafluorowolframate soos:^[1]

$2KF(s)+WF_{6}(g)\rightarrow K_{2}WF_{8}(s)$

Verwysings[wysig | wysig bron]

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 Henderson, P.B.; Woytek, A.J. (2000). Fluorine Compounds, Inorganic, Tungsten. In Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology. doi:10.1002/0471238961.2021140708051404.a01.{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
↑ ^2,0 ^2,1 J.H. Levy, J.C. Taylor, P.W. Wilson (1975). "The structures of fluorides XIII: The orthorhombic form of tungsten hexafluoride at 193°K by neutron diffraction". Journal of Solid State Chemistry. 15 (4): 360–365. doi:10.1016/0022-4596(75)90292-3.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)

[Hend-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 Henderson, P.B.; Woytek, A.J. (2000). Fluorine Compounds, Inorganic, Tungsten. In Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology. doi:10.1002/0471238961.2021140708051404.a01.{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)

[Levy-2] 2,0 ^2,1 J.H. Levy, J.C. Taylor, P.W. Wilson (1975). "The structures of fluorides XIII: The orthorhombic form of tungsten hexafluoride at 193°K by neutron diffraction". Journal of Solid State Chemistry. 15 (4): 360–365. doi:10.1016/0022-4596(75)90292-3.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)

[1]

[2]