Urineterapie: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Nuwer wysiging →
Content deleted Content added
VisueelWikiteks
Nuwe bladsy geskep met In alternatiewe medisyne, is urineterapie die gebruik van menslike urine vir medisinale of kosmetiese doeleindes, insluitend die drink....
(Geen verskil)

Wysiging soos op 19:50, 15 September 2020

'n Monster van menslike uriene. Daar word beweer dat dit terapeutiese toepassings het.
Hierdie artikel is deel van 'n reeks oor
Alternatiewe medisyne, pseudomedisyne en skynwetenskappe
s • b • w

In alternatiewe medisyne, is urineterapie of uroterapie, (ook urinoterapie, Orineterapie, Shivambu, uropatie of outo-urineterapie) die gebruik van menslike urine vir medisinale of kosmetiese doeleindes, insluitend die drink van 'n mens se eie urine en die massering van die vel, of tandvleis, met u eie urine. Daar is geen wetenskaplike bewyse wat enige voordele van urineterapie kan ondersteun nie.

Gesondheidskommer

Daar is geen wetenskaplike bewyse van 'n terapeutiese gebruik vir onbehandelde urine nie.[1][2][3][4][5]

Volgens die Amerikaanse Kankervereniging ondersteun "beskikbare wetenskaplike bewyse nie bewerings dat urine of ureum wat in enige vorm gegee word, nuttig is vir kankerpasiënte nie."[6]

In 2016 is die Chinese Urineterapievereniging deur die Ministerie van Burgerlike Sake op 'n lys van onwettige organisasies opgeneem. Die munisipale buro vir burgerlike sake in Wuhan het egter gesê dat hulle geen jurisdiksie oor die vereniging het nie.[7]

Geskiedenis

Alhoewel urine in verskillende tradisionele mediese stelsels as nuttig beskou word vir diagnostiese en terapeutiese doeleindes[8][note 1] en in sommige mediese tekste genoem word[note 2] is outo-urineterapie as 'n stelsel van alternatiewe medisyne deur die Britse naturopaat John W. Armstrong in die vroeë 20ste eeu gewild gemaak. Armstrong is geïnspireer deur die praktyk van sy gesin om uriene te gebruik om geringe skraapwonde en tandpyn te behandel, deur 'n Bybelvers in Spreuke 5:15 "Drink water uit u eie waterbak en lopende water uit u put", en sy eie ervaarings met 'n slegte gesondheid dat hy met 'n 45 dae lang vas "op niks anders as urine en kraanwater" behandel het. Vanaf 1918 het Armstrong urineterapievoorskrifte voorgeskryf wat hy vir duisende pasiënte bedink het, en in 1944 het hy The Water of Life: A treatise on urine therapy gepubliseer, wat 'n grondslag van die veld geword het.[12][14]

Armstrong se boek het wyd verkoop en die skryf van Manav mootra ('urineterapie' in Gujarati) deur die Gandhiese sosiale hervormer Raojibhai Manibhai Patel in Indië en ander werke geïnspireer. Hierdie werke verwys dikwels na Shivambu Kalpa, 'n verhandeling oor die farmaseutiese waarde van urine, as 'n bron van die praktyk in die Ooste.[note 3] Hulle noem ook deurlopende verwysings na eienskappe en gebruike van urine in jogiese en Ayurvediese tekste. Volgens die mediese antropoloog Joseph Atler is die praktyke van shivambu (die drink van 'n mens se eie urine) en amaroli wat deur moderne Indiese beoefenaars van urineterapie aanbeveel word, egter nader is aan dié wat Armstrong voorstel as dié wat tradisionele ayurveda of joga voorstel, of selfs die praktyke wat in Shivambu Kalpa beskryf word.[12]

Urineterapie is ook gekombineer met ander vorme van alternatiewe medisyne. In haar boek Your Own Perfect Medicine: The Incredible Proven Natural Miracle Cure that Medical Science Has Never Revealed! beskryf Martha M. Christy homeopatiese preparate van urine en die gebruik daarvan, en sê dat dit "uiters kragtig" is.[1]

Moderne beweerings en bevindings

'n Omvattende beskrywing van die samestelling van menslike urine is in 1971 vir NASA opgestel. Urine is 'n waterige oplossing van meer as 95% water. Die oorblywende bestanddele is, in volgorde van dalende konsentrasie: ureum 9,3 g/L, chloried 1,87 g/L, natrium 1,17 g/L, kalium 0,750 g/L, kreatinien 0,670 g/L en ander opgeloste ione, anorganiese en organiese verbindings.[15][16]

In China bestaan ​​'n vereniging vir urienterapie wat na bewering duisende lede het.[17][7]

Volgens 'n BBC-verslag het 'n Thaise dokter wat urineterapie bevorder, gesê dat Thaise mense lankal urine drink, maar volgens die Departement van Thai Tradisionele en Alternatiewe Geneeskunde was daar geen rekord van die praktyk nie.[18]

Urinering op kwalle, perdebye of bysteek, sonbrand, snye en bloedvate bars is 'n algemene "volksmiddel",[19] maar die tydskrif Scientific American berig egter dat dit teenproduktief kan wees, aangesien dit aalwurms wat op die plek van die angel bly, kan aktiveer en die pyn vererger.[20]

Sommige praktisyns het beweer dat urine en ureum 'n kankerbehandelende effek het, en dat uroterapie saam met ander vorme van alternatiewe terapie in sommige kankerklinieke in Mexiko aangebied word.[6]

In die Arabiese Skiereiland word gebottelde kameelurine verkoop, as "profetiese medisyne" met die beweerde urineterapie-voordele vir die gesondheid.[21][22][23][24] In 2015 het Saoedi-polisie 'n man gearresteer, "omdat die urine in die bottels sy eie was".[25]

Morarji Desai, die vierde premier van Indië, en 'n voorstander van urineterapie

Onder die openbare figure wat urineterapie beoefen het, tel die voormalige premier van Indië, Morarji Desai;[26] Britse aktrise Sarah Miles;[27] gemengde vegkunsvegter Lyoto Machida[28] en bokser Juan Manuel Márquez.[29]

Die drink van urine as behandeling of voorkoming van KOVIS-19 is gerapporteer uit die Demokratiese Republiek die Kongo en ander dele van Afrika.[30]

Notas

  1. ↑ Urine is aanbeveel om tande in antieke Rome te verwit. [9] Die Islamitiese wetgewer Abu Yusuf het die gebruik van kameelurien vir medisinale doeleindes toegelaat.[10] Dit word ook in sommige tradisionele middels in Mexiko[1] en in Nigerië[11] gebruik.
  2. ↑ Solomon's English Physician gepubliseer in 1665, One thousand notable remedies vroeg in die negentiende eeu gepubliseer,[12] en A Dictionary of Practical Materia Medica gepubliseer in 1902.[13]
  3. ↑ Shivambu Kalpa (Sanskrit vir "Shiva se water") is 'n gedeelte van die groter werk Ḍamara Tantra, wat deur beoefenaars van urineterapie beskryf word as "van uit die Puraniese era". Volgens Joseph Atler is die Shivambu Kalpa nie goed getuig of in groot sirkulasie nie, en is dit die maklikste toeganklik deur moderne Indiese boeke oor urineterapie, waar dit dikwels as 'n bylaag aangeheg word.

Verwysings

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Gardner, Martin (2001). Did Adam and Eve Have Navels?: Debunking Pseudoscience (in Engels). New York: W.W. Norton & Company. pp. 92–101. ISBN 0-393-32238-6.
  2. ↑ Robert Todd Carroll (12 September 2014). "Urine Therapy" (in Engels). The skeptic's dictionary: a collection of strange beliefs, amusing deceptions, and dangerous delusions. Besoek op 15 September 2020.
  3. ↑ Christopher Middleton (24 Februarie 2003). "A wee drop of amber nectar". The Daily Telegraph (in Engels). London.
  4. ↑ "Why You Definitely Shouldn't Drink Your Own Pee". Gizmodo (in Engels). 22 Oktober 2014. Besoek op 15 September 2020.
  5. ↑ Maxine Frith (21 Februarie 2006). "Urine: The body's own health drink?". The Independent (in Engels). Besoek op 15 September 2019.
  6. ↑ 6,0 6,1 "Urotherapy" (in Engels). American Cancer Society. November 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Julie 2014. Besoek op 15 September 2020.
  7. ↑ 7,0 7,1 Mu, Natalie (16 Augustus 2016). "Group that advocates drinking urine still active despite being ruled illegal". South China Morning Post (in Engels). Besoek op 15 September 2020.
  8. ↑ J.S. Alter (19 September 2004). Yoga in modern India: The body between science and philosophy (in Engels). ISBN 0691118744.
  9. ↑ Geissberger, Marc (19 April 2010). Esthetic Dentistry in Clinical Practice (in Engels). John Wiley & Sons. p. 6. ISBN 978-0-8138-2825-1. Besoek op 15 September 2020.
  10. ↑ Williams, John Alden (1994). The Word of Islam (in Engels). University of Texas Press. p. 98. ISBN 9780292790766.
  11. ↑ Ogunshe, AA (2010). "Microbial evaluation and public health implications of urine as alternative therapy in clinical pediatric cases: health implication of urine therapy". Pan Afr Med J (in Engels). 5: 12. doi:10.4314/pamj.v5i1.56181. PMC 3032614. PMID 21293739. {{cite journal}}: Onbekende parameter |co-author= geïgnoreer (hulp)
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Atler, Joseph S. (2004). Yoga in Modern India: The Body Between Science and Philosophy (in Engels). Princeton University Press. pp. 181–210. ISBN 0691118744.
  13. ↑ "A DICTIONARY OF PRACTICAL MATERIA MEDICA By John Henry CLARKE, M.D. Presented by Médi-T ®". Urinum. Besoek op 15 September 2020.
  14. ↑ Armstrong, John W. (2011). The Water Of Life: A Treatise on Urine Therapy (in Engels). Random House. ISBN 978-1446489925.
  15. ↑ Putnam, David F. (Julie 1971). "Composition and Concentrative Properties of Human Urine" (pdf) (in Engels). NASA Contractor Report.
  16. ↑ "What's In Your Pee?". Popular Science (in Engels). 5 September 2013. Besoek op 15 September 2020.
  17. ↑ Jamincost, Ben (5 Mei 2018). "Wuhan man claims 'urine therapy' cured his hyperthyroidism". Shanghaiist (in Engels). Besoek op 15 September 2020.
  18. ↑ "BBC NEWS - Asia-Pacific - Thais drink urine as alternative medicine" (in Engels). 21 Julie 2003. Besoek op 15 September 2020.
  19. ↑ Peschek-Böhmer, Flora; Schreiber, Gisela (1 Mei 1999). Urine Therapy: Nature's Elixir for Good Health (in Engels). Inner Traditions / Bear & Co. p. 114. ISBN 978-0-89281-799-3. Besoek op 15 September 2020.
  20. ↑ Curtin, Ciara (4 Januarie 2007). "Fact or Fiction?: Urinating on a Jellyfish Sting is an Effective Treatment". Scientific American (in Engels).
  21. ↑ JB (9 Augustus 2013). "Drinking Camel Urine in Yemen". VICE News (in Engels). Besoek op 15 September 2020.
  22. ↑ Abdel Gader, Abdel Galil (2 April 2016). "The unique medicinal properties of camel products: A review of the scientific evidence". Journal of Taibah University Medical Sciences (in Engels). 11 (2): 98–103. doi:10.1016/j.jtumed.2015.12.007. Besoek op 6 April 2020.
  23. ↑ Al-Yousef, Nujoud (2012). "Camel urine components display anti-cancer properties in vitro". Journal of Ethnopharmacology (in Engels). 143 (3): 819–25. doi:10.1016/j.jep.2012.07.042. PMID 22922085.
  24. ↑ Surajo, Ibrahim (17 Maart 2012). "Scientific Studies On Camel Urine From King Faisal Specialist Hospital and Research Center". King Faisal Specialist Hospital and Research Center (in Engels). Besoek op 15 September 2020.
  25. ↑ Rehman, Dawood (16 Augustus 2015). "Saudi police arrest Pakistani man in camel urine scam". Daily Pakistan (in Engels). Besoek op 15 September 2020.
  26. ↑ Chowdhury, Prasenjit (27 Julie 2009). "Curative Elixir: Waters Of India". The Times of India (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 November 2017. Besoek op 15 September 2020.
  27. ↑ Barry Egan (12 Oktober 2007). "'I can't wait to get off this planet' - News & Gossip, Entertainment - Independent.ie". independent.ie (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Oktober 2007. Besoek op 15 September 2020.
  28. ↑ "O segredo do sucesso de Lyoto Machida" [Die geheim van Lyoto Machida se sukses] (in Portugees). TATAME. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 April 2012. Besoek op 15 September 2020.
  29. ↑ Juan Manuel Márquez (17 September 2009). "Juan Manuel Marquez's training diary" (in Engels). ESPN.
  30. ↑ Njanji, Susan (22 April 2020). "Pandemic puts Africa's traditional and Western medicine on collision course". The Citizen (in Engels). Besoek op 15 September 2020.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Urineterapie&oldid=2269136"