Internasionale betrekkinge (1919–1939)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Internasionale betrekkinge (1919–1939) dek die belangrikste interaksies wat die wêreldgeskiedenis in hierdie era vorm, bekend as die tussenoorlogse tydperk, met die klem op diplomasie en ekonomiese betrekkinge. Die dekking hier volg die diplomatieke geskiedenis van die Eerste Wêreldoorlog en gaan die diplomatieke geskiedenis van die Tweede Wêreldoorlog vooraf. Die belangrike stadiums van tussenoorlogse diplomasie en internasionale betrekkinge het resolusies van oorlogstydkwessies ingesluit, soos skadevergoeding wat deur Duitsland verskuldig is en grense; Amerikaanse betrokkenheid by Europese finansies en ontwapeningsprojekte; die verwagtinge en mislukkings van die Volkebond; die verhoudings van die nuwe lande tot die oue; die wantroue verhoudings tussen die Sowjetunie en die kapitalistiese wêreld; vrede en ontwapening pogings; reaksies op die Groot Depressie wat in 1929 begin het; die ineenstorting van wêreldhandel; die ineenstorting van demokratiese regimes een vir een; die groei van ekonomiese outarkie; Japannese aggressiwiteit teenoor China; fascistiese diplomasie, insluitend die aggressiewe skuiwe deur Fascistiese Italië en Nazi-Duitsland; die Spaanse Burgeroorlog; die paaibeleid teenoor Duitsland se ekspansionistiese bewegings in die rigting van die Rynland, Oostenryk en Tsjeggo-Slowakye, en die laaste, desperate stadiums van herbewapening namate nog 'n wêreldoorlog toenemend op hande is. [1]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Norman Rich, Great Power Diplomacy since 1914 (2003) pp 70-248.