Bariumbromied
|
Algemeen | |
|---|---|
| Naam | Bariumbromied |
 | |
| Chemiese formule | BaBr2 |
| Molêre massa | 297,13 [g/mol] [1] |
| CAS-nommer | 10361-37-2[1] |
| Voorkoms | wit kristalle[2] |
| Fasegedrag | |
| Selkonstantes | a=827,6(8)pm; b=495,6(4)pm; c=991,9(8)pm.[3] |
| Ruimtegroep | Pnma |
| Nommer | 62 |
| Strukturbericht | C23 |
| Smeltpunt | 857 °C[2] |
| Kookpunt | 1835 °C[2] |
| Digtheid | 4,78 [g/cm3][2] |
| Oplosbaarheid | oplosbaar |
|
Suur-basis eienskappe | |
| pKa | |
|
Veiligheid | |
| Flitspunt | |
|
Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande. | |
Portaal  Chemie
| |
Bariumbromied is 'n sout van barium en waterstofbromied met die formule BaBr2.
Dit is 'n higroskopiese stof wat aan die lug blootgestel vervloei deurdat dit water aantrek. [2][3]
Kristalstruktuur[wysig | wysig bron]
Bariumbromied kistalliseer in die ortorombiese cotunniet (PbCl2)-struktuur[3], wat die kode C23 van die strukturbericht-klassifikasie dra.
Chemiese eienskappe[wysig | wysig bron]
Die verbinding kan verkry word deur reaktie van bariumkarbonaat met waterstofbromied:
Uit oplossing word die dihidraat BaBr2·2H2O gevorm wat teen 75 °C smelt. Verhit teen 120 °C kan die watervrye sout verkry word.[2]
Bariumbromied het saam met bariumchloried 'n rol gespeel in Marie Curie se ontdekking en suiwering van radiumsoute. [4]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 "barium bromide". PbChem NIH.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 "barium bromide". Vedantu.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Elizabeth B. Brackett, Thomas E. Brackett, Ronald L. Sass (1963). "THE CRYSTAL STRUCTURES OF BARIUM CHLORIDE, BARIUM BROMIDE, AND BARIUM IODIDE". J. Phys. Chem. 67 (10): 2132–2135. doi:10.1021/j100804a038.
{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link) - ↑ "Marie Curie Nobel lecture". Nobel.