Gaan na inhoud

Bagrationi-dinastie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Bagrationi-dinastie
Wapen van die Bagrationi-dinastie
Wapen van die Bagrationi-dinastie
Land Vlag van Georgië Georgië
Titels
  • Prins van Iberië
  • Koning van Iberië
  • Koning van Tao-Klardjeti
  • Koning van Abchasië
  • Koning van Hereti
  • Koning van Kartli
  • Koning van Kacheti
  • Koning van Imereti
  • Koning van Kartli-Kacheti
  • Koning van Verenigde Georgië
Laaste heerser George XII en Solomon II
Stigting 600
Huidige hoof Prins Nugzar Bagrationi[1][2][3] (betwis)
Prins David Bagrationi[4][5][6]
Etnisiteit Georgies
Afwenteling Huis van Imereti

Die Bagrationi-dinastie (Georgies: ბაგრატიონი) het van die Middeleeue tot die vroeë 19de eeu oor Georgië regeer. Dit is een van die oudste Christelike voormalige koningshuise in die wêreld.[7][8][9][10][11]

Die oorsprong van die Bagrationi-dinastie word betwis, asook die tyd waarin hulle hul verskyning in Georgië gemaak het. Die geskiedenis van die dinastie is egter onlosmaaklik verbind aan dié van Georgië. Hul voorvaders het die dinastie in die vroeë 9de eeu gestig as vorste van die historiese Suidwes-Georgië en die aangrensende Georgiese moeraslande wat van die Arabiere verower is.[12] Hulle het die Koninkryk van Georgië in 888 herstel. Die koninkryk het van die 11de tot die 13de eeu vooruitgegaan en verskeie gebiede verenig. Dié tyd, veral die bewind van Dawid IV (1089–1125) en sy agterkleindogter Tamar (1184–1213), word beskou as die "goue era" in die geskiedenis van Georgië – ’n tydperk van militêre en kulturele sukses.[12]

Nadat die Koninkryk van Georgië in die laat 15de eeu verdeel het, het takke van die Bagrationi-dinastie regeer oor die drie Georgiese wegbreek-koninkryke – Kartli, Kacheti en Imereti – totdat die Russiese Ryk Georgië in die vroeë 19de eeu geannekseer het.[12] Die dinastie het in ballingskap as ’n koninklike familie voortbestaan tot met die Russiese Rewolusie van 1917. Met die vestiging van die Sowjet-regering in Georgië in 1921 is sommige familielede gedwing om ’n laer status te aanvaar en hulle het eiendom verloor, terwyl ander na Wes-Europa geëmigreer het.[12] Sommige van hulle het ná die onafhanklikwording van Georgië in 1991 na die land teruggekeer.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. The Legal Heir to the Royal Throne of the Georgian Bagrationi Dynasty. Appendix of Additional Information No13
  2. Memorandum: Statement of the House of Bagrationis Society (2006): About the legitimate principles and dynastic rights of the Bagrationi Family
  3. The Legitimate Heir to the Throne of United Georgia
  4. Warner, Gerald. The Telegraph, UK. Georgia may renew itself by restoring its monarchy[dooie skakel]. 8 August 2008 (retrieved 25 November 2013.
  5. (es) ABC Periódico Electrónico, Spain. Un Rey con acento español para Georgia (A king with a Spanish accent for Georgia). 5 September 2008 (retrieved 25 November 2013).
  6. Vignanski, Misha. (es) El Confidencial, Spain. Primera boda real en dos siglos reagrupa dos ramas de la dinastía Bagration (First royal wedding in two centuries reunites the branches of the Bagrationi dynasty). 2 August 2009 (retrieved 25 November 2013).
  7. The Curious Case of Ms. Orange, E.J. Edwards, p50
  8. Caucasus: The Paradise Lost, Piera Graffer, LoGisma, p85
  9. More moves on an Eastern chequerboard, Sir Harry Luke, p71
  10. Handbook for Travellers in Russia, Poland, and Finland, John Murray, p322
  11. The Chautauquan, Volume 22, Theodore L. Flood, Frank Chapin Bray, 1895, p698
  12. 12,0 12,1 12,2 12,3 Montgomery-Massingberd, Hugh. "Burke’s Royal Families of the World: Volume II Africa & the Middle East, 1980, pp. 56-67 ISBN 0-85011-029-7