1981 Suid-Afrikaanse Grand Prix

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
  1981 Suid-Afrikaanse Grand Prix
Wedrengegewens
Nie-kampioenskapsren in die 1981 Formule Een-seisoen

Datum 7 Februarie 1981
Plek Kyalami
Transvaal, Suid-Afrika
Baan Permanente renfasiliteit
4.104 km (2.550 mi)
Afstand 77 rondtes, 316.008 km (196.358 mi)
WeerWarm, maar nat en plek-plek droog
Voorste wegspringplek
Bestuurder Vlag van Brasilië Nelson Piquet Brabham-Ford
Tyd 1:12.78
Vinnigste rondte
Bestuurder Vlag van Argentinië Carlos Reutemann Williams-Ford
Tyd 1:13.61 op rondte 72
Podiumplekke
Eerste Vlag van Argentinië Carlos Reutemann Williams-Ford
Tweede Vlag van Brasilië Nelson Piquet Brabham-Ford
Derde Vlag van Italië Elio de Angelis Lotus-Ford

Die 1981 Suid-Afrikaanse Grand Prix was 'n Formule Libre-motorwedren wat op 7 Februarie 1981 op Kyalami gehou is.

Die wedren was oorspronklik geskeduleer om die eerste rondte van die 1981 FIA Formule Een wêreldkampioenskap te wees. Die voortslepende rusie tussen die Fédération Internationale du Sport Automobile (FISA) en die Formule Een Vervaardigersveniging (FOCA) het daartoe gelei dat FISA aangedring het op 'n datumverskuiwing wat nie aanvaarbaar was vir die Suid-Afrikaanse wedrenorganiseerders nie.[1] Goedkeuring is uiteindelik gegee vir die wedren om voort te gaan op sy oorspronklike datum, maar as 'n Formule Libre-ren in stede van 'n rondte van die Formule Een Wêreldkampioenskap. Die afgegradeerde wedren is ondersteun deur die spanne geaffilieer met FOCA, maar nie deur die vervaardigerspanne (Alfa Romeo, Ferrari, Ligier en Renault) nie, wie almal verbind was aan FISA. Die elf spanne teenwoordig se motors was toegerus met glykantrompe, aerodinamiese toestelle wat onwettig is in Formule Een vir 1981 maar aanvaarbaar onder Formule Libre regulasies. Die afwesigheid van die vervaardigerspanne het beteken dat al 19 motors in die wedren deur Ford Cosworthenjins aangedryf was.

Die wedren is uiteindelik deur Carlos Reutemann in 'n Williams gewen, met Nelson Piquet tweede in 'n Brabham en Elio de Angelis derde in 'n Lotus.

Wedrenuitslag[wysig | wysig bron]

Pos Renjaer Vervaardiger Rondtes Tyd/Uitval Kwal.pos.
1 Vlag van Argentinië Carlos Reutemann Williams-Ford 77 1.44:54.03 2
2 Vlag van Brasilië Nelson Piquet Brabham-Ford 77 + 20.2 1
3 Vlag van Italië Elio de Angelis Lotus-Ford 77 + 1:06.03 5
4 Vlag van Finland Keke Rosberg Fittipaldi-Ford 76 + 1 rondte 4
5 Vlag van Verenigde Koninkryk John Watson McLaren-Ford 76 + 1 rondte 15
6 Vlag van Italië Riccardo Patrese Arrows-Ford 76 + 1 rondte 6
7 Vlag van Verenigde State van Amerika Eddie Cheever Tyrrell-Ford 76 + 1 rondte 12
8 Vlag van Argentinië Ricardo Zunino Brabham-Ford 75 + 2 rondtes 7
9 Vlag van Brasilië Chico Serra Fittipaldi-Ford 75 + 2 rondtes 13
10 Vlag van Verenigde Koninkryk Nigel Mansell Lotus-Ford 74 + 3 rondtes 8
11 Vlag van Republiek Ierland Derek Daly March-Ford 74 + 3 rondtes 17
DNF Vlag van Australië Alan Jones Williams-Ford 62 Syskort 3
DNF Vlag van Switserland Marc Surer Ensign-Ford 58 Battery 14
DNF Vlag van Italië Andrea de Cesaris McLaren-Ford 54 Ongeluk 9
DNF Vlag van Suid-Afrika Desiré Wilson Tyrrell-Ford 51 Ongeluk 16
DNF Vlag van Chili Eliseo Salazar March-Ford 32 Ratkas 19
DNF Vlag van Nederland Jan Lammers ATS-Ford 16 Remme 10
DNF Vlag van Italië Siegfried Stohr Arrows-Ford 12 Enjin 11
DNF Vlag van Verenigde Koninkryk Geoff Lees Theodore-Ford 11 Ongeluk 18

Verwysing[wysig | wysig bron]

  1. "The one that didn't count" (in Engels). forix.autosport.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Julie 2018. Besoek op 12 Februarie 2010.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]